มนุษย์เงินเดือน ฉบับอินดี้ ตอนที่ 3 ตามหาพระอาจารย์ (>'.')>

มนุษย์เงินเดือน ฉบับอินดี้ อ่านฟรีจริง ๆ  นะ

ตอนที่ 1 จบเสียที   http://pantip.com/topic/30387531  
ตอนที่ 2 ออกหางาน (='.'=)   http://pantip.com/topic/30395519
ตอนที่ 3  ตามหาพระอาจารย์ (>'.')>  http://pantip.com/topic/30423722

---

กราบสวัสดี พ่อยก แม่ยก
วันนี้ตอนที่ 3 จะมาในท้องเรื่อง "ตามหาพระอาจารย์"    
ขอเชิญสดับรับอ่าน ณ บัดนี้  
เต๊ง เต็ง เต่ง เต้ง เต็ง เต่ง เต๊ง เต็ง เตง (ไล่เสียงยากจริง ๆ)  

อันตัวเรา ได้ลา สิกขาบท                   ด้วยเหตุพบ สบโอกาส วิ่งมาหา
ซึ่งอาจให้ ได้งาน แสนโสภา               เลยกราบลา หลวงตา ออกทางธรรม
มีคุณพี่ รู้จัก คนวงใน                         และรู้ถึง จิตใจ อยากฝึกฝน
ใน3D Animate สุดแสนกล                 จึงพาไป พบคน ที่เชี่ยวชาญ

พบกับพี่ เจ้าของ บริษัท                      ผู้ฝักใฝ่ ฝึกฝน เก่งหนักหนา
พี่เขาถาม ประวัติ ความเป็นมา              ว่ามีงาน อะไรมา ให้เขาดู  
อันตัวเรา ตอบอย่าง แสนสุดมั่น            ตอนนี้ยัง ไม่มี เลยสักชิ้น
แล้วโปรแกรม อันไหน ที่ใช้ชิน              ทำหน้านิ่ง แล้วตอบว่า ไม่มีเลย

ทางพี่ท่าน ก็คงงง ในคำตอบ                ว่ามันชอบ สนใจ ยังไงหว้า
งานก็ไม่ มีติด สักชิ้นมา                       แล้วยังกล้า จะขอมา ทำกับกรู
พี่เขายัง ใจดี ให้โอกาส                       จะขอดู ความสามารถ ภายภาคหลัง
จงกลับไป เรียนวิชา ให้เร็วพลัน             แล้วค่อยกลับ มาพบกัน พร้อมผลงาน

---

ขอพักฉากแรก รับพวงมาลัย จากพ่อยก แม่ยก

ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าผมสนใจงานด้านนี้จริงไหม
แต่ก็ยังเก็บหนังสือ ไฟล์สอนไว้เต็มไปหมด (แต่ก็ไม่เคยเปิดอ่าน)

เริ่มถามตัวเองว่า เราเคยสนใจอะไรจริง ๆ บ้างไหม
เพราะผมลงเรียนนั้น เรียนนี้ พอจบก็ไม่ได้ต่อยอด
หรือฝึกฝนต่อ นอกจากสะสมใบประกาศ

มานั่งคิด แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเราสนใจเรื่องนั้นจริง ๆ
ไม่ใช่แค่อยากเหมือนที่ผ่าน ๆ มา ผมก็ได้คำตอบว่า (พึ่งคิดเมื่อกี้)

ถ้าเราสนใจสิ่งไหนจริง เราคิด แล้วเราจะทำมันเลย ไม่รออะไรทั้งนั้น
เราจะฝึกฝนมันไปเรื่อย ๆ ทำโดยไม่รู้สึกว่าต้องทำ แต่จะทำ
อย่าง 3D  คือผมไปเห็นเบื้องหลังหนังเรื่องนึง
สร้างสิ่งไม่มีให้มีได้สุดยอด อยากทำ อยากทำงานแบบเนี่ย
แล้วผมทำไง ผมก็ไม่ทำอะไร แค่มีความอยาก แต่ไม่ทำ
ไม่ฝึกฝน ไม่หาความรู้

หรือตัวอย่างแย่ ๆ อีกตัวอย่าง (มีอีกเยอะ)
ผมเป็นคนที่ชอบอ่านการ์ตูนมาก อยากวาดการ์ตูน
แต่ไม่เคยวาดอะไรมาสักชิ้น คิดอยากอย่างเดียว
จนวันนึงเห็นมีเปิดคอร์สสอน 2D animation
ผมก็สมัครลงเรียน โดยคิดว่าเดี๋ยวเรามาวาดการ์ตูนกัน
ลงเรียนโดยไม่เคยวาดรูป เข้าไปเรียนแบบคนไม่มีอะไรเลย
ในขณะที่คนอื่น ๆ เข้ามาเรียนโดยมี skill การวาดรูปอยู่แล้วบ้าง
พวกเขาเสียเงินมาเพื่อจะเรียนรู้ขั้นตอนการทำงานแบบมืออาชีพ (ถึงแม้จะเป็นพื้นฐาน)
ส่วนผมเสียเงินมาทำอะไร !? ได้ไปประกาศมาใบ ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้วาดการ์ตูนสักแผ่น

มาถึงตัวอย่างดี ๆ อย่างพี่ที่ทำงาน 3D ผมเห็นเวลาว่างจากการทำงาน
เขาทำอยู่ 2 อย่าง นั่งฝึกโปรแกรมกับนั่งฝึกกีตาร์
ในขณะที่ผมนั่งเล่น MSN
(ปัจจุบัน skype กับ line ยังเล่นไม่เป็นเลย)

หรือ น้องโปรแกรมเมอร์ที่รู้จัก เห็นมันก็เขียนโปรแกรมทั้งวันทั้งคืน
แต่ผมก็ยังเห็นมันซื้อหนังสือเขียนโปรแกรมภาษาอื่น  หาเรียนรู้วิธีใหม่ ๆ อยู่เสมอ

คนพวกนี้เราจะเห็นได้อย่างคือ เขาไม่เคยบ่นเรื่องงาน
คุณลองเข้า facebook สิ คุณจะเจอคนมาระบายเรื่องงานอย่างน้อย 1 คน
ซึ่งผมก็เคยเป็น บ่นมันทุกวัน หลัง ๆ รู้สึกแย่กับสิ่งที่เราโพส
เลยปิดมันไปเลย (เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังตอนหลัง)

การที่เราทำอะไรบ่อย ๆ  มันจะเกิดความเคยชิน ความชำนาญ
สมองจะเห็นช่องที่จะทำให้งานดีขึ้น หรือเร็วขึ้น หรือทั้ง 2 อย่าง
อย่างผมจะล้างจานทุกวัน ผมจะรู้วิธีล้างจานแบบไหน ให้สะอาด และประหยัดน้ำ
หรือมีคนมาเปลี่ยนยี่ห้อน้ำยาล้างจาน ผมก็จะรู้ทันที (กลิ่นไม่เหมือนเดิม)
แต่น่าจะมียี่ห้อไหนทำแบบผสมมอยส์เจอไรเซอร์ ถนอมมือบ้าง มือเปื่อยหมดแล้ว

และความสามารถที่มีอยู่ ขาดความฝึกฝน การใช้งานอย่างต่อเนื่อง
มันจะเสื่อมประสิทธิภาพลง แต่ถ้าเสื่อมสมรรถภาพก็ควรพบแพทย์
เช่น เมื่อก่อนผมเป็นคนที่คิดเลขในใจเร็วมากกกกก
เพราะแม่ผมปลูกฝังการคิดเลขมาตั้งแต่เด็ก โดยใช้ไพ่ป๊อกเด้ง
ซึ่งผมก็พัฒนามาเรื่อย ๆ จากเล่นขาเดียว จน ๆ หลัง 4 ขา ติดกันยังสบาย ๆ  
แต่หลังจากจบมหาลัย ก็แทบไม่ได้แตะ ใช้แต่เครื่องคิดเลข คิดเลขช้าลง
และคิดในใจตัวเลขเยอะ ๆ ลำบาก

หรือเรื่องความจำและการวางกลยุทธ ทางบ้านก็ปลูกฝังด้วย
ไพ่  rummy (ออกเสียงถูกต้องรัมมี่นะครับไม่ใช่ดัมมี่)
สมองผมจะจำเลยว่า ใครเก็บอะไร อมอะไรไว้ ใครรออะไร
เหมือนเป็นการฝึกความจำ สมาธิ และการตัดสินใจ (อมสเปโต)
มีอยู่บางช่วงที่ตกงาน  ไม่รู้จะทำอะไร ก็นั่งเล่นอยู่คนเดียว เดี๋ยวนี้วิธีเล่นยังลืม

***คำเตือน**** การพนันไม่เล่นดีที่สุด หรือถ้าจะเล่นต้องมีลิมิตว่าเสียเท่าไหร่เลิก
ซึ่งปกติก็ทำกันไม่ได้หรอก  ด้วยความปรารถนาดี จาก อดีตเซียนที่เคยหมดตัว

พวงมาลัยเต็มคอแล้ว ขอเริ่มฉากที่ 2 ก่อนจะถูกตำรวจจับ  เปิดม่าน

---

อันตัวเรา ออกเดินทาง เข้าในป่า            เพื่อเสาะหา พระอาจารย์ ที่เก่งกล้า
จะได้สอน อบรม บ่มคาถา                    ให้ตัวข้า เหนือใคร ในปฐพี (55555 จะไป Hollywood)
เดินทางอยู่ ไม่นาน ก็พานพบ                กระท่อมร้าง ดูรก ๆ อยู่ในป่า
ฝนก็ตก ตัวก็เปียก รีบวิ่งหา                  ที่หลบมุม ใต้ชายคา กระท่อมเอย

ในกระท่อม ก็เจอ กับน้องยา                  ที่หลบฝน จากในป่า ตัวเปียกชื้น
เห็นน้องสั่น ด้วยความหนาว ร้องสะอื้น      พี่เลยฝืน เข้าไปกอด มอบอุ่นไอ (เริ่มออกนอกเรื่อง)
พอฝนหยุด น้องหายหนาว ก็ลาจาก         ตัวพี่นี้ ใจแทบขาด น้องรู้ไหม
ผิดหวังซ้ำ ผิดหวังซาก อยู่ร่ำไป              ขอเก็บใจ ให้เป็นโสด โฉดอย่างเดิม  

กลับเข้าเรื่อง ก็เดินต่อ อีกสักพัก              ก็พบกับ อาศรมใหญ่ ในไพรกว้าง
พระฤาษี หลับอยู่ใต้ ร่มไม้งาม                 ก็รีบวิ่ง เข้ากราบกราน อาจารย์เอย
พระอาจารย์ กว่าจะรับ เป็นลูกศิษย์           ก็หมดเงิน ไม่น้อยนิด หลายพันหนา
มองในย่าม ควักเงินเก็บ จ่ายออกมา         คิดหวังว่า อนาคต จะงดงาม

พระอาจารย์ ได้ถ่ายทอด วิชาเอก             คือปลุกเสก กุมารทอง ให้ฟื้อฟื้น  (ทำ model)
พร้อมคาถา ร่ายมนต์ ให้ลุกยืน                 อิทธิฤทธิ์ มากเหลือเกิน  learn ดั่งใจ (ใส่กระดูก animate)
จบวิชา พระอาจารย์ ก็ขอกล่าว                 ถึงเรื่องราว ที่ได้ ประชุมมา
ทางการ เข้าสั่ง มาว่า                            ให้ชาวนา เลี้ยงเป็ด และสุกร (ไอ้นี่เริ่มมั่ว)

---

จบฉาก 2 พักเดี๋ยวนะ  กลอนเริ่มมั่ว

ช่วงสาระความรู้กับพ่อมดกระป๋อง
อธิบายศัพท์ในฉาก 2 เผื่อใครอยากรู้ก็เปิดอ่านเอานะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่กระดูก ก็คือ
เวลาเราทำโมเดลเสร็จ เหมือนเราสร้างกล้ามเนื้อ
เราก็จะใส่กระดูกภายในโมเดล กระดูกจะมีข้อต่อต่าง ๆ
เช่นถ้าเราเคลื่อนข้อต่อตรงศอก แขนก็จะเคลื่อนไหว
แต่ก็มีขั้นตอนอื่นอีก เช่น paint weight
บางคน เคลื่อนข้อต่อตรงศอก แขนเคลื่อน แต่กล้ามเนื้อยุบ อะไรแบบเนี่ย

ผู้สนับสนุนฉาก 2  น้ำส้มจากแม่  ซื้อ 2 ขวดประหยัดกว่า เลยขายต่อลูกขวดนึง

---

พอเรียนจบ วิชา ทำกุมาร                       พระอาจารย์ ได้ไถ่ถาม เรียนต่อไหม
ยังมีอีก หลายวิชา น่าสนใจ                     คิดอย่างไร ก็โปรดแจ้ง จำนงมา
มีทั้งเรียก ลมฝน และพายุ                       เสกไฟลุก ดั่งใจ ยังได้หนา
คุมใบไม้ ลอยล่อง ในเมฆา                     ถ้าอยากเรียน ก็จ่ายมา อีกคอร์สเอย

ก้มลงมอง ดูเงิน ภายในย่าม                    ก็พอมี แต่ไม่มาก ดั่งใจหมาย
จึงกราบลา พระอาจารย์ say Goodbye       รีบเดินทาง เสกตัวหาย โผล่เข้าเมือง
จบแล้วครับ ตอนที่ 3 ของกระผม              ขอขอบคุณ ที่ทน อ่านจนถึง
เตรียมพบกัน ตอนที่4  รอแป๊ปนึง              จะรีบเขียน ส่งให้ถึง ในวันจันทร์ (หน้า)

ตอนต่อไป ก็จะเป็นตอนที่ผมเอางานกลับไปให้พี่เขาดู
แล้วมาลุ้นกันว่าจะเป็นยังไง

ขอบคุณครับ

ปล. ตอนแรกคิดจะเขียนวันศุกร์ (วันจันทร์โพส สบาย ๆ )
พอดีเจอคดีปริศนา เลยนอยส์ โดนขโมย ชาเขียวไปขวด
ในที่เกิดเหตุคนร้ายยังทิ้งขวดของกลางไว้บนโต๊ะให้ดูต่างหน้า
ยังดีที่ฝาไม่หายไป  

ปล.2 ผมก็เขียนไปเรื่อย ๆ ครับ เวลาตั้งใจแล้วเขียนไม่ออก
เขียนโดยจะไม่กดดันตัวเอง  ว่าต้องเขียนให้ตลกเข้าไว้
หรือมีสาระเขาไว้ (อย่าคาดหวังกับผม 555)
แต่จะถ่ายทอดโดยมองในมุมบวก เพราะทุกวันนี้อยู่ดี ๆ
มันอยากจะซึมเศร้าก็ซึมเศร้าขึ้นมาเฉย ๆ  โดยเฉพาะวันจันทร์  -*-

ปล.3 ตอน 4 ก็เขียนแบบปกติแล้วครับ หมดแรง  แต่อาจจะมี ตอนพิเศษ 4.1
เดี๋ยวขอปรึกษา กบว. ว่าควรเขียนไหม ติดเรตสุด ๆ   (อาจจะมีเปิดโหวต ในตอนต่อไป)