ความน้อยใจ

สวัสดีครับทุกคน ทุกคนเคยมีประสบการณ์การน้อยใจกันบ้างหรือเปล่าครับ ลองมาแชร์ประสบการณ์ความน้อยใจของแต่ล่ะคนกันหน่อยไหมครับ สำหรับตัวผมที่เขียนกระทู้นี่ขึ้นมาเพราะตอนนี้กำลังน้อยใจอยู่เหมือนกันครับ555 งั้นผมขอเล่า(ระบาย)เรื่องของผมสักเล็กน้อยนะครับ คือผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนมหาลัยในตัวกรุงเทพ ซึ่งบ้านของผมอยู่ไกลจากกรุงเทพมากครับนานๆทีจึงจะได้กลับผมจึงคิดถึงคนที่บ้านมากๆครับ ประจวบเหมาะกับมหาลัยของผมปิดเทอมช่วงประมานช่วงปีใหม่พอดี แต่ด้วยเนื่องจากเหตุของงานมหาลัยผมจึงไม่สามารถกำหนดวันที่จะบินกลับบ้านได้อย่างแน่นอนผมจึงไม่สามารถจองตั๋วเครื่องบินก่อนล่วงหน้าในราคาที่ถูกได้ครับ ซึ่งพอวันที่ผมได้วันที่สามารถกลับได้ผมจึงทำการจองตั๋วแบบไปกลับครับ โดยขากลับ(มาที่กรุงเทพอีกรอบ)ผมเลือกจะกลับวันที่1มกราคมครับซึ่งเป็นวันปีใหม่เพราะผมอยากจะอยู่ฉลองปีใหม่กับครอบครัวครับซึ่งราคาตั๋วมันจะแพงกว่ากลับวันที่31ธันวาคมครับ(ประมาณ300บาท) แต่ด้วยความที่ผมห่างบ้านมานานเลยอยากจะอยู่กับครอบครัวให้นานที่สุดจึงเลือกที่จะจองตั๋วในราคาที่แพงกว่า โดยเงินค่าตั๋วเครื่องบินแม่ผมเป็นคนออกให้ส่วน300บาทที่เกินมาเพราะเลือกบินตอนวันที่1ผมเป็นคนออกเพิ่ม อย่างไรก็ตามเมื่อแม่กับพี่สาวผมทราบทั้งสองคนก็ตำหนิผมว่าทำไมผมถึงเลือกซื้อราคาตั๋วที่แพงถึงแม้จะได้ทราบเหตุผลของผมแล้วก็ตาม ทำให้ผมรู้สึกแอบน้อยใจแม่กับพี่สาวครับแต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป ได้แต่พูดขอโทษและรู้สึกผิดครับ ในใจลึกๆก็คิดนะครับว่าก็เพราะทั้งสองคนไม่ใช่คนที่อยู่ใกล้บ้านเลยไม่เข้าใจความรู้สึกผมหรอก แต่อีกใจหนึ่งก็คิดรู้สึกผิดว่าหรือตัวเองงี่เง่าไปเอง ถึงแม้เงินส่วนเกินนั้นผมจะเป็นคนออกเองแต่แม่ผมก็ให้เหตุผลว่าสุดท้ายก็เป็นค่าขนมที่แม่ให้ผมในการจ่ายในชีวิตประจำวัน ดังนั้นมันก็นับว่าเป็นเงินแม่อยู่ ผมน้อยใจจริงๆครับ มับแอบ
จี๊ดลึกๆในใจว่าผมทำผิดขนาดนั้นเลยหรือ มีต่ออีกนิดครับทนอ่านกันหน่อยนะครับทุกคน555 หลังจากเหตุการณ์นี้ในช่วงที่ผมใกล้จะต้องกลับกรุงเทพอีกครั้ง(วันที่1) แม่ผมก็บอกว่าให้ผมติดรถคนรู้จักไปสนามบินเลย เพราะคนรู้จักจะผ่านสนามบินไปทำธุระ แต่ถ้าติดรถไปเท่ากับว่าผมต้องไปรออีกประมาณ8ชั่วโมงกว่าจะได้บิน ผมจึงบอกแม่ว่าขอให้แม่ไปส่งแทนได้ไหมเพราะผมอยากอยู่กับแม่ ถ้าให้ผมไปรอที่สนามบิน8ชั่วโมงผมขอเอาเวลานั้นไปอยู่กับแม่ดีกว่า อย่างไรก็ดีแม่ผมก็ไม่กระทำดังนั้นเพราะว่าแม่ขี้เกียจขับรถไปส่งผม(บ้านกับสนามบินห่างันประมาณ40นาที)ครับ โดยให้เหตุผลว่าก็มีคนขับผ่านแล้วก็ติดรถไปเลย และนี่คือสิ่งที่ทำให้ผมน้อยใจมากๆเลยครับ ผมพยายามจะทำตัวเข็มแข็งและคิดกับตัวเองว่าอายุมหาลัยแล้วไม่ควรจะน้อยใจอะไรแบบนี้แล้ว แต่พอเหตุน้อยใจมันมาจากคนที่ผมรักมากที่สุดมันก็แอบเสียใจมากๆเลยครับ ทั้งที่ผมพยายามตั้งใจเรียนและอ่านหนังสืออย่างหนักโดยทำเพื่อแม่ของผม 🥹 สำหรับใครที่อ่านจนจบขอบคุณมากเลยครับถ้าเป็นไปได้ก็ขอกำลังใจเล็กๆจากทุกคนหน่อยนะครับ

แล้วประสบการณ์ของทุกคนเป็นอย่างไรบ้างครับจะจากแฟน ครอบครัว เพื่อน มาแชร์ๆกันได้นะครับ

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะครับ