อารัมภบท……
เรื่องของเรื่องก็คือ อยู่ๆก็ได้รับมอบหมายจากเจ้าของโครงการฯ(บ้านแกงส้ม)ให้ประสานงานที่ มข.ให้ ด้วยความเป็นศิษย์เก่า
ทางใดทีจะช่วยสถาบันได้ก็ทำ การประสานงานโครงการช่วยเหลือเด็กๆในมูลนิธิเป็นเรื่องที่ดีงาม
เป็นการช่วยเหลือเด็กปากแหว่งเพดานโหว่ให้กลับมามีสภาะปกติให้มากที่สุด (ช่วงนี้พิมพ์ไปยิ้มไปประหนี่งประกวดนางสาวไทย)
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวาน มันไม่ได้เป็นไปตามที่ฉันคิด ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฮั่นทำขนาดนี้
ฮั่นไม่แคร์เลยว่าคนอย่างฉันจะรู้สึกยังไงจากการกระทำของฮั่น... มันเป็นภาวะที่เกินจะทน
ยังไม่เล่าดีกว่า...
ตอนที่ 1 รถคันเดียวกัน
วันที่ 3 เมษายน 2556
เลขาฯมูลนิธิ แจ้งว่า
“จะมีรถตู้ไปรับศิลปินที่สนามบินเข้ามาในมหาวิทยาลัย คุณเอ็มไปรับศิลปินกับเรานะคะ พี่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้”
ป้าตอบกลับไปด้วยเสียงเรียบๆว่า.. ได้ค่ะ ยินดีค่ะ แล้วก็สติหลุด มโนแตกว่าวันรุ่งขึ้นจะเป็นยังไง
ฉันจะได้ไปรับฮั่นกับแกงส้มที่สนามบินแล้วต้องนั่งรถตู้มาด้วยกัน โอยยยยยยยย
ไหวมั้ยป้า ป้านอนไม่หลับ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
4 เมษายน 2556
พี่เลขาฯ นัดเวลา 07.15 น. แต่ 07.20 น. ป้ายังไปไม่ถึงที่นัดหมาย เลยโทรไปบอกพี่เค้าด้วยความเกรงใจว่า
“พี่คะ รถติดมาก น้องคงไปไม่ทัน พี่ไปรับฮั่นแกงเลยค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา”...
นาทีนั้น ก็แอบเสียใจเบาๆ เค้าอุตส่าจะให้ไปด้วย อิปร้าดันสายเพราะรถติดมาก (มข.รับปริญญา มหาชนล้นหลาม)
เสียงปลายสายตอบกลับมาว่า... “ไม่เป็นไรค่ะอีก 10 นาทีทันมั้ย พี่จะรอที่ตึกทันตกรรม”
“ค่ะ...ถ้าทันนะคะ แต่ถ้าเกินเวลาพี่ก็ไม่ต้องรอ.....” โอยยยยย คิดในใจทำไมไม่กางเตนท์นอนรอหน้ามูลนิธิเลย จะได้ไม่พลาด 5555+
เตชะบุญของป้าค่ะ ไปทันเวลา...สรุปว่า ป้าได้ร่วมขบวนไปรับฮั่นและแกงส้มที่สนามบิน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
พอไปถึงสนามบินก็รอไม่นานเท่าไหร่ ฮั่น แกงส้ม AR PR ทีมงานสุดสัปดาห์ และ แฟนคลับบางส่วนที่มาเครื่อง ก็ออกมาจากเกท
ณ วินาทีนั้น...
มันเหมือนฝันอีกแล้ว ฉันได้เจอคนที่ฉันรัก ฮั่น กับ แกงส้ม ยิ้มมาแต่ไกล ยิ่งใกล้ๆ หัวใจก็เต้นแรง...
ฮั่นเดินมาใกล้ ยิ้มให้กันเบาๆ จากนั้นป้านำทางพาขึ้นรถตู้
คุณพระ!!!!..... เรากำลังจะนั่งรถคันเดียวกัน อร๊ายยยยยยยย
เรื่องเล่า...ฮั่น แกงส้ม คนหล่อขอทำดีปีที่ 6 ณ มูลนิธิตะวันฉายฯ ม.ขอนแก่น
เรื่องของเรื่องก็คือ อยู่ๆก็ได้รับมอบหมายจากเจ้าของโครงการฯ(บ้านแกงส้ม)ให้ประสานงานที่ มข.ให้ ด้วยความเป็นศิษย์เก่า
ทางใดทีจะช่วยสถาบันได้ก็ทำ การประสานงานโครงการช่วยเหลือเด็กๆในมูลนิธิเป็นเรื่องที่ดีงาม
เป็นการช่วยเหลือเด็กปากแหว่งเพดานโหว่ให้กลับมามีสภาะปกติให้มากที่สุด (ช่วงนี้พิมพ์ไปยิ้มไปประหนี่งประกวดนางสาวไทย)
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวาน มันไม่ได้เป็นไปตามที่ฉันคิด ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฮั่นทำขนาดนี้
ฮั่นไม่แคร์เลยว่าคนอย่างฉันจะรู้สึกยังไงจากการกระทำของฮั่น... มันเป็นภาวะที่เกินจะทน
ยังไม่เล่าดีกว่า...
ตอนที่ 1 รถคันเดียวกัน
วันที่ 3 เมษายน 2556
เลขาฯมูลนิธิ แจ้งว่า
“จะมีรถตู้ไปรับศิลปินที่สนามบินเข้ามาในมหาวิทยาลัย คุณเอ็มไปรับศิลปินกับเรานะคะ พี่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้”
ป้าตอบกลับไปด้วยเสียงเรียบๆว่า.. ได้ค่ะ ยินดีค่ะ แล้วก็สติหลุด มโนแตกว่าวันรุ่งขึ้นจะเป็นยังไง
ฉันจะได้ไปรับฮั่นกับแกงส้มที่สนามบินแล้วต้องนั่งรถตู้มาด้วยกัน โอยยยยยยยย
ไหวมั้ยป้า ป้านอนไม่หลับ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
4 เมษายน 2556
พี่เลขาฯ นัดเวลา 07.15 น. แต่ 07.20 น. ป้ายังไปไม่ถึงที่นัดหมาย เลยโทรไปบอกพี่เค้าด้วยความเกรงใจว่า
“พี่คะ รถติดมาก น้องคงไปไม่ทัน พี่ไปรับฮั่นแกงเลยค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา”...
นาทีนั้น ก็แอบเสียใจเบาๆ เค้าอุตส่าจะให้ไปด้วย อิปร้าดันสายเพราะรถติดมาก (มข.รับปริญญา มหาชนล้นหลาม)
เสียงปลายสายตอบกลับมาว่า... “ไม่เป็นไรค่ะอีก 10 นาทีทันมั้ย พี่จะรอที่ตึกทันตกรรม”
“ค่ะ...ถ้าทันนะคะ แต่ถ้าเกินเวลาพี่ก็ไม่ต้องรอ.....” โอยยยยย คิดในใจทำไมไม่กางเตนท์นอนรอหน้ามูลนิธิเลย จะได้ไม่พลาด 5555+
เตชะบุญของป้าค่ะ ไปทันเวลา...สรุปว่า ป้าได้ร่วมขบวนไปรับฮั่นและแกงส้มที่สนามบิน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
พอไปถึงสนามบินก็รอไม่นานเท่าไหร่ ฮั่น แกงส้ม AR PR ทีมงานสุดสัปดาห์ และ แฟนคลับบางส่วนที่มาเครื่อง ก็ออกมาจากเกท
ณ วินาทีนั้น...
มันเหมือนฝันอีกแล้ว ฉันได้เจอคนที่ฉันรัก ฮั่น กับ แกงส้ม ยิ้มมาแต่ไกล ยิ่งใกล้ๆ หัวใจก็เต้นแรง...
ฮั่นเดินมาใกล้ ยิ้มให้กันเบาๆ จากนั้นป้านำทางพาขึ้นรถตู้
คุณพระ!!!!..... เรากำลังจะนั่งรถคันเดียวกัน อร๊ายยยยยยยย