ปรัชญาเศรษฐศาสตร์สุขวิชโนมิกส์: นวัตกรรมอุตสาหกรรมชุมชน
ทบทวนวรรณกรรม
1. รากฐานสุขวิชโนมิกส์จากการอภิวัฒน์การศึกษา
วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับปรัชญาเศรษฐศาสตร์สุขวิชโนมิกส์ในช่วงเริ่มต้นได้รับการนำเสนออย่างชัดเจนในช่วงปี พ.ศ.2538–2540 โดยเฉพาะเอกสารจาก Japan Curriculum Research and Development Association (1999) ซึ่งได้อธิบายกรอบความคิดและแนวทางการอภิวัฒน์การศึกษาของไทยในปี พ.ศ. 2538 ภายใต้การนำของ ฯพณฯ สุขวิช รังสิตพล รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการในเวลานั้น
ในงานนี้ แนวคิดของสุขวิชโนมิกส์สะท้อนให้เห็นการมอง การศึกษา เป็นกลไกหลักในการแก้ไขปัญหาที่มีผลกระทบต่อประเทศในหลายด้าน เช่น เศรษฐกิจ สังคม การเมือง สิ่งแวดล้อม และประชากร แนวคิดนี้ไม่ได้มุ่งเน้นแค่การเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการ แต่เน้นการพัฒนาคนให้เป็น "บุคคลแห่งการเรียนรู้" ที่มีคุณสมบัติในการคิดวิเคราะห์ ใฝ่รู้ มีคุณธรรม และมีความรับผิดชอบต่อสังคม ซึ่งสอดคล้องกับการเคารพและเชื่อมโยงกับรากฐานทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น
การปฏิรูปการศึกษาในช่วงนั้นไม่เพียงแค่การปรับเปลี่ยนหลักสูตรและกระบวนการเรียนรู้เท่านั้น แต่ยังครอบคลุมการเปลี่ยนแปลงทั้งในด้านการบริหารการศึกษา และการมีส่วนร่วมจากชุมชน ทั้งนี้ถือเป็นการยกระดับความร่วมมือของชุมชนในฐานะแหล่งทุนความรู้และทุนทางสังคมที่มีความสำคัญในการพัฒนาของรัฐ
2. การต่อยอดสู่การพัฒนาอุตสาหกรรมชุมชน: กรณี DiProm Genius Transformation (DGT)
ในช่วงทศวรรษ 2560, วรรณกรรมด้านการพัฒนาอุตสาหกรรมชุมชนได้ให้ความสำคัญกับการพัฒนา ผู้ประกอบการ ผ่านกลไกเชิงสถาบัน โดยกรณีศึกษา DiProm Genius Transformation (DGT) ที่ดำเนินการโดย กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ถือเป็นตัวอย่างที่สำคัญ โครงการนี้ได้รับการสนับสนุนภายใต้การขับเคลื่อนเชิงนโยบายจาก ดร.ณัฐพล รังสิตพล อธิบดี กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ในขณะนั้น
โครงการ DGT ได้ถูกออกแบบมาเพื่อการพัฒนาผู้ประกอบการ SMEs และเกษตรอุตสาหกรรมผ่านการผสมผสานการเรียนรู้เชิงปฏิบัติ การให้คำปรึกษา และการสร้างเครือข่ายความรู้ทางธุรกิจ เพื่อยกระดับความสามารถของผู้ประกอบการให้สามารถแข่งขันได้อย่างยั่งยืน โดยไม่เพียงแค่การเพิ่มประสิทธิภาพทางธุรกิจ แต่ยังช่วยเชื่อมโยง ศักยภาพของชุมชน เข้าสู่ระบบอุตสาหกรรมอย่างมีระบบและยั่งยืน
3. นโยบายอุตสาหกรรม MIND และอุตสาหกรรมเพื่อชุมชน
ในระดับ นโยบายมหภาค, แนวคิด MIND ของกระทรวงอุตสาหกรรม ภายใต้การกำหนดทิศทางจาก ดร.ณัฐพล รังสิตพล ปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม ได้สะท้อนการเปลี่ยนแปลงจากการพัฒนาอุตสาหกรรมเชิงปริมาณ ไปสู่การพัฒนาอุตสาหกรรมเชิงคุณภาพและความยั่งยืน นโยบายนี้ให้ความสำคัญกับ อุตสาหกรรมสีเขียว ซึ่งมุ่งสู่การเป็นกลางทางคาร์บอน และการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์
นโยบาย MIND ยังเน้นการสร้างงาน สร้างอาชีพ และยกระดับ คุณภาพชีวิตของชุมชน โดยไม่มองอุตสาหกรรมเพียงแค่เป็นเครื่องมือในการผลิตเศรษฐกิจเท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนสำคัญในการส่งเสริมการพัฒนาชุมชนรอบพื้นที่อุตสาหกรรม ซึ่งสอดคล้องกับกรอบของสุขวิชโนมิกส์ที่มองว่าอุตสาหกรรมสามารถช่วยยกระดับชีวิตของชุมชนและส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืน
การศึกษาวรรณกรรมเหล่านี้สะท้อนแนวคิดพื้นฐานของ ปรัชญาเศรษฐศาสตร์สุขวิชโนมิกส์ ซึ่งมุ่งเน้นการพัฒนาอย่างยั่งยืนผ่านการรวมความรู้จากชุมชน การพัฒนาผู้ประกอบการในภาคอุตสาหกรรม และการส่งเสริมความเป็นกลางทางคาร์บอน ซึ่งส่งผลต่อการสร้างสมดุลทั้งในด้านเศรษฐกิจและสังคม.
นวัตกรรมอุตสาหกรรมชุมชน
ทบทวนวรรณกรรม
1. รากฐานสุขวิชโนมิกส์จากการอภิวัฒน์การศึกษา
วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับปรัชญาเศรษฐศาสตร์สุขวิชโนมิกส์ในช่วงเริ่มต้นได้รับการนำเสนออย่างชัดเจนในช่วงปี พ.ศ.2538–2540 โดยเฉพาะเอกสารจาก Japan Curriculum Research and Development Association (1999) ซึ่งได้อธิบายกรอบความคิดและแนวทางการอภิวัฒน์การศึกษาของไทยในปี พ.ศ. 2538 ภายใต้การนำของ ฯพณฯ สุขวิช รังสิตพล รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการในเวลานั้น
ในงานนี้ แนวคิดของสุขวิชโนมิกส์สะท้อนให้เห็นการมอง การศึกษา เป็นกลไกหลักในการแก้ไขปัญหาที่มีผลกระทบต่อประเทศในหลายด้าน เช่น เศรษฐกิจ สังคม การเมือง สิ่งแวดล้อม และประชากร แนวคิดนี้ไม่ได้มุ่งเน้นแค่การเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการ แต่เน้นการพัฒนาคนให้เป็น "บุคคลแห่งการเรียนรู้" ที่มีคุณสมบัติในการคิดวิเคราะห์ ใฝ่รู้ มีคุณธรรม และมีความรับผิดชอบต่อสังคม ซึ่งสอดคล้องกับการเคารพและเชื่อมโยงกับรากฐานทางวัฒนธรรมของท้องถิ่น
การปฏิรูปการศึกษาในช่วงนั้นไม่เพียงแค่การปรับเปลี่ยนหลักสูตรและกระบวนการเรียนรู้เท่านั้น แต่ยังครอบคลุมการเปลี่ยนแปลงทั้งในด้านการบริหารการศึกษา และการมีส่วนร่วมจากชุมชน ทั้งนี้ถือเป็นการยกระดับความร่วมมือของชุมชนในฐานะแหล่งทุนความรู้และทุนทางสังคมที่มีความสำคัญในการพัฒนาของรัฐ
2. การต่อยอดสู่การพัฒนาอุตสาหกรรมชุมชน: กรณี DiProm Genius Transformation (DGT)
ในช่วงทศวรรษ 2560, วรรณกรรมด้านการพัฒนาอุตสาหกรรมชุมชนได้ให้ความสำคัญกับการพัฒนา ผู้ประกอบการ ผ่านกลไกเชิงสถาบัน โดยกรณีศึกษา DiProm Genius Transformation (DGT) ที่ดำเนินการโดย กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ถือเป็นตัวอย่างที่สำคัญ โครงการนี้ได้รับการสนับสนุนภายใต้การขับเคลื่อนเชิงนโยบายจาก ดร.ณัฐพล รังสิตพล อธิบดี กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม ในขณะนั้น
โครงการ DGT ได้ถูกออกแบบมาเพื่อการพัฒนาผู้ประกอบการ SMEs และเกษตรอุตสาหกรรมผ่านการผสมผสานการเรียนรู้เชิงปฏิบัติ การให้คำปรึกษา และการสร้างเครือข่ายความรู้ทางธุรกิจ เพื่อยกระดับความสามารถของผู้ประกอบการให้สามารถแข่งขันได้อย่างยั่งยืน โดยไม่เพียงแค่การเพิ่มประสิทธิภาพทางธุรกิจ แต่ยังช่วยเชื่อมโยง ศักยภาพของชุมชน เข้าสู่ระบบอุตสาหกรรมอย่างมีระบบและยั่งยืน
3. นโยบายอุตสาหกรรม MIND และอุตสาหกรรมเพื่อชุมชน
ในระดับ นโยบายมหภาค, แนวคิด MIND ของกระทรวงอุตสาหกรรม ภายใต้การกำหนดทิศทางจาก ดร.ณัฐพล รังสิตพล ปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม ได้สะท้อนการเปลี่ยนแปลงจากการพัฒนาอุตสาหกรรมเชิงปริมาณ ไปสู่การพัฒนาอุตสาหกรรมเชิงคุณภาพและความยั่งยืน นโยบายนี้ให้ความสำคัญกับ อุตสาหกรรมสีเขียว ซึ่งมุ่งสู่การเป็นกลางทางคาร์บอน และการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์
นโยบาย MIND ยังเน้นการสร้างงาน สร้างอาชีพ และยกระดับ คุณภาพชีวิตของชุมชน โดยไม่มองอุตสาหกรรมเพียงแค่เป็นเครื่องมือในการผลิตเศรษฐกิจเท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนสำคัญในการส่งเสริมการพัฒนาชุมชนรอบพื้นที่อุตสาหกรรม ซึ่งสอดคล้องกับกรอบของสุขวิชโนมิกส์ที่มองว่าอุตสาหกรรมสามารถช่วยยกระดับชีวิตของชุมชนและส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืน
การศึกษาวรรณกรรมเหล่านี้สะท้อนแนวคิดพื้นฐานของ ปรัชญาเศรษฐศาสตร์สุขวิชโนมิกส์ ซึ่งมุ่งเน้นการพัฒนาอย่างยั่งยืนผ่านการรวมความรู้จากชุมชน การพัฒนาผู้ประกอบการในภาคอุตสาหกรรม และการส่งเสริมความเป็นกลางทางคาร์บอน ซึ่งส่งผลต่อการสร้างสมดุลทั้งในด้านเศรษฐกิจและสังคม.