แฟนผมเป็นคนพื้นที่ (เชื้อสายไทใหญ่) ครับ ตอนที่รถกำลังจะผ่านจุดตรวจเข้าปางอุ๋ง แฟนผมรีบกำชับว่า ให้ผม
" เงียบๆ ห้ามอ้าปากพูดภาษาไทยกลางเด็ดขาด" เขาบอกว่าถ้าเจ้าหน้าที่ได้ยินสำเนียงคนกรุงเทพฯ หรือคนภาคกลาง เขาจะเก็บเงินค่าเข้าเต็มอัตรา หรืออาจจะเรียกตรวจเยอะ แต่ถ้าเนียนเป็นคนพื้นที่ไปกับเขา จะเข้าได้ฟรีหรือเสียถูกมาก

สรุปวันนั้นกลุ่มผมเข้าได้ฟรีจริงๆ ครับ โดยที่ผมต้องนั่งเป็นใบ้ไปตลอดทางผ่านด่าน แต่ความรู้สึกผมคือ "ไม่โอเคเลยครับ"

ผมรู้สึกว่าปางอุ๋งก็อยู่ในเขตประเทศไทย ผมคือคนไทยที่มีบัตรประชาชนไทยคนหนึ่ง ทำไมการพูดภาษาประจำชาติในบ้านตัวเองถึงกลายเป็น "ความผิด" หรือเป็น "ภาระ" ที่ทำให้ต้องเสียเงินแพงกว่าเพียงเพราะพูดคนละสำเนียง?

ผมไม่ได้เสียดายเงินนะครับ ผมยินดีจ่ายตามเรท "คนไทย" (Thai Citizen) แต่ไม่ชอบการแบ่งแยก "คนพื้นที่" กับ "คนไทยถิ่นอื่น"

แต่ผมเสียความรู้สึกที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ สิทธิความเป็นคนไทยของตัวเองแบบนี้ เพื่อนๆ เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ที่ปางอุ๋งหรือที่อื่นๆ ไหมครับ? สำหรับคนที่มีแฟนเป็นชาติพันธุ์

ทุกคนคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ควรทำตามน้ำไป หรือเป็นเรื่องที่ระบบการจัดการควรจะแก้ไขให้เป็นมาตรฐานเดียวกันครับ?