คือตอนเราอยู่ม.5 เราไม่เป็นสิวเลยค่ะ เราเริ่มมาเป็นอยู่ช่วงม.6 เหมือนจะเป็นสิวฮอร์โมน เราพยายามรักษาแล้วมันก็ยังไม่หายสักที จนเริ่มมาปี1 มันเริ่มหนักขึ้นช่วงแรก แต่ช่วงนี้เราใช้ผลิตภัณฑ์ของหมอก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ แต่สิ่งที่แย่ลงคือสภาพจิตใจของเรา เราโดนแม่ทักแม่บูลลี่ตลอดเลยค่ะ จนเราไม่อยากกลับบ้านอยากอยู่หอ เพราะกลับบ้านเราก็โดนแม่ทักตลอดหน้ามีแต่สิว ทำเหมือนรังเกียจเรา เราแต่งหน้าก็ว่าว่าเราแต่งหน้าไม่สวย ทำไมแต่งแบบนี้ (ทั้งๆที่แม่เราไม่เคยแม้แต่จะแต่งหน้าหรือทาครีมเลยค่ะ) แม่บูลลี่เราคนเดียวไม่พอ เขาเอาไปพูดให้คนอื่นฟังว่า เราทำตัวใส่เสื้อแขนยาวเพราะกลัวดำหรือหน้าดำ แต่เปิดหน้าออกมามีแต่สิวเต็มหน้า คือแค่เราใส่เสื้อแขนยาวก็เพราะกันแดดเฉยๆ เขาก็ว่าเรา หัวเราะใส่ตลก แต่ความรู้สึกของลูกมันแย่มาก เราเสียความมั่นใจมากค่ะ ไม่อยากเจอใครเลยค่ะ😭😭😭
*** แต่เราไม่เคยตอบโต้เขาเลยนะคะ เราเงียบตลอดยอมให้แม่พูดใส่ แต่เมื่อไหร่แม่จะคิดได้ว่าการทำแบบนี้ทำให้สภาพจิตใจเราแย่ขนาดไหน