บทนำ
http://pantip.com/topic/30452898
บทที่1
http://pantip.com/topic/30456752
บทที่2 (1/2)
http://pantip.com/topic/30486374
บทที่2 (2/2)
http://pantip.com/topic/30529307
สวัสดีค่ะ
ศุกร์ที่31สิ้นเดือนพอดี ยังมีคนตามแม่สาวน้อยซีซีกันอยู่ใช่ไหมคะ เหะๆ
คุยกันได้ คอมเม้นท์กันได้เลยนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่คอยแก้คำผิดให้ด้วยค่ะ
------------------------------------------------------------------------------------------
(แอบแก้บทที่แล้วนิดดดดดนึง)
ท่านหญิงคนงามในอาภรณ์สีเขียวอ่อนก้าวเท้าผละออกจากคู่เต้นรำราชนิกูลเมื่อเสียงบรรเลงเพลงจบลงในที่สุด “ชายผู้ต้องมนตร์จะส่งทอดสาส์นที่ถูกซ่อนไว้ออกผ่านทางสายตาไปสู่นางเพียงหนึ่งคนนั้น..ในยามที่เขาเผลอไผล ในยามที่บรรยากาศเป็นใจ”
“ข้าคิดว่าเราไม่ได้เล่นต่อสำนวน” หัวคิ้วกดลงอย่างไม่พึงสบอารมณ์ “สรุปคือข้าเข้าใจผิด?”
“รูอิดเทพบิดามอบสองมือให้มนุษย์เพราะเขานิยมการปฎิบัติตนของผู้บากบั่นก็จริง แต่ธีรินเทพมารดาก็เพิ่มหนึ่งปากมาให้มนุษย์ นั่นเพราะนางเอ็นดูถ้อยพาทีของพวกเขา...หากรักจะเฝ้ามอง ท่านก็จะได้แต่เพียงเฝ้ามอง” ณิชากางพัดขึ้นบังใบหน้าครึ่งล่างของตนเมื่อจบประโยค
“เฝ้ามอง” โคลวิสคลายคิ้วออก “เป็นสิ่งที่นักล่าต้องรู้ไว้ รอให้ถึงจังหวะเหมาะๆค่อยลงมือ”
“หากท่านจะเกี้ยวใคร การอุปมานางเป็นเหยื่อโดยท่านเป็นผู้ล่าอาจไม่ใช่อะไรที่ลื่นหูนัก” ณิชาทำหน้าปั้นยาก คนได้ฟังหรี่ตาพร้อมเหยียดมุมปากออก เขาหัวเราะเยาะเธองั้นสิ “อา..เราพูดกันคนละเรื่องสินะ”
“เจ้าพูดถึงเรื่องอะไร แจงข้าที ณิชา” โคลวิสเอียงคอ สีหน้าดูผ่อนคลายแต่นัยน์ตาสีอ่อนดูอันตรายอยู่ในที หญิงสาวแกล้งทำทีอิดออดแต่ก็ปกปิดรอยยิ้มของตนไม่มิด เธอชอบให้เขาเรียกชื่อของเธอ
“ข้าพูดถึง...” เธอลากเสียงในจังหวะที่เขาส่งให้เธอหมุนตัวตามเพลงอีกรอบ “ไพลิน”
“ไพลิน?”
“เพคะเจ้าชาย ไพลินเพคะ”
“น่าสนใจ” เขาคลายฝ่ามือให้หญิงสาวผละกายออกเมื่อเพลงจบลงในที่สุด “การได้ไพลินเป็นของแถมก็คงไม่เลว หลังจากที่ได้ครอบครองมงกุฎแล้ว” ดวงหน้าเรียบเฉยปกปิดอารมณ์ได้มิดชิดจนคนฟังก็ยากจะคาดเดาว่าคำพูดนั้นจริงจังสักเพียงใด
“ท่านทวงข้าว่าเรื่องที่ ๒ คืออะไร” ท่านหญิงณิชาเชิดหน้าขึ้นพร้อมกางพัดออก “ข้าคงต้องเตือนสาวๆในราชสำนักอีกรอบเสียแล้ว...ราชสีห์คือจ้าวแห่งผู้ล่า สง่างาม แต่อันตราย และควรอยู่ให้ห่างไว้” ร่างบางถอยเท้าถอนสายบัวอย่างงดงาม “หม่อมฉันขอให้เทพีบริเอลลาคุ้มครองฝ่าบาทเพคะ” ประโยคทิ้งท้ายก่อนยุรยาตรจากไป
--------------------------------------------------------------------------------------
[นิยาย][แฟนตาซี] Cecaleigh's Savior #3 เฝ้าระวัง (1)
บทที่1 http://pantip.com/topic/30456752
บทที่2 (1/2) http://pantip.com/topic/30486374
บทที่2 (2/2) http://pantip.com/topic/30529307
สวัสดีค่ะ
ศุกร์ที่31สิ้นเดือนพอดี ยังมีคนตามแม่สาวน้อยซีซีกันอยู่ใช่ไหมคะ เหะๆ
คุยกันได้ คอมเม้นท์กันได้เลยนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่คอยแก้คำผิดให้ด้วยค่ะ
------------------------------------------------------------------------------------------
(แอบแก้บทที่แล้วนิดดดดดนึง)
ท่านหญิงคนงามในอาภรณ์สีเขียวอ่อนก้าวเท้าผละออกจากคู่เต้นรำราชนิกูลเมื่อเสียงบรรเลงเพลงจบลงในที่สุด “ชายผู้ต้องมนตร์จะส่งทอดสาส์นที่ถูกซ่อนไว้ออกผ่านทางสายตาไปสู่นางเพียงหนึ่งคนนั้น..ในยามที่เขาเผลอไผล ในยามที่บรรยากาศเป็นใจ”
“ข้าคิดว่าเราไม่ได้เล่นต่อสำนวน” หัวคิ้วกดลงอย่างไม่พึงสบอารมณ์ “สรุปคือข้าเข้าใจผิด?”
“รูอิดเทพบิดามอบสองมือให้มนุษย์เพราะเขานิยมการปฎิบัติตนของผู้บากบั่นก็จริง แต่ธีรินเทพมารดาก็เพิ่มหนึ่งปากมาให้มนุษย์ นั่นเพราะนางเอ็นดูถ้อยพาทีของพวกเขา...หากรักจะเฝ้ามอง ท่านก็จะได้แต่เพียงเฝ้ามอง” ณิชากางพัดขึ้นบังใบหน้าครึ่งล่างของตนเมื่อจบประโยค
“เฝ้ามอง” โคลวิสคลายคิ้วออก “เป็นสิ่งที่นักล่าต้องรู้ไว้ รอให้ถึงจังหวะเหมาะๆค่อยลงมือ”
“หากท่านจะเกี้ยวใคร การอุปมานางเป็นเหยื่อโดยท่านเป็นผู้ล่าอาจไม่ใช่อะไรที่ลื่นหูนัก” ณิชาทำหน้าปั้นยาก คนได้ฟังหรี่ตาพร้อมเหยียดมุมปากออก เขาหัวเราะเยาะเธองั้นสิ “อา..เราพูดกันคนละเรื่องสินะ”
“เจ้าพูดถึงเรื่องอะไร แจงข้าที ณิชา” โคลวิสเอียงคอ สีหน้าดูผ่อนคลายแต่นัยน์ตาสีอ่อนดูอันตรายอยู่ในที หญิงสาวแกล้งทำทีอิดออดแต่ก็ปกปิดรอยยิ้มของตนไม่มิด เธอชอบให้เขาเรียกชื่อของเธอ
“ข้าพูดถึง...” เธอลากเสียงในจังหวะที่เขาส่งให้เธอหมุนตัวตามเพลงอีกรอบ “ไพลิน”
“ไพลิน?”
“เพคะเจ้าชาย ไพลินเพคะ”
“น่าสนใจ” เขาคลายฝ่ามือให้หญิงสาวผละกายออกเมื่อเพลงจบลงในที่สุด “การได้ไพลินเป็นของแถมก็คงไม่เลว หลังจากที่ได้ครอบครองมงกุฎแล้ว” ดวงหน้าเรียบเฉยปกปิดอารมณ์ได้มิดชิดจนคนฟังก็ยากจะคาดเดาว่าคำพูดนั้นจริงจังสักเพียงใด
“ท่านทวงข้าว่าเรื่องที่ ๒ คืออะไร” ท่านหญิงณิชาเชิดหน้าขึ้นพร้อมกางพัดออก “ข้าคงต้องเตือนสาวๆในราชสำนักอีกรอบเสียแล้ว...ราชสีห์คือจ้าวแห่งผู้ล่า สง่างาม แต่อันตราย และควรอยู่ให้ห่างไว้” ร่างบางถอยเท้าถอนสายบัวอย่างงดงาม “หม่อมฉันขอให้เทพีบริเอลลาคุ้มครองฝ่าบาทเพคะ” ประโยคทิ้งท้ายก่อนยุรยาตรจากไป
--------------------------------------------------------------------------------------