คืองี้ครับ ผมกับเขายังรักกันมาก
แต่ว่ามีอะไรหลายๆอย่าง ไม่ค่อยจะลงรอยกัน
จนผมเริ่มมีความคิดว่า.. หรือว่าเราควรปล่อยเขาไปดี ให้เขาได้เจอคนที่เหมาะและเข้ากับนิสัยสต.ของเขาได้ดีกว่าผม
ส่วนตัวผมเป็น คนที่ ค่อนข้างชิลๆ ไม่ค่อยอะไรติดอะไรสักเท่าไหร่
แต่เขา เป็นคนหงุดหงิดง่าย ขี้นอย อะไรๆก็ต้องเป็นดั่งใจเขา ชอบคิดมากอีก (ซึ่งผมก็พอเข้าใจแหละ เพราะเขาเป็นผญ. อะนะ)
ผมคุยกับเขามาแล้ว 4 เดือนนะครับ ใช่ครับ..... ผมเป็นได้แค่คนคุยครับ
เหมือนเขาต้องการให้ผมแบบทำทุกอย่างเหมือนแฟนเลย ผมต้องแบบทุ่มสุดตัว เทคแคร์ เอาใจใส่
แล้วก็ทำให้เขาไม่นอย แถมเวลาคุยก็ต้องแบบ มีคำหวาน ต้องบอกว่า ไปนู้นนี่นั่น เวลาจากลาก็ต้องบอกรักตลอด
ถ้าวันไหนผมไม่ว่าง แล้วไม่ทักไป ก็กลายเป็นว่าผมผิดอีก
*** คือผมอยากรู้อะครับว่า ทุกอย่างที่เขาต้องการให้ผมทำเนี่ย คือมันเกินคำว่าคนคุยรึป่าวคับ ***
เพราะบางทีผมก็แอบน้อยใจนะ คือแบบ ทำเพื่อเธอขนาดนั้น แต่ดันบอกว่าเราเป็นได้แค่คนคุยเนี่ยนะ....
เขาให้สถานะผมแค่คนคุย สาเหตุหลักๆก็ 2 อย่างครับ 1.เขาบอกว่า ต้องการคุยให้นานกว่านี้ ดูให้แน่ชัดว่าผมคือคนที่ใช่รึป่ว
2.ครอบครัวเขาค่อนข้างเคร่ง
แต่เดือนนี้แหละคับ กำลังจะเข้าปีใหม่พอดี ปัญหาเต็มเลยครับ
คือผมได้ตัดสินใจที่จะเปิดใจคุยกับเขาว่าแบบ ที่ผ่านมา อะไรหลายๆอย่าง ที่เทอให้ผมทำตามอ่ะ ผมก็รู้สึกว่าไม่โอเคเท่าไหร่
มันไม่ใช่ตัวผมเลย เหมือนผมพยายามฝืนตัวเองเกินไป เพื่อให้เข้ากับตัวเธอ
ทั้งๆที่ความสัมพันธ์ที่ดี ถ้าแบบมันไม่เข้ากัน ทั้งสองฝ่ายก็ต้องปรับกันคนละนิด คนละหน่อย
แต่เหมือนผมอ่ะ ปรับอยู่ฝ่ายเดียวเลยอ่ะ จนผมคิดว่า นี่ไม่ใช่ตัวผมแล้วอ่ะ
ถ้าเขารักผมจริงอ่ะ เขาก็ต้องรับตัวตนของผมได้ใช่ไหม
คือบางเรื่อง ผมก็โอเค ก็พอปรับให้ได้แหละ
อย่างแบบ ห้ามผมใช้คำว่า "ครับ" แต่ต้องใช้แบบหวานๆคือ "ค้าบ" , "คับ"
ซึ่งอันนี้อาจจะพอรับได้แหละมั้ง...
แต่บางทีคือแบบ...
ยกตัวอย่างวันนั้น ผมตื่นมาตอน 6 โมง ปรากฎว่าโทรศัพท์ผมอ่ะ แบตหมด
แล้วทำไรไม่ได้ แล้วคือมันเป็นช่วงเช้าผมก็ต้องรีบๆอาบน้ำ แต่งตัวให้ทันรถไปรร. ผมเลยเอาสายชาร์จใส่กระเป๋าไปด้วย
พอถึงรร.ปุ้บ ก้ประมาณ 7 โมง ผมก้รีบเอาที่ชาร์จของผม ชาร์จแบตเลยครับ เพื่อที่จะได้ตอบเทอไวๆ (ปกติเทอทักมามอนิ่งผมทุกวันตอนประมาณ 6 โมง)
พอกดเข้าแชทไป ผมก้ตอบมอนิ่งเทอไป แล้วก้บอกเทอไปว่า ผมถึงห้องเรียนแล้วนะ เทอก็ตอบมาสั้นๆว่า โอเค
ปรากฎว่า พอถึงห้องปุ้บ ผมเข้าไปหาเทอ สะกิดก้แล้ว เรียกก้แล้ว เทอทำเป็นเมินเฉยใส่ผม
ผมก้ถามว่าเป็นอะไร เทอก็ไม่ตอบ พอสะกิดอีกครั้งกลายเป็นว่า เทอปัดมือผมทิ้งเลย
ผมก็แบบ ห้ะ..... ตูทำไรผิดวะเนี่ยยยย สุดท้ายก็พอจะนึกได้ว่า อ่อออ.. เมื่อเช้าเราตอบเขาสายไปนี่หว่า
ผมก้บอกว่า ขอโทษ แล้วก็ยืนง้อแบบนั้น ครึ่งชม. เธอถึงจะบอกว่า ไม่เป็นไร
พอตัดมาอีกเหตุการณ์นะครับ
วันนั้นผมส่งคริปบอกรักให้เทอตอนประมาณบ่ายๆ แต่เทอดันมาอ่านอีกทีตอนเย็นของอีกวันนึงเลย
เป็นใครๆก็ต้องมีน้อยใจ หรือว่า เสียความรู้สึกบ้างแหละ
แต่ผมก็เข้าใจเทอไว้ก่อน ว่าเทออาจจะไม่ว่างจริงๆ สุดท้ายก็จบแบบดีๆไป ผมก้ไม่ได้ว่าอะไร เทอก้ไม่ได้ขอโทษอะไร แค่บอกว่านู้นนี่นั่นเลยไม่ได้อ่าน
ซึ่ง เรื่องนี้ก้ทำให้ผมนึกคิดอยู่อย่างนึงอ่ะครับ
คือว่า ผมไม่ได้อ่าน/ตอบ มอนิ่งของเขา (แค่ในระยะเวลาสั้นๆห่างกันไม่ถึง ชม.ด้วยซ้ำ) แต่เขาดันปัดมือผมทิ้ง ไม่พอใจ แถมยังร้องไห้ใส่ผมอีก
ทั้งๆที่ ผมก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆอ่ะ แบตผมมันหมด แต่เทอดันไม่คิดที่จะแบบเข้าใจผมเลย ว่าผมอ่ะ ตอบไม่ได้จริงๆ
แต่ดันรีบลงประเด็นเลยอ่ะว่าผมนู้นนั่นนี่ ไม่ยอมอ่านแชท บลาๆ (คือทุกคนคิดสิครับว่าผมใส่ใจเขาแค่ไหนอ่ะ นาทีที่ชาร์จปุ้ย แล้วเปอร์เซ็นต์มันขึ้น
ผมก็รีบทักหาทันทีเลยอ่ะ แต่เหมือนเทอจะไม่เห็นความพยายาม/ตั้งใจของผม...)
แต่พอเป็นเธอที่ไม่ได้อ่าน/ตอบผม ข้ามวันข้ามคืนขนาดนี้ ผมยังเข้าใจเทอเลยอ่ะ ว่าเทอไม่ว่างจริงๆ...
หรือว่าบางทีผมอาจจะแคร์เขามากไป จนเขาลืมแคร์ผมไปเลย ผมก้มีความรู้สึกเหมือนกันนะ..
ตอนนี้ผมก็ต้องมานั่งนึกคิดอีกว่า หรือว่า เราอาจจะรักกันจริงๆ แต่บางเรื่องมันก็เข้ากันไม่ได้ อยู่ไปอย่างงั้น มันก้ไม่มีความสุข
บางทีเราอาจจะต้องยอมปล่อยเขาให้ไปเขอคนที่เหมาะกับ นิสัยส่วนตัวของเขา จริงๆ.... (คือผมพยายามปรับนิสัยตัวเองมาตลอด เพื่อให้เข้ากับเขาได้ แต่เขาก้อย่างนั้นแหละคับ เอาแต่บอกผมว่า ก็เขาเป็นแบบนี้อ่ะ เขาพยายามลดความนอยแล้ว แต่เขาก้ลดไม่ได้)
ผมก้เลยเริ่มเหนื่อยละ ที่ต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเพื่อเขา
ปล. ถึงจะเรียกว่าคนคุย แต่เท่าที่ผมรู้คือเขาไม่คุยกับคนอื่น คุยกับผมแค่คนเดียว
ซึ่งเรื่องนี้ก็ประมาณนี้แหละครับ คือมีอีกหลายอย่างเลยที่ไม่ลงรอย แต่ผมคิดว่ามันจะยาวเกินไปละ555
ยังไงก็ขอบคุณนะครับผม ที่อ่านมาถึงตรงนี้
มีข้อชี้แนะ/ความคิดเห็นยังไงก็สามารถพิมพ์บอกกันได้เลยนะครับผมมม ขอบคุณครับบ
ขอคำปรึกษาหน่อยครับเป็นเรื่องความรัก ต่างฝ่ายก็ยังรักกันอยู่ แต่ว่ามีอะไรหลายๆอย่างไม่เข้ากัน จนผมรู้สึกไม่ค่อยมีความสุข
แต่ว่ามีอะไรหลายๆอย่าง ไม่ค่อยจะลงรอยกัน
จนผมเริ่มมีความคิดว่า.. หรือว่าเราควรปล่อยเขาไปดี ให้เขาได้เจอคนที่เหมาะและเข้ากับนิสัยสต.ของเขาได้ดีกว่าผม
ส่วนตัวผมเป็น คนที่ ค่อนข้างชิลๆ ไม่ค่อยอะไรติดอะไรสักเท่าไหร่
แต่เขา เป็นคนหงุดหงิดง่าย ขี้นอย อะไรๆก็ต้องเป็นดั่งใจเขา ชอบคิดมากอีก (ซึ่งผมก็พอเข้าใจแหละ เพราะเขาเป็นผญ. อะนะ)
ผมคุยกับเขามาแล้ว 4 เดือนนะครับ ใช่ครับ..... ผมเป็นได้แค่คนคุยครับ
เหมือนเขาต้องการให้ผมแบบทำทุกอย่างเหมือนแฟนเลย ผมต้องแบบทุ่มสุดตัว เทคแคร์ เอาใจใส่
แล้วก็ทำให้เขาไม่นอย แถมเวลาคุยก็ต้องแบบ มีคำหวาน ต้องบอกว่า ไปนู้นนี่นั่น เวลาจากลาก็ต้องบอกรักตลอด
ถ้าวันไหนผมไม่ว่าง แล้วไม่ทักไป ก็กลายเป็นว่าผมผิดอีก
*** คือผมอยากรู้อะครับว่า ทุกอย่างที่เขาต้องการให้ผมทำเนี่ย คือมันเกินคำว่าคนคุยรึป่าวคับ ***
เพราะบางทีผมก็แอบน้อยใจนะ คือแบบ ทำเพื่อเธอขนาดนั้น แต่ดันบอกว่าเราเป็นได้แค่คนคุยเนี่ยนะ....
เขาให้สถานะผมแค่คนคุย สาเหตุหลักๆก็ 2 อย่างครับ 1.เขาบอกว่า ต้องการคุยให้นานกว่านี้ ดูให้แน่ชัดว่าผมคือคนที่ใช่รึป่ว
2.ครอบครัวเขาค่อนข้างเคร่ง
แต่เดือนนี้แหละคับ กำลังจะเข้าปีใหม่พอดี ปัญหาเต็มเลยครับ
คือผมได้ตัดสินใจที่จะเปิดใจคุยกับเขาว่าแบบ ที่ผ่านมา อะไรหลายๆอย่าง ที่เทอให้ผมทำตามอ่ะ ผมก็รู้สึกว่าไม่โอเคเท่าไหร่
มันไม่ใช่ตัวผมเลย เหมือนผมพยายามฝืนตัวเองเกินไป เพื่อให้เข้ากับตัวเธอ
ทั้งๆที่ความสัมพันธ์ที่ดี ถ้าแบบมันไม่เข้ากัน ทั้งสองฝ่ายก็ต้องปรับกันคนละนิด คนละหน่อย
แต่เหมือนผมอ่ะ ปรับอยู่ฝ่ายเดียวเลยอ่ะ จนผมคิดว่า นี่ไม่ใช่ตัวผมแล้วอ่ะ
ถ้าเขารักผมจริงอ่ะ เขาก็ต้องรับตัวตนของผมได้ใช่ไหม
คือบางเรื่อง ผมก็โอเค ก็พอปรับให้ได้แหละ
อย่างแบบ ห้ามผมใช้คำว่า "ครับ" แต่ต้องใช้แบบหวานๆคือ "ค้าบ" , "คับ"
ซึ่งอันนี้อาจจะพอรับได้แหละมั้ง...
แต่บางทีคือแบบ...
ยกตัวอย่างวันนั้น ผมตื่นมาตอน 6 โมง ปรากฎว่าโทรศัพท์ผมอ่ะ แบตหมด
แล้วทำไรไม่ได้ แล้วคือมันเป็นช่วงเช้าผมก็ต้องรีบๆอาบน้ำ แต่งตัวให้ทันรถไปรร. ผมเลยเอาสายชาร์จใส่กระเป๋าไปด้วย
พอถึงรร.ปุ้บ ก้ประมาณ 7 โมง ผมก้รีบเอาที่ชาร์จของผม ชาร์จแบตเลยครับ เพื่อที่จะได้ตอบเทอไวๆ (ปกติเทอทักมามอนิ่งผมทุกวันตอนประมาณ 6 โมง)
พอกดเข้าแชทไป ผมก้ตอบมอนิ่งเทอไป แล้วก้บอกเทอไปว่า ผมถึงห้องเรียนแล้วนะ เทอก็ตอบมาสั้นๆว่า โอเค
ปรากฎว่า พอถึงห้องปุ้บ ผมเข้าไปหาเทอ สะกิดก้แล้ว เรียกก้แล้ว เทอทำเป็นเมินเฉยใส่ผม
ผมก้ถามว่าเป็นอะไร เทอก็ไม่ตอบ พอสะกิดอีกครั้งกลายเป็นว่า เทอปัดมือผมทิ้งเลย
ผมก็แบบ ห้ะ..... ตูทำไรผิดวะเนี่ยยยย สุดท้ายก็พอจะนึกได้ว่า อ่อออ.. เมื่อเช้าเราตอบเขาสายไปนี่หว่า
ผมก้บอกว่า ขอโทษ แล้วก็ยืนง้อแบบนั้น ครึ่งชม. เธอถึงจะบอกว่า ไม่เป็นไร
พอตัดมาอีกเหตุการณ์นะครับ
วันนั้นผมส่งคริปบอกรักให้เทอตอนประมาณบ่ายๆ แต่เทอดันมาอ่านอีกทีตอนเย็นของอีกวันนึงเลย
เป็นใครๆก็ต้องมีน้อยใจ หรือว่า เสียความรู้สึกบ้างแหละ
แต่ผมก็เข้าใจเทอไว้ก่อน ว่าเทออาจจะไม่ว่างจริงๆ สุดท้ายก็จบแบบดีๆไป ผมก้ไม่ได้ว่าอะไร เทอก้ไม่ได้ขอโทษอะไร แค่บอกว่านู้นนี่นั่นเลยไม่ได้อ่าน
ซึ่ง เรื่องนี้ก้ทำให้ผมนึกคิดอยู่อย่างนึงอ่ะครับ
คือว่า ผมไม่ได้อ่าน/ตอบ มอนิ่งของเขา (แค่ในระยะเวลาสั้นๆห่างกันไม่ถึง ชม.ด้วยซ้ำ) แต่เขาดันปัดมือผมทิ้ง ไม่พอใจ แถมยังร้องไห้ใส่ผมอีก
ทั้งๆที่ ผมก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆอ่ะ แบตผมมันหมด แต่เทอดันไม่คิดที่จะแบบเข้าใจผมเลย ว่าผมอ่ะ ตอบไม่ได้จริงๆ
แต่ดันรีบลงประเด็นเลยอ่ะว่าผมนู้นนั่นนี่ ไม่ยอมอ่านแชท บลาๆ (คือทุกคนคิดสิครับว่าผมใส่ใจเขาแค่ไหนอ่ะ นาทีที่ชาร์จปุ้ย แล้วเปอร์เซ็นต์มันขึ้น
ผมก็รีบทักหาทันทีเลยอ่ะ แต่เหมือนเทอจะไม่เห็นความพยายาม/ตั้งใจของผม...)
แต่พอเป็นเธอที่ไม่ได้อ่าน/ตอบผม ข้ามวันข้ามคืนขนาดนี้ ผมยังเข้าใจเทอเลยอ่ะ ว่าเทอไม่ว่างจริงๆ...
หรือว่าบางทีผมอาจจะแคร์เขามากไป จนเขาลืมแคร์ผมไปเลย ผมก้มีความรู้สึกเหมือนกันนะ..
ตอนนี้ผมก็ต้องมานั่งนึกคิดอีกว่า หรือว่า เราอาจจะรักกันจริงๆ แต่บางเรื่องมันก็เข้ากันไม่ได้ อยู่ไปอย่างงั้น มันก้ไม่มีความสุข
บางทีเราอาจจะต้องยอมปล่อยเขาให้ไปเขอคนที่เหมาะกับ นิสัยส่วนตัวของเขา จริงๆ.... (คือผมพยายามปรับนิสัยตัวเองมาตลอด เพื่อให้เข้ากับเขาได้ แต่เขาก้อย่างนั้นแหละคับ เอาแต่บอกผมว่า ก็เขาเป็นแบบนี้อ่ะ เขาพยายามลดความนอยแล้ว แต่เขาก้ลดไม่ได้)
ผมก้เลยเริ่มเหนื่อยละ ที่ต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเพื่อเขา
ปล. ถึงจะเรียกว่าคนคุย แต่เท่าที่ผมรู้คือเขาไม่คุยกับคนอื่น คุยกับผมแค่คนเดียว
ซึ่งเรื่องนี้ก็ประมาณนี้แหละครับ คือมีอีกหลายอย่างเลยที่ไม่ลงรอย แต่ผมคิดว่ามันจะยาวเกินไปละ555
ยังไงก็ขอบคุณนะครับผม ที่อ่านมาถึงตรงนี้
มีข้อชี้แนะ/ความคิดเห็นยังไงก็สามารถพิมพ์บอกกันได้เลยนะครับผมมม ขอบคุณครับบ