คิดว่านักเขียนจีนส่วนใหญ่ใช้จินตนาการหรือเอาประสบการณ์จริงมาใช้มากกว่ากัน

เราเป็นคนที่ชอบอ่านนิยายแปลจีน
เป็นนิยายผู้หญิงแล้วมีพล็อตแนวๆนางเอกตุยเพราะโดนสามี ครอบครัวสามี หรือแม้กระทั่งครอบครัวตัวเอง
ทำร้ายจิตใจหรือร่างกายจนบอบช้ำจนตุยแล้วตอนหลังก็สามารถกลับชาติมาเกิดหรือทะลุมิติไปช่วงนั้นช่วงนี้
เพื่อแก้ไขหรือแก้แค้นผู้คนเหล่านั้นได้ ซึ่งการสื่อของนักเขียนก็จะฟีลสะใจๆปนๆกับการใช้สมองควบคู่ด้วย
เลยแอบคิดว่า นักเขียนจีนเขามีประสบการณ์ตรงกันหรือเปล่านะ แล้วถ้าทำกันจริงมันทำได้ขนาดนั้นเลยใช่มั๊ยนะ
แบบเอาลูกแท้ตัวเองไปขายกิน มันดูรุนแรงเหมือนกันนะ
แล้วการที่พล็อตย้อนเวลาไปแก้ไขได้อ่ะมันเลยเป็นฟีลโลกยูโทเปียที่สวยงาม ฉันได้แก้แค้นคนที่เคยทำจนตาย
หรือแก้ไขเรื่องที่ชีวิตปกติไม่สามารถทำได้
อย่างเรื่องนี้ก็มันส์มาก แม่กับลูกที่ลูกสาวโดนฆ่าแล้วชีได้โอกาสกลับไปเกิดใหม่ในช่วงเวลาที่สามารถพลิกดำให้เป็นขาวได้
เรื่อง ยามสกุณาหวนคืนขับขาน โผทะยานสู่ยุค 80 อันนี้ให้ 4 ดาวเพราะนางเอกฉลาด ด่าได้สะใจที่สุด รักปากนางเอกมาก
https://kawebook.co/U5Nj
เห็นการด่าแล้วอยากจ้างมาด่าที่สุด55555
เลยอยากถามคนที่เป็นสะใภ้คนจีนแท้ๆดีกว่า ว่าปกติสังคมของเขาคือเบอร์นั้นจริงหรือเปล่านะ
แบบครอบครัวสามีโหดๆ เพราะเห็นหลายพล็อตละที่นักเขียนจีนนิยายผู้หญิงจะทำพล็อตโหดร้ายๆให้นางเอกตายแล้วค่อยกลับมาแก้แค้น
แชร์ความคิดได้น้าาาาา ขอบคุณค่า