สวัดดีครับผมจะมาเล่าประสบการณ์ของตัวผม เขียนไว้เป็นเรื่องราวชีวิตเผื่อโตไปผมจะได้กลับมาอ่านอีกครั้ง จะได้ไม่ลืมช่วงชีวิตครั้งหนึ่งเคยเป็นทหารเกณฑ์
หลังจากผมเรียนจบ ผมได้ทำงานไปสักพักแล้วใกล้ถึง ช่วงเทศกาลจับใบดำใบแดง ผมก็เหมือนกับคนอื่น ตรงไหนที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ผมไปหมด ทั้ง กทม. แล้วก็บ้านเกิด ผมเขียนยันต์ในมือ ไป2 คน อีกคนรอด ผมโดน แถมไปบนที่ดังๆ แต่สุดท้ายผมก็จับได้ใบแดง พลัด 2/2567 555555 ญาติผมไม่มีใครโดนเลย ผมคนเดียว
วันที่เดินทางมาขึ้นรถรอส่งตัวไป มทบ. ผมไม่รู้จักใครเลย เห็นคนที่ต้องจากเมียจากพ่อแม่ ร้องไห้ ผมก็เป็นแต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะทำใจมาแล้วในระดับหนึ่ง สุดท้ายก็ก้าวขาขึ้นรถทัวร์ ที่กำลังออก เพื่อนคนแรกของผมคือ คนที่นั่งข้างๆบนรถทัวร์ เขาบอกว่าตอนจับเขายังเป็นพระอยู่เลย โดน มทบ. เดียวกัน ผมก็คุยหลายๆเรื่องเป็นคนที่ไหน อะไรยังไง ก็แนะนำไปว่าตอนไปคัดหน่วย อย่าเลือกที่เป็น รอ. (รักษาพระองค์) นะเพราะว่ามันฝึกหนัก แถมมีส่งตัวเข้าเวรวังอีก ผมก็ศึกษาข้อมูลมานิดๆหน่อยๆ ถือว่าเตรียมตัว555 ไม่อยากฝึกหนัก และไม่อยากเข้าเวร
พอถึงที่ มทบ. ผมก็ต้องแยกทางกับเพื่อนคนแรกเพราะคนนี้โดนอีกที่หนึ่ง แต่ปลายทางรถเดียวกัน ถึงประมาณ 5ทุ่ม คัดหน่วยที่จะลงเสร็จเกือบตี 3 เอาละทีนี้ต้องนั่งแยกเป็น อำเภอๆแล้ว ที่นี้และความรู้สึก ที่เหงา โดดเดี่ยว มันเริ่มขึ้นแล้ว เพราะผมไม่รู้จักใครเลยสักคน ยังดีที่มีพี่ที่อยู่ มทบ. เดียวกัน ถามอยู่ว่ามาถึงยังๆ เขาจะฝากให้ ผู้กองรับชื่อผมเข้ามาในกองพันของเขา(ก็คือการฝากดึงคนเข้ามาในกองพันนั้นและครับ) แต่มันก็ดันเกิดเรื่อง เพราะชื่อผมมีปัญหา พี่ผมได้บอกว่า ชื่อไม่สามารถดึงได้เพราะ เหมือนโดนล็อคกองพันไว้แล้ว ผมถึงกับคิดไม่ออกเลย เพราะกองพันที่พี่ผมอยู่ จะเน้นไปทางสนับสนุนมากกว่าเพราะทำอยู่ที่ มทบ. หลักเลย พี่ผมก็บอกว่า ขอให้คัดไม่โดน รอ. แล้วกัน (จะมีคัดคนที่ไม่มีรอยสัก หรือส่วนสูงได้กับเป็น2ปี) ผมก็ดีใจอย่างน้อยเราเป็น1 ปีไม่มีทางโดนหรอก
ประสบการณ์ของผม ทหารเกณฑ์ บก.พัน สายงานสนับสนุน ep. 1
หลังจากผมเรียนจบ ผมได้ทำงานไปสักพักแล้วใกล้ถึง ช่วงเทศกาลจับใบดำใบแดง ผมก็เหมือนกับคนอื่น ตรงไหนที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ผมไปหมด ทั้ง กทม. แล้วก็บ้านเกิด ผมเขียนยันต์ในมือ ไป2 คน อีกคนรอด ผมโดน แถมไปบนที่ดังๆ แต่สุดท้ายผมก็จับได้ใบแดง พลัด 2/2567 555555 ญาติผมไม่มีใครโดนเลย ผมคนเดียว
วันที่เดินทางมาขึ้นรถรอส่งตัวไป มทบ. ผมไม่รู้จักใครเลย เห็นคนที่ต้องจากเมียจากพ่อแม่ ร้องไห้ ผมก็เป็นแต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะทำใจมาแล้วในระดับหนึ่ง สุดท้ายก็ก้าวขาขึ้นรถทัวร์ ที่กำลังออก เพื่อนคนแรกของผมคือ คนที่นั่งข้างๆบนรถทัวร์ เขาบอกว่าตอนจับเขายังเป็นพระอยู่เลย โดน มทบ. เดียวกัน ผมก็คุยหลายๆเรื่องเป็นคนที่ไหน อะไรยังไง ก็แนะนำไปว่าตอนไปคัดหน่วย อย่าเลือกที่เป็น รอ. (รักษาพระองค์) นะเพราะว่ามันฝึกหนัก แถมมีส่งตัวเข้าเวรวังอีก ผมก็ศึกษาข้อมูลมานิดๆหน่อยๆ ถือว่าเตรียมตัว555 ไม่อยากฝึกหนัก และไม่อยากเข้าเวร
พอถึงที่ มทบ. ผมก็ต้องแยกทางกับเพื่อนคนแรกเพราะคนนี้โดนอีกที่หนึ่ง แต่ปลายทางรถเดียวกัน ถึงประมาณ 5ทุ่ม คัดหน่วยที่จะลงเสร็จเกือบตี 3 เอาละทีนี้ต้องนั่งแยกเป็น อำเภอๆแล้ว ที่นี้และความรู้สึก ที่เหงา โดดเดี่ยว มันเริ่มขึ้นแล้ว เพราะผมไม่รู้จักใครเลยสักคน ยังดีที่มีพี่ที่อยู่ มทบ. เดียวกัน ถามอยู่ว่ามาถึงยังๆ เขาจะฝากให้ ผู้กองรับชื่อผมเข้ามาในกองพันของเขา(ก็คือการฝากดึงคนเข้ามาในกองพันนั้นและครับ) แต่มันก็ดันเกิดเรื่อง เพราะชื่อผมมีปัญหา พี่ผมได้บอกว่า ชื่อไม่สามารถดึงได้เพราะ เหมือนโดนล็อคกองพันไว้แล้ว ผมถึงกับคิดไม่ออกเลย เพราะกองพันที่พี่ผมอยู่ จะเน้นไปทางสนับสนุนมากกว่าเพราะทำอยู่ที่ มทบ. หลักเลย พี่ผมก็บอกว่า ขอให้คัดไม่โดน รอ. แล้วกัน (จะมีคัดคนที่ไม่มีรอยสัก หรือส่วนสูงได้กับเป็น2ปี) ผมก็ดีใจอย่างน้อยเราเป็น1 ปีไม่มีทางโดนหรอก