เคยไหมครับ หัวใจพองโตเมื่อ "ความรัก" เบ่งบาน ?
.
.
โลกทั้งใบดูสดใส ทุกสิ่งสวยงาม ราวกับความสุขนี้ จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์
.
เรากอดรัดความรู้สึกนั้นไว้แน่น ไม่ยอมให้หลุดลอยไปเลย แม้แต่วินาทีเดียว
.
แต่แล้ว กฎแห่งธรรมชาติก็ทำงาน ความเปลี่ยนแปลงมาเยือน
.
จากที่เคยเคียงข้าง กลับกลายเป็นเส้นขนาน
.
จากเสียงหัวเราะ กลับกลายเป็นน้ำตา
.
หัวใจที่เคยพองโต บัดนี้กลับบีบรัดด้วยความเจ็บปวด
.
เพราะเรามี "ความอยาก" ให้มันอยู่ตลอดไป
.
และ เมื่อมันจากไป เราจึงมี "ความทุกข์"
.
พระพุทธองค์ทรงสอนว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีความทุกข์"
.
ไม่ใช่เพราะ "ความรัก" นั้นผิด แต่เพราะ "ความยึดติด" ใน "ความรัก" นั้นต่างหากที่ทำให้เราเจ็บ
.
เมื่อเรายึดว่ามันเป็นของเรา เราจึงกลัวการสูญเสีย
.
เราจึงหวังให้มันคงอยู่ชั่วนิรันดร์ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ตามกฎของ "ไตรลักษณ์"
.
ฉะนั้น... จงรักอย่างมีสติ รักด้วยใจที่พร้อมจะเข้าใจความเปลี่ยนแปลง
.
รักด้วยใจ ที่ไม่ได้อยากครอบครอง เมื่อเข้าใจเช่นนี้แล้ว
.
แม้วันที่ต้องพลัดพรากมาถึง "จิตใจ" เราจะยังคงนิ่งสงบได้
.
เพราะเราไม่ได้เสียสิ่งที่รักไป เราเพียงแค่ "ปล่อยวาง" สิ่งที่เคยยึดไว้เท่านั้นเอง
.
ลองฝึกรักด้วยใจที่ "ไม่ยึด" ดูนะครับ แล้วคุณจะพบความสุขที่แท้จริงในความรัก
.
ที่ใดมีรัก ที่นั้นมีทุกข์