ทำไม พรรคแดง เสื้อแดง และ วุ้นเส้น ถึงไม่ต่างกับ "มนุษย์ป้า" หรือ Karen
การเปรียบเทียบลักษณะนิสัยของ "ผู้นำกัมพูชา" (โดยเฉพาะในสไตล์ของวุ้นเส้น) กับ
บุคลิกภาพแบบ "มนุษย์ป้า" (หรือ Karen ในบริบทตะวันตก)
🤝 ความเหมือน (Similarities)
ลักษณะนิสัย คำอธิบายในมุม "ผู้นำกัมพูชา" คำอธิบายในมุม "มนุษย์ป้า"
การโกหก ปั่นหัว พูดกลับไปกลับมาเพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามสับสน พูดให้คนอื่นรู้สึกผิด ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายเริ่ม
หรือทำให้ประชาชนเชื่อว่าสิ่งที่ผิดคือสิ่งที่ถูก หรือบิดเบือนความจริงเพื่อให้ตัวเองดูเป็นฝ่ายถูก
สองมาตรฐาน ออกกฎหมายห้ามฝ่ายค้านเคลื่อนไหว เรียกร้องให้คนอื่นมีมารยาทหรือทำตามกฎ
แต่ฝ่ายตนเองสามารถทำทุกอย่าง แต่ตนเองมักจะลัดคิวหรือทำผิดกฎเมื่อสะดวก
ตรรกะอาวุโส (Seniority) อ้างบุญคุณในอดีต (เช่น การกู้ชาติจากเขมรแดง) อ้างว่า "เกิดก่อน" หรือ "อาบน้ำร้อนมาก่อน" สยบหรือทำตาม
เพื่อสร้างความชอบธรรมในการคุมอำนาจตลอดกาล เพื่อให้คนรุ่นหลังต้องยอม
การเล่นบทเหยื่อ เมื่อถูกกดดันจากต่างชาติ จะอ้างว่าโดนรังแก เมื่อทำผิดหรือถูกตำหนิ จะโวยวายว่าตนเองถูกรังแก
การต้องการการยอมรับ ชอบสร้างอนุสาวรีย์ ติดป้ายชื่อตนเองตามโรงเรียน ต้องการให้คนรอบข้างเกรงใจ ให้ความสำคัญ
และต้องการคำเรียกขานที่สูงส่ง (สมเด็จเตโช) และต้องได้รับการปฏิบัติที่เป็นพิเศษ (Special Treatment)
❌ ความต่าง (Differences)
ขอบเขตของผลกระทบ (Scale of Impact):
มนุษย์ป้า: สร้างความรำคาญหรือปัญหาในระดับ บุคคลหรือชุมชน (เช่น ในห้าง ในแถวคิว)
ผู้นำกัมพูชา: ส่งผลต่อ ระดับชาติและภูมิภาค ทั้งด้านเศรษฐกิจ สงคราม และชีวิตของประชาชนนับล้าน
เครื่องมือที่ใช้ (Tools ):
มนุษย์ป้า: ใช้ เสียงด่าทอ การโวยวาย หรือการขู่ว่าจะฟ้องผู้จัดการ
ผู้นำกัมพูชา: ใช้ กฎหมาย กองทัพ และการควบคุมสื่อ เพื่อจัดการกับผู้ที่เห็นต่างอย่างเบ็ดเสร็จ
ยุทธศาสตร์ (Strategic ):
มนุษย์ป้า: มักใช้อารมณ์ชั่ววูบ (Impulsive) เพื่อเอาชนะในสถานการณ์ตรงหน้า
ผู้นำกัมพูชา: มีความ เจ้าเล่ห์ทางเมืองสูง (High Machiavellianism) ทุกความโวยวายมักผ่านการคำนวณมาแล้วว่าผลประโยชน์จะตกอยู่ที่ใคร
💡 บทสรุปเชิงวิเคราะห์
ลักษณะที่คล้ายกันที่สุดคือ "ภาวะหลงตัวเอง" (Narcissism) ที่เชื่อว่าตนเองคือศูนย์กลางของความถูกต้อง
ใครที่ขัดขวางคือศัตรู แต่สำหรับผู้นำกัมพูชา บุคลิกนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็น "อาวุธทางการเมือง"
เพื่อใช้ควบคุมมวลชนและกดดันฝ่ายตรงข้าม
ในขณะที่ "มนุษย์ป้า" เป็นเพียงพฤติกรรมทางสังคมที่ขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น (Empathy)
ทำไม พรรคแดง เสื้อแดง และ วุ้นเส้น ถึงเหมือนกับ "มนุษย์ป้า" หรือ Karen
การเปรียบเทียบลักษณะนิสัยของ "ผู้นำกัมพูชา" (โดยเฉพาะในสไตล์ของวุ้นเส้น) กับ
บุคลิกภาพแบบ "มนุษย์ป้า" (หรือ Karen ในบริบทตะวันตก)
🤝 ความเหมือน (Similarities)
ลักษณะนิสัย คำอธิบายในมุม "ผู้นำกัมพูชา" คำอธิบายในมุม "มนุษย์ป้า"
การโกหก ปั่นหัว พูดกลับไปกลับมาเพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามสับสน พูดให้คนอื่นรู้สึกผิด ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายเริ่ม
หรือทำให้ประชาชนเชื่อว่าสิ่งที่ผิดคือสิ่งที่ถูก หรือบิดเบือนความจริงเพื่อให้ตัวเองดูเป็นฝ่ายถูก
สองมาตรฐาน ออกกฎหมายห้ามฝ่ายค้านเคลื่อนไหว เรียกร้องให้คนอื่นมีมารยาทหรือทำตามกฎ
แต่ฝ่ายตนเองสามารถทำทุกอย่าง แต่ตนเองมักจะลัดคิวหรือทำผิดกฎเมื่อสะดวก
ตรรกะอาวุโส (Seniority) อ้างบุญคุณในอดีต (เช่น การกู้ชาติจากเขมรแดง) อ้างว่า "เกิดก่อน" หรือ "อาบน้ำร้อนมาก่อน" สยบหรือทำตาม
เพื่อสร้างความชอบธรรมในการคุมอำนาจตลอดกาล เพื่อให้คนรุ่นหลังต้องยอม
การเล่นบทเหยื่อ เมื่อถูกกดดันจากต่างชาติ จะอ้างว่าโดนรังแก เมื่อทำผิดหรือถูกตำหนิ จะโวยวายว่าตนเองถูกรังแก
การต้องการการยอมรับ ชอบสร้างอนุสาวรีย์ ติดป้ายชื่อตนเองตามโรงเรียน ต้องการให้คนรอบข้างเกรงใจ ให้ความสำคัญ
และต้องการคำเรียกขานที่สูงส่ง (สมเด็จเตโช) และต้องได้รับการปฏิบัติที่เป็นพิเศษ (Special Treatment)
❌ ความต่าง (Differences)
ขอบเขตของผลกระทบ (Scale of Impact):
มนุษย์ป้า: สร้างความรำคาญหรือปัญหาในระดับ บุคคลหรือชุมชน (เช่น ในห้าง ในแถวคิว)
ผู้นำกัมพูชา: ส่งผลต่อ ระดับชาติและภูมิภาค ทั้งด้านเศรษฐกิจ สงคราม และชีวิตของประชาชนนับล้าน
เครื่องมือที่ใช้ (Tools ):
มนุษย์ป้า: ใช้ เสียงด่าทอ การโวยวาย หรือการขู่ว่าจะฟ้องผู้จัดการ
ผู้นำกัมพูชา: ใช้ กฎหมาย กองทัพ และการควบคุมสื่อ เพื่อจัดการกับผู้ที่เห็นต่างอย่างเบ็ดเสร็จ
ยุทธศาสตร์ (Strategic ):
มนุษย์ป้า: มักใช้อารมณ์ชั่ววูบ (Impulsive) เพื่อเอาชนะในสถานการณ์ตรงหน้า
ผู้นำกัมพูชา: มีความ เจ้าเล่ห์ทางเมืองสูง (High Machiavellianism) ทุกความโวยวายมักผ่านการคำนวณมาแล้วว่าผลประโยชน์จะตกอยู่ที่ใคร
💡 บทสรุปเชิงวิเคราะห์
ลักษณะที่คล้ายกันที่สุดคือ "ภาวะหลงตัวเอง" (Narcissism) ที่เชื่อว่าตนเองคือศูนย์กลางของความถูกต้อง
ใครที่ขัดขวางคือศัตรู แต่สำหรับผู้นำกัมพูชา บุคลิกนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็น "อาวุธทางการเมือง"
เพื่อใช้ควบคุมมวลชนและกดดันฝ่ายตรงข้าม
ในขณะที่ "มนุษย์ป้า" เป็นเพียงพฤติกรรมทางสังคมที่ขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น (Empathy)