สวัสดีครับคุณผู้อ่าน
ตอนนี้ผมอยู่ที่กรุงปราก สาธารณรัฐเช็ก ครับ พรุ่งนี้ผมทำงานต่ออีกครึ่งวันและตอนเย็นก็จะบินกลับบ้านที่ฝรั่งเศส
จากกระทู้
http://pantip.com/topic/30496527 และกระทู้
http://pantip.com/topic/30507449 กระทู้นี้คงจะเป็นบทสุดท้ายที่ผมคาดว่าจะเขียนลงในหนังสือ (เล่มเล็ก) ของผม ทั้งนี้ เนื่องจากผมไม่ได้มีต้นฉบับอยู่ก่อนแล้ว (เพราะึไม่เคยคิดว่าจะต้องเขียน) ผมจึงต้องเล่าไปพิมพ์ไป รวมเข้ากับหน้าที่ความรับผิดชอบที่มี กว่าจะเสร็จก็คงราวปลายเดือนพอดี ตรงกำหนดส่งต้นฉบับให้ทางสำนักพิมพ์ฯ
เรื่องราวในบทนี้จะเป็นเรื่องราวการเดินทาง (ชีวิต) ของผม ตั้งแต่วันที่ผมจำความได้้ จนมาถึงวันนี้ จะบอกว่าผมบ่นก็คงไม่ว่ากัน (เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเรียกอย่างไรดี) เพราะถึงแม้ผมจะไม่ได้แก่จนวัยเกษียณ แต่ผมก็ได้ผ่านอะไรมาไม่น้อย เกือบตายมาแล้วก็หลายครั้ง ชีวิตของผมได้ประสบเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมาย ได้เจอผู้คนหลากหลาย มีคนจงเกลียดจงชังอยู่ก็ไม่น้อย ซึ่งผมก็มีวิธีที่ผมนำมาใช้ในการนำเอาความไม่ดีทั้งหลายจากกลุ่มคนเหล่านั้นมาใช้ให้เกิดเป็นประโยชน์กับตัวผมเอง
ตอนที่ผมยังอยู่เมืองไทย ผมรู้สึกว่าประเทศไทยใหญ่โต มีความสำคัญมากมาย เพราะผมถูกสอนมาให้รู้ตามตำราแบบนั้น จนเมื่อผมมาถึงกรีซ (ในสมัยเมื่อเกือบ ๒๐ กว่าปีมาแล้ว) ผมจึงรู้ว่าผู้คนที่นั่นรู้จักประเทศไทย (Thailand) น้อยกว่าประเทศไต้หวัน (Taiwan) พัทยา (Pattaya) ดูจะโ่ด่งดังกว่ากรุงเทพฯ (ฺBangkok) และสถานที่สำคัญในบ้านเรากลับไม่ใช่ตลาดน้ำหรือวัดพระแก้ว หากแต่เป็นย่านถนนพัฒน์พงศ์ (Patpong)
เด็กรุ่นผมในยุคนั้น ก็คือผู้ใหญ่ในยุคนี้ ที่ได้กลายมาเป็นพ่อแม่คน มีความรับผิดชอบในหน้าที่การงานที่กำลังเจริญก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น และเมื่อผมมองวันที่ผ่านไป ผมก็คิดทบทวนดูว่า ผมควรจะรอให้แก่ตัวมากกว่านี้ก่อนดีไหม จึึงค่้อยเล่าเรื่องราวชีวิตให้สาธารณชนได้ฟังกัน แต่ในเมื่อไม่มีใครรู้วันตายของตัวเอง อย่างในกรณีของคุณพ่อผม (
http://pantip.com/topic/30496527/comment210 และ
http://pantip.com/topic/30507449/comment1671)
ด้วยบทเรียนสุดท้ายที่พ่อได้ฝากไว้ให้ ผมจึงตอบได้ว่า ... ชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน จงรีบทำเสียแต่วันนี้ เพราะอย่างน้อยก็ยังดีที่ได้ลงมือทำ
ทั้งนี้ สิ่งที่ผมอยากได้กลับมาก็คือ Feedback จากคุณผู้อ่าน รบกวนเขียนลงในกระทู้นี้นะครับ (ผมอยากจะอ่านอย่างต่อเนื่อง) และรบกวนช่วยลง Time Zone (GMT) หรือลงเป็นประเทศที่พำนักอยู่ให้ผมด้วยนะครับ ผมอยากทราบว่าคุณผู้อ่านของผมอยู่ที่ตรงส่วนไหนของโลกกันบ้าง
ขอบคุณครับที่อยู่เป็นเพื่อนกันในกระทู้นี้
ดร.นพ.วัชรพล อเล็กซองดร์ กำเนิดศิริ
จิตแพทย์เวชศาสตร์การสงคราม
กรุงปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศส
การเดินทาง (ชีวิต) ของผม
ตอนนี้ผมอยู่ที่กรุงปราก สาธารณรัฐเช็ก ครับ พรุ่งนี้ผมทำงานต่ออีกครึ่งวันและตอนเย็นก็จะบินกลับบ้านที่ฝรั่งเศส
จากกระทู้ http://pantip.com/topic/30496527 และกระทู้ http://pantip.com/topic/30507449 กระทู้นี้คงจะเป็นบทสุดท้ายที่ผมคาดว่าจะเขียนลงในหนังสือ (เล่มเล็ก) ของผม ทั้งนี้ เนื่องจากผมไม่ได้มีต้นฉบับอยู่ก่อนแล้ว (เพราะึไม่เคยคิดว่าจะต้องเขียน) ผมจึงต้องเล่าไปพิมพ์ไป รวมเข้ากับหน้าที่ความรับผิดชอบที่มี กว่าจะเสร็จก็คงราวปลายเดือนพอดี ตรงกำหนดส่งต้นฉบับให้ทางสำนักพิมพ์ฯ
เรื่องราวในบทนี้จะเป็นเรื่องราวการเดินทาง (ชีวิต) ของผม ตั้งแต่วันที่ผมจำความได้้ จนมาถึงวันนี้ จะบอกว่าผมบ่นก็คงไม่ว่ากัน (เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเรียกอย่างไรดี) เพราะถึงแม้ผมจะไม่ได้แก่จนวัยเกษียณ แต่ผมก็ได้ผ่านอะไรมาไม่น้อย เกือบตายมาแล้วก็หลายครั้ง ชีวิตของผมได้ประสบเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมาย ได้เจอผู้คนหลากหลาย มีคนจงเกลียดจงชังอยู่ก็ไม่น้อย ซึ่งผมก็มีวิธีที่ผมนำมาใช้ในการนำเอาความไม่ดีทั้งหลายจากกลุ่มคนเหล่านั้นมาใช้ให้เกิดเป็นประโยชน์กับตัวผมเอง
ตอนที่ผมยังอยู่เมืองไทย ผมรู้สึกว่าประเทศไทยใหญ่โต มีความสำคัญมากมาย เพราะผมถูกสอนมาให้รู้ตามตำราแบบนั้น จนเมื่อผมมาถึงกรีซ (ในสมัยเมื่อเกือบ ๒๐ กว่าปีมาแล้ว) ผมจึงรู้ว่าผู้คนที่นั่นรู้จักประเทศไทย (Thailand) น้อยกว่าประเทศไต้หวัน (Taiwan) พัทยา (Pattaya) ดูจะโ่ด่งดังกว่ากรุงเทพฯ (ฺBangkok) และสถานที่สำคัญในบ้านเรากลับไม่ใช่ตลาดน้ำหรือวัดพระแก้ว หากแต่เป็นย่านถนนพัฒน์พงศ์ (Patpong)
เด็กรุ่นผมในยุคนั้น ก็คือผู้ใหญ่ในยุคนี้ ที่ได้กลายมาเป็นพ่อแม่คน มีความรับผิดชอบในหน้าที่การงานที่กำลังเจริญก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น และเมื่อผมมองวันที่ผ่านไป ผมก็คิดทบทวนดูว่า ผมควรจะรอให้แก่ตัวมากกว่านี้ก่อนดีไหม จึึงค่้อยเล่าเรื่องราวชีวิตให้สาธารณชนได้ฟังกัน แต่ในเมื่อไม่มีใครรู้วันตายของตัวเอง อย่างในกรณีของคุณพ่อผม (http://pantip.com/topic/30496527/comment210 และ http://pantip.com/topic/30507449/comment1671)
ด้วยบทเรียนสุดท้ายที่พ่อได้ฝากไว้ให้ ผมจึงตอบได้ว่า ... ชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน จงรีบทำเสียแต่วันนี้ เพราะอย่างน้อยก็ยังดีที่ได้ลงมือทำ
ทั้งนี้ สิ่งที่ผมอยากได้กลับมาก็คือ Feedback จากคุณผู้อ่าน รบกวนเขียนลงในกระทู้นี้นะครับ (ผมอยากจะอ่านอย่างต่อเนื่อง) และรบกวนช่วยลง Time Zone (GMT) หรือลงเป็นประเทศที่พำนักอยู่ให้ผมด้วยนะครับ ผมอยากทราบว่าคุณผู้อ่านของผมอยู่ที่ตรงส่วนไหนของโลกกันบ้าง
ขอบคุณครับที่อยู่เป็นเพื่อนกันในกระทู้นี้
ดร.นพ.วัชรพล อเล็กซองดร์ กำเนิดศิริ
จิตแพทย์เวชศาสตร์การสงคราม
กรุงปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศส