ตั้งแต่เด็กจนโต เราไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับแม่เลย แม่เรามีเราตั้งแต่21  แล้วแม่เราก็เลิกกับพ่อเพราะแม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก ด่าทุกคนที่ขวางหน้า แม่เลิกกับพ่อเลยกลับมาอยู่บ้านยาย เรามีแต่ความทรงจำเกี่ยวกับยายเพราะยายเลี้ยงเรามา ตอนนั้นแม่เราย้งเด็ก แม่เราออกไปกินเหล้ากับเพื่อนทุกคืน ตอนนั้นยายเราย้งทำงานอยู่ วันไหนยายไปทำงานกะกลางคืนแม่ก็จะเอาเราไปฝากไว้กับใครไม่รู้ ทั้งๆที่เรารู้ว่าแม่ไปไหน จนเราประมาณป.4-6 ยายเราไปทำงไม่ไหว เราเลยได้อยู่กับยาย  แม่เราก็มีแฟนใหม่ แล้วลูกของแฟนใหม่แม้เขาก็ไม่ได้เรียน ตอนนั้นโรงเรียนแจกแท็บแล็ตมา แม่เราก็เอาไปให้ลูกของแฟนใหม่ แล้วแม่ก็เลิกกับแฟน แล้วมีแฟนอีกคนนึง คนนี้เขาคบกันมานานแล้วจนปัจจุบันก็ยังคบอยู่ เขาอยุด้วยกันสร้างหนี้สินเยอะมาก แม่เราด่ายายทุกครั้งที่แม่เราต้องการเงิน เมื่อก่อนบ้านเราค่อนข้างมีฐานะ ยายอยุ๋ในยุคที่ทองบาทบะไม่กี่พัน แกมีทองเยอะมาก จนแม่เราเป็นหนี้ แม่ก็บังคับเอาทองมาจาดยายจำนำหมด บังคับให้ยายโทรไปยืมเงินญาติ ช่วงแรกๆเขาย้งให้ยืม แต่ยืมมาแล้วแม่เราไม่คืน จนไม่มีใครให้แล้ว แม่เราก็ด่าทุกคนที่ไม่ให้  ทุกครั้งที่แม่มีปัญหาแม่จะมาลงที่เราตลอด จะด่าจะตีให้คนข้างบ้านเห็น เราอายมาก ปัจจุบ้นแมาเราก็ยังเป็นหนี้ เป็นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด่ายายเสียๆหายๆจนยายอยุ๋บ้านนี้ไม่ได้ เลยไปอยุ๋บ้านข้างๆ(บ้านเราเราเหมือนกันแต่ไม่มีคนอยู่) เราก็ทนอยู่ที่เดิมเพราะไม่อยากให้มีปัญหามากขึ้น้พราะเรารู้นิสัยแม่เราดี แม่ด่าเราทุกวันว่าที่แม่เป็นหนี่ ที่ชีวิตเป็นแบบนี้ก็เพราะเรา เป็นภาระ คนเปหมื่นเป็นแสนด่า เราย้งไม่เสียใจเท่าแม่ด่าเลย  เรารุ้สึกว่าถ้าเขาไม่อยากมีเราแต่แรกเขาจะมีไปทำใม