สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เราเริ่มรู้สึกว่าชีวิตมันไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดีจนอยากเล่าให้ใครฟัง
ตื่นเช้ามาทำหน้าที่ของตัวเองให้ครบ แล้วก็หวังว่าเย็นนี้จะได้พักจริงๆ สักหน่อย
บางวันเหมือนมีพลัง บางวันแค่ลุกจากเตียงได้ก็นับว่าเก่งมากแล้ว
เรายิ้มกับคนรอบตัวได้ปกติ แต่ข้างในกลับรู้สึกว่างๆ แปลกๆ
พอมีใครถามว่าเป็นยังไง ก็ตอบว่าโอเค ทั้งที่จริงไม่รู้จะอธิบายยังไง
เริ่มเข้าใจว่าบางความรู้สึกมันไม่ได้ต้องการคำแนะนำ แค่อยากมีพื้นที่ให้มันอยู่เฉยๆ
โซเชียลเต็มไปด้วยคนที่ดูไปได้ดี จนบางครั้งเผลอถามตัวเองว่าเราช้ากว่าเขาไหม
ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าทุกคนมีจังหวะของตัวเอง
เราเริ่มให้ค่ากับเรื่องเล็กๆ มากขึ้น เช่น การได้นั่งเงียบๆ หลังเลิกงาน
หรือการได้นอนโดยไม่ต้องตั้งปลุกหลายรอบ
บางอย่างในชีวิตอาจยังไม่ชัด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอยากเร่งมันเหมือนแต่ก่อน
แค่หวังว่าพรุ่งนี้จะใจดีกับตัวเองได้มากกว่าวันนี้อีกนิด
ไม่รู้มีใครกำลังรู้สึกแบบเดียวกันไหม
แต่อยากบอกว่าถ้ายังพยายามอยู่ ก็ถือว่าไม่แพ้แล้วนะคะ