ไม่เข้าใจสิ่งที่คนอื่นทำหรือคิดเลยอ่ะแม่

คืองี้เรารู้สึกว่าเราเป็นอะไรก้ไม่รุ้ สมมติเพื่อนเราคนหนึ่งอยากเล่นแบตใช่มั้ยเค้าก็ไปนั่งนับคะแนนให้คนที่เล่นอยู่ไปยืนนับคนที่เล่นเขาก้ขอบคุณเราถามว่ารู้จักมั้ยเพื่อนบอกไม่รู้จัก แล้วเพื่อนเราก็ได้เล่นเพราะเขาเหนื่อย เราที่นั่งดูเพื่อนเล่นก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมถึงต้องทำแบบนั้น อยากเล่นขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมต้องไปนับทำไมต้องไปเล่นในหัวเรามีแต่คำว่าทำไมๆ บางทีที่เพื่อนๆเราเห็นเหตุการอะไรบางอย่างเช่นเขาเตะฟุตบอล คนเกิดอุบัติเหตหรือเหตุการเล็กๆน้อยๆ เช่น รีบวิ่งไปเก็บของเพื่อที่จะไปเจอพี่ๆสตาฟ ชอบเดินกันไปเป็นกลุ่มๆแล้วไม่อาย ครูถามคำถามแล้วตอบแล้วก็คุยกันเรื่องอื่นในห้องเสียงดังมากๆแล้วอยู่ๆก็โดนครูแล้วแล้วเงียบ แล้วทำไมคนเราต้องคิดเยอะเรื่องนั่นเรื่องหนี้ เรื่องทุกอย่าง เราไม่เข้าใจทุกเรื่องเลย ทำไมคนเราต้องอยากรู้ไปสะทุกเรื่องทำไมไม่อยู่นิ่งๆ เวลาเดินทำไมต้องพยายามเอาแขนมาเกาะเราเราไม่ชอบเราก็บอกไปแล้ว ทำไมต้องอยากรู้ว่าคนอื่นรู้สึกยังไง ทำไมไม่อายกันบ้าง เวลาเพื่อนๆเราเดินไปไหนสักที่เป็นกลุ่มใหญ่ๆเราจะไม่เดินไปด้วยเพราะเราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเดินตามไปด้วย เราได้แต่ยืนนิ่งๆมองเพื่อนเดินไป เราไม่เข้าใจทุกคนเลยไม่เข้าใจสักอย่าง เราไม่รู้เราเป็นอะไรมันปกติมั้ย