วันที่ 26 ธ.ค. 2547 ใกล้ปีใหม่ พอรู้ข่าวว่าฝั่งอันดามัน เจอสึนามิ สมัยนั้น ยังไม่รู้ ว่าสึนามิ คืออะไร คิดว่า เล่นคลื่นสนุกๆ พอเห็นข่าวตกใจ สลดใจมาก ตั้งแต่ เขาหลัก พังงา ภูเก็ต ไหนจะ เกาะพีพี ติดตามข่าว ใจหายตลอด ว่าสูญหายไปกี่คน จังหวัดไหน สูญเสียมาก พอคลื่นสงบ หลังจากนั้น คุณหมอพรทิพย์ ลงมากับทีมงาน และหน่วยกู้ภัย ชาวบ้านทุกคนและทหาร ต่างช่วยกัน ค้นหาผู้สูญหาย  ทีวีแต่ละช่องถ่ายทอด แจ้งยอดความเสียหายแต่ละจังหวัด และนักท่องเที่ยวสูญหายและบ้านชายฝั่ง เสียหายเยอะแค่ไหน มีคุณหมอพรทิพย์ และทีมงาน ช่วย พิสูจน์ อัตลักษณ์ และทีมงานกู้ภัย ทหาร ชาวบ้าน มีทีวี ช่วยรับบริจาค ทุกอย่างที่ช่วยและก่อสร้าง ปรับปรุง ค้นหาให้กลับมาใช้ชีวิตได้ปลอดภัย อย่างหมู่เกาะสุรินทร์ ชาวมอแกน เมื่อก่อนอาศัยอยู่บนเรือเป็นหมู่บ้าน แต่พอโดนสึนามิ เลยให้ย้ายขึ้นไปอยู่บนฝั่ง เป็นหมู่บ้าน มอแกนแล้ว บ้านน้ำเค็ม พังงา ก็หนัก โดนคลื่นสึนามิ พัดเรือ กองทัพเรือขึ้นไปบนฝั่งเป็น กม. ค่อยลุ้น เอาใจช่วย ทางทีวีตลอดว่าให้ปลอดภัย และค้นเจอผู้สูญหาย ปีใหม่ นักท่องเที่ยวไปเที่ยวกันเยอะ เพื่อฉลองปีใหม่ แต่เศร้า สลดใจมาก พีพี ช่วงที่คลื่นสึนามิ น้ำทะเลดูดลง นักท่องเที่ยว ชาวบ้านไม่รู้ น้ำทะเลลด ตื่นเต้นกันใหญ่ วิ่งลงไปจับปลาชายหาดที่น้ำลด เท่านั้นแหละ คลื่นสึนามิ ซัดเข้ามา วิ่งทันบ้างไม่ทันบ้าง คลื่นซัดเข้าโรงแรม บ้านเรือนชายหาด นักท่องเที่ยวโดนคลื่นซัดไปบ้าง เห็นแล้วลุ้นว่าจะรอดไหม ทุกคนช่วยกันเต็มที่ เหนื่อย ล้าก็ช่วยกันเต็มที่ เป็นปีที่อยู่ในความทรงจำ มากที่สุด

วันนี้ครบรอบ 21 ปีพอดี เข้ามาย้อนอดีต ที่พันทิป

หลังจากนั้น ผ่านไปสองปี คลื่นสงบ ปกติ เคลียร์ พัฒนา ชุมชน ให้ดีกลับขึ้นมาใช้ชีวิตปกติได้ ก็ไปดูด้วยตา ทุกเกาะเป็นยังไงบ้าง ส่วนปะการัง หักสูญเสียไปเยอะ แถมอีกบางปี เจอเอลนิโญ ร้อนทำให้ปะการัง ไม่โต เสียหายเข้าไปอีก

ผ่านไป 5 ปี ถือโอกาสไปเที่ยว หมู่เกาะสุรินทร์ เดือน ก.พ.52 นั่งรถไป คุระบุรี แล้วทัวร์มารับไปดำน้ำนอนที่ หมู่เกาะสุรินทร์ จากท่าเรือ ปกติ โอเคเลย






นั่งสปีดโบต มาส่งที่ อ่าวช่องขาด ใช้ไม้เป็นสะพาน เดินขึ้นท่าเรือสะพานไม้ ได้สะดวก แต่ผมนอนที่อ่าวไม้งาม ให้เปลี่ยนเป็นเรือหางยาว นั่งเรือไปส่งอ่าว ไม้งาม ไม่มีสะพานท่าเรือ มีบันไดเรือให้ลงเดินลงอ่าว ขึ้นฝั่งไปนอนเต้นท์เอง

นี่อ่าวช่องขาด ท่าเรือสะพานไม้


นั่งเรือลำนี้มาส่ง หาดไม้งาม บันไดยังไม่เก็บขึ้นเรือ





เดินตามไกด์ไปเรื่อยๆ ไม่ไกล มาถึงจุดนอนเต้นท์








หลังจากนั้นก็ ไปดำน้ำแต่ละจุด น้ำทะเล ชายหาดใสสวยมาก แต่ปะการัง ยังหักบ้างนิดหน่อย เสียหายไปหลายจุด เสียดายตอนนั้นยังไม่มีกล้องกันน้ำ แต่ไม่เป็นไร ชายหาดน้องหลามหูดำมาทักทาย ชายหาดกันเยอะ










ไม่มีกล้องกันน้ำ น้ำใสมาก มองจากเรือ ลงไปยังเห็นปะการัง ใต้ทะเลเลยครับ







กลับมาเดินเล่นบนเกาะ มีป้ายเตือนเยอะ ดูแลรักษา ชายฝั่งทะเล บนเกาะให้กลับมาสมบูรณ์ ใครไปเที่ยวทำตามด้วยครับ  และทางเดินธรรมชาติ หลบคลื่นสึนามิให้ด้วย แต่ไม่ได้เดินทางธรรมชาติ บอกข้ามไปอ่าวช่องขาดได้แต่ต้องดูน้ำด้วย ถ้าน้ำขึ้นกลับมาหาดไม้งามไม่ทันนะ เลยไม่ได้เดินไปอ่าวช่องขาด









หลังจากนั้น ผ่านมา 4 ปี ย้งอยากไปดูปะการัง ที่เกาะสุรินทร์อีก เดือน มี.ค.56 ไปอีกครั้งทะเลใส สวยสีฟ้า  แต่อ่าวข่องขาด ท่าเรือสะพานใช้กล่องพลาสติกเป็นสะพานลูกบวบแทนสะพานไม้ ท่าเรือแล้ว





ที่อยากไปเพราะความสวย นอนเต้นท์ หน้าชายหาด ไม้งามเหมือนเดิม และซื้อกล้องกันน้ำไปถ่ายรูปไว้ดูด้วย








ซื้อทัวร์เดิมไป ดำน้ำเหมือนเดิม ส่วนใครไปเอง ซื้อเรือไปดำที่ อช.ได้ มีป้ายบอกไปอ่าวไหน วันไปไว้






ผ่านมา 20 กว่าปี ปะการังยังไม่ขึ้นมาเลย เสียดาย ความสวยแต่ยังไม่เคยไปก่อน สึนามิ เลย








จบทริป หมู่เกาะ สุรินทร์ 2 ครั้ง
อีกปี ไปดำน้ำที่ ตรัง เดือน ม.ค.57  ซื้อทัวร์นอนที่เกาะมดตะนอย แล้วไปดำน้ำที่ ถ้ำมรกรต เกาะมุก ใต้น้ำฟื้นฟูเร็วมาก เห็นน้องนีโม่ มาทักทายด้วย

  











จากหลีเปะ ผ่านเกาะหินซ้อน คลื่นแรงไม่ลงไปดำ แต่น้ำใสมาก






เลยมาเกาะไม้ไผ่ แล้ว น้ำใส คลื่นไม่แรงเหมือนเกาะหินซ้อน ลงไปดำเล่น ปะการังเริ่มสมบูรณ์



















แล้วเลยไปเกาะหินงาม ขออนุญาต ไม่ลบคู่นี้ที่ไปเที่ยว เดือน มี.ค.58 วันเดียวกัน แล้วขึ้นมาถ่ายป้ายเกาะหินงามไม่รู้จัก คู่ใครที่อยู่ในรูป บอกในกระทู้นี้ได้  จำได้เปล่าครับ แล้วได้เรียงก้อนหิน 7 ก้อนหรือก้อนคี่ ด้วยเปล่าครับ เคยไปครั้งแรก เรียงได้ 13 ก้อน






ก่อนกลับ นอนที่หลีเปะ ผ่านร่องน้ำจาบัง ปะการัง 7 สี น้ำแรงมาก ต้องเกาะเชือก มองใต้น้ำลงไป ยังสวยเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้ดำสู้แรงใต้น้ำใหลไม่ไหวแล้ว




















สุดท้าย สำหรับความเศร้า กับสึนามิ ไปเดือน เม.ย.64 จากเขาหลักไประนอง เข้าไป รำลึก สวนอนุสรณ์สึนามิบ้านน้ำเค็ม พังงา







ขอจบ ย้อนวันเศร้า คลื่นสึนามิ ครบ รอบ 21 ปี ที่ผ่านมา จบความเศร้า วันที่ 26 ธ.ค.47 ให้จบลงเป็นปีแรกและครั้งสุดท้าย ตลอดไป ไม่มีคลื่นร้ายๆเข้ามา ที่อ่าวไทย ขอให้ต่อไปมี คลื่นเรียบๆ ความสวยงาม น้ำใสตลอดไปครับ สึนามิ ได้ละลายหายที่ซัดเข้ามา จากท้องทะเล ได้จางหายกลับคืนไปมหาสมุทร ต่อไปไม่กลับมาอีกแล้ว

ทุกทริปผมบันทึกความทรงจำ ไว้ในบล็อกแกงค์หมดแล้ว ใครยังมี ความทรงจำ ในเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ มาร่วมกัน แชร์และส่งแรงใจ ให้ทะเลเราไม่มี คลื่นที่รุนแรง และไว้อาลัยกับ ทุกท่านที่ถูก สึนามิ มากลืนทำลาย ความหวัง ความสวยงาม ของชายหาด ท้องทะเลไทยกันด้วยครับ