หาทางออกหนี้นอกรายวันวันละ3000

บ้านฉันเปิดร้านขายอาหาร ซึ่งกำไรซึ่งกำไรต่อวันมันก็ ประมาณ 2000 ถึง 3000 ทำ ประมาณ 2000 ถึง 3000 ทำอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก ซึ่งเวลานั้นกำไรซึ่งเวลานั้นกำไรมันพอที่จะทำได้แบบไม่ค่อยขัดสนเท่าไหร่ ก็ทำอยู่ก็ทำอยู่อย่างนั้นมาหลายปีจนวันที่พ่อของฉันล้มป่วยต้องผ่าหัวใจ ก็ทำให้ก็ทำให้ร้านมันต้องหยุดไปหลายช่วงเวลานั้น หลังจากผ่านมาจากจุดนั้นประมาณ5ปี ร้านฉันก็หยุดบ่อยอะไรบ่อยขึ้นทำให้ร้านฉันก็หยุดบ่อยขึ้นอะไรบ่อยขึ้นทำให้ลูกค้าที่มาไกลๆเวลามาเจอร้านที่ไม่ได้เปิดก็อาจจะรู้สึกว่าไม่อยากมาเพราะว่าเค้าไม่รู้วันหยุดที่แน่นอน ทำใทำให้ยอดมันก็ตกไปบ้างแต่ก็ยังถึงขั้นขั้น เวลาก็ผ่านไป เวลาขายของแม่ฉันจะให้ฉันโอนค่าของให้เค้าก็จะบอกว่าค่าวัตถุดิบอย่างโน้นอย่างนี้ประมาณสามเจ้าเจ้าละ 1000 บาทเค้าจะให้ฉันโอนอยู่ทุกวันซึ่งฉันก็เข้าใจว่านั่นคือร้านพวกวัตถุดิบที่เค้าไปซื้อมาทำ เวลาขายของแม่ฉันจะให้ฉันโอนค่าของให้บอกว่าค่าวัตถุดิบอย่างโน้นอย่างนี้ประมาณสามเจ้าเจ้าละ 1000 บาทฉันโอนอยู่ทุกวันซึ่งฉันก็เข้าใจว่านั่นคือร้านพวกวัตถุดิบที่เค้าไปซื้อมาทำแต่ข้อผิดสังเกตที่ฉันเริ่มเอะใจคือทุกครั้งที่ ที่ทำง ที่ทำงานเวลาเงินเหลือในบัญชีเค้าจะถามฉันว่าเงินเหลือเท่าไหร่ลูกสมมุติว่าเหลือ 700 เค้าก็ก็จะบอกว่าอ่าเก็บไว้กินนะ แต่ว่าหลังหลังมานี้เค้าจะถามว่าเงินเหลือเท่าไหร่อย่าพึ่งกินนะฉันก็คิดว่าช่วงนี้น่าจะคนน้อย ก็ไม่ได้คิดอะไรจนมีอยู่วันนึงที่ฉันไม่ได้ไปร้านเพราะว่าฉันทำก็ไม่ได้คิดอะไรจนมีอยู่วันนึงที่ฉันไม่ได้ไปร้านเพราะว่าฉันทำเรื่องสมัครงาน ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามารอบแรกฉันไม่ได้รับเพราะคิดว่าเป็นพวกคอลเซ็นเตอร์แต่รอบสองมันเบอร์เดิมฉันเลยจำก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามารอบแรกฉันไม่ได้รับเพราะคิดว่าเป็นพวกคอลเซ็นเตอร์แต่รอบสองมันเบอร์เดิมฉัน กดรับแล้วก็ถามว่านั่นใครครับมันเป็นสายของผู้ชายที่เสี่ยงค่อนข้างจะหงุดหงิด กำ กำลังบ่นแม่ฉันอยู่ แล้วก็พูดเรื่องการกู้เงินว่าแม่ของฉันน่ะไปกู้มาหลายจ้าวแล้วไม่มีตังค์จ่ายเป็นรายวันจะทำ แล้วก็พูดเรื่องการกู้เงินว่าแม่ของฉันน่ะไปกู้วาหลายจ้าวแล้วไม่มีตังค์จ่ายเป็นรายวันยังไงแล้วเหมือนเค้าก็บ่นบ่นซึ่งตอนนั้นหูฉันมันไม่รับอะไรแล้วเพราะฉันได้ยินแบบนั้นคือ สติแทบหลุดไปเลยฉันก็ปล่อยให้คนนั้นพูดจนเสร็จและวางสายไปเพราะฉันตั้งสติได้ก็เลยโทรไปหาแม่แล้วก็คุยแม่ก็เล่าว่าตอนแรกยืมเจ้าหนึ่งมาเป็นรายวัน 20,000 บาทก็ส่งวันละ 1000 บาททั้งหมด 24 วันแล้วมันมีช่วงที่หยุดไปหลายวันทำให้บาททั้งหมด 24 วันแล้วมันมีช่วงที่หยุดไปหลายวันทำให้เงินมันหมุนไม่ทันก็เลยต้องไปกู้อีกหนึ่งเจ้า 20,000 บาทก็ 24 วันเหมือนกันส่งวันละ 1000 ทำใทำให้ตอนนี้มีหนี้ลอกระบบที่ต้องจ่ายเป็นรายวัน 2000 บาทต่อวันแล้ว แล้วว่าหลังจากเรื่อยเค้าก็เริ่มเหนื่อยแล้วกู้เจ้าหนึ่งที่เคยกู้ไว้นานแล้วอ่ะซึ่งคนนั้นน่ะเค้าให้กู้เยอะแม่ฉันกู้ไป 60,000 บาทเพราะคิดว่าจะส่งเอามาโปะไอ้สองเจ้า 40,000 นี้ เพื่อปิดไปแล้วก็ไปส่งเจ้าเดียววันละ 1000 แต่ตอนที่ ไปกู้ 60,000 มาแม่ดันเอาไปจ่ายค่าร้านที่เช่าขายค่าไฟค่ามอเตอร์ไซค์ค่าโน้นค่านี่จนมันไม่พอมาโปะไอ้สองเจ้านี้ทำให้ ไปกู้ 60,000 มาแม่ดันเอาไปจ่ายค่าร้านที่เช่าขายค่าไฟค่ามอเตอร์ไซค์ค่าโน้นค่านี่จนมันไม่พอมาโปะไอ้สองเจ้านี้ทำให้ต้องเพิ่มเงินรายวันอีก 1000 บาทเป็นวันละ 3000 บาทแล้วเค้าก็ต้องส่งทุกวันจนบางทีคนน้อยมันทุนส่งไปหมดแต่ไม่มีตังค์ซื้อของขายก็ไม่ได้เพราะวันต่อมาก็ต้องไปส่งอีก 3000 ก็ไล่ยืมญาติพี่น้องเค้าก็ไม่มีให้จนมีอยู่ไม่กี่วันเนี่ยคือแทบ หมดหนทางจริงๆฉันต้องเอาของมีค่าไปขายพอรู้เรื่องแล้วเอาเงินไปให้เขาเพื่อซื้อของ 2500 บาทแล้วตอนที่ฉันไปร้านเจ้าของหอก็มาในวันนั้นพอดีมาเรียกพ่อกับแม่ฉันไปคุยแล้วก็พูดเรื่องค่าเช่าซึ่งตอนนั้นฉันก็ไม่ได้ฟังอย่างละเอียดเพราะฉันยืนทำของอยู่ หมดหนทางจริงๆฉันต้องเอาของมีค่าไปขายพอรู้เรื่องแล้วเอาเงินไปให้เขาเพื่อซื้อของ 2500 บาทแล้วตอนที่ฉันไปร้านเจ้าของหอก็มาในวันนั้นพอดีมาเรียกพ่อกับแม่ฉันไปคุยแล้วก็พูดเรื่องค่าเช่าซึ่งตอนนั้นฉันก็ไม่ได้ฟังอย่างละเอียดเพราะฉันยืนทำของอยู่หน้าร้านแต่ฉันก็ได้ยินประมาณว่าเค้าอ่ะค้างค่าเช่าอยู่สามเดือนแล้ว ถ้าเกิดหามาไม่ได้ก็ต้องให้ออกมันทำให้ถ้าเกิดหามาไม่ได้ก็ต้องให้ออกมันทำให้ความรู้สึกฉันตอนนี้คือมันโดนบีบจากทุกทางทั้งหนี้รายวันที่ต้องมาเอาทุกทุกวันทั้งเจ้าของร้าน ที่เขารอไม่ได้แล้วเพราะว่าก็เขามาเยอะแล้วคือเรื่องทั้งหมดเนี่ยคือฉันเพิ่งจะรู้เรื่องไม่กี่วันแล้วก็ต้องพบเจอเลยทันทีแม่ไม่เคยพูดไม่เคยบอกไม่เคยปรึกษาฉันเลยแล้วฉันก็ต้องมาพวกนี้แล้วก็ตั้งรับเหมือนกับว่ามันคือการรู้ตัวว่านี่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ฉันหมดหนทางมากจริงๆยื่นกู้ ธนาคารกรุงไทยก็ไม่ผ่านเพราะฉันกะว่าถ้ากู้ผ่านพวกธนาคารได้เอามาปิดหนี้ไอ้สองเจ้าที่ตอนนี้เหลืออยู่ 35,00 0 การส่งต่อวันมันก็จะเหลือแค่ 1000 บาทแล้วฉันก็ได้งานแล้วด้วยก็ไม่จำเป็นการส่งต่อวันมันก็จะเหลือแค่ 1000 บาทแล้วฉันก็ได้งานแล้วด้วย รายได้ของฉันก็จะจะช่วยส่วนนี้ด้วยไม่ใช่รายได้ทางเดียวอีกต่อไปแต่ว่านั่นแหละประเด็นทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากและไม่มีการได้เตรียมตัวหรือตั้งทันของทรัพย์สินมีค่าแม่เค้าเอาไปจำรายได้ของฉันก็จะจะช่วยส่วนนี้ด้วยไม่ใช่รายได้ทางเดียวอีกต่อไปแต่ว่านั่นแหละประเด็นทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากและไม่มีการได้เตรียมตัวหรือตั้งทันของทรัพย์สินมีค่าแม่เค้าเอาไปจำนำกับเข้าไฟแนนซ์หมดแล้วเค้าทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้หมดแล้ว ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าฉันควรจะทำตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าฉันควรจะทำยังไงดี มันเป็นความรู้สึกที่มองไปทางไหนก็ไม่เจอทางออกรู้สึกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย