แม่ที่รัก

คือตอนนี้ผมอายุเพียง19ปีซึ่งผมมีแม่ที่อายุ43ตั้งแต่เด็กจนโตผมรักแม่มาตลอดยอมรับว่าเมื่อตอนประถมถึงมัธยมผมเกเรมากไล่ทำร้ายคนอื่นไปทั่วตั้งแต่ม.3แต่อยู่มาวันนึงไอพวกที่ผมเคยไปทำร้ายมันพวกมันก็มาทำร้ายแม่ผมซึ่งตอนนั้นแม่ผมเปิดร้านขายส้มตำผมกลับจาโรงเรียนไปเจอสภาพแม่ที่ล้มอยู่ข้างร้านและสภาพร้านที่เละตุ้มเป๊ะมากผมเลยถามแม่ว่า"แม่ใครทำ"ผมเลยบอกว่า"เด็กที่ไหนไม่รู้มันเอาไม้มาฟาดหัวกูและก็ทุบร้านกู"ผมโมโหมากวันต่อมาผมเลยเรียกเพื่อนผมตามตัวไปทำร้านพวกนั้นกลับแต่คราวนี้รุนแรงมากเพราะผมทำร้านไอคนที่เอาไม้มาฟาดหัวแม่ผมจนมันโคม่าเลยครับมีหลายคนของฝั่งนู้นมากที่แขนขาหักพวกผมโดนตำรวจพาไปที่โรงพักแต่ด้วยความที่ผมยังเด็กมากจึงไม่ได้มีอะไรใหญ่โตเกิดขึ้นแต่แม่ผมเสียใจมากตอนนั้นผมจึงคิดได้ว่าเห้ยที่แม่กูโดนเพราะตัวกูนี่หว่าผมเลยพยายามเปลี่ยนตัวเองเรียนดีๆไม่สนใจเรื่องจนเรียกได้เต็มปากว่าผมเป็นเด็กติ๋มสิ่งที่ผมคอยน้อยใจแม่มาตลอดคือปากบอกรักผมทำกับข้าวมาให้ผมกินตั้งแต่เด็กแต่นอกจากนั้นก็ทุบตีผมแต่ผมก็ไม่คิดอะไรและคิดว่าแม่คงเครียดและมีเหตุการณ์ที่แม่เคยขว้างของใส่ผมซึ่งเหตุการณ์ล่าสุดคือวันนั้นเป็นวันเกิดแม่ผมตั้งใจอดหลับอดนอนถักเสื้อไหมพรมให้แม่สักตัวแต่ก็แลกกับมือผมที่มีแผลเล็กน้อยเต็มมือแต่ผมก็โอเคผมซื้อเค้กวันเกิดมาให้แม่เตรียมเซอร์ไพรส์แม่พอแม่ผมเข้าบ้านมาท่านก็กินข้าวผมก็รอจังหวะเดินเข้ามาหาแม่ถามว่า"แม่วันนี้เหนื่อยมั๊ยครับ"ผมก็ยิ้มให้แต่สิ่งที่แม่ผมทำคือขว้างถ้วยใส่ผมซึ่งมันทำให้ผมหัวแตกตอนนั้นผมรู้สึกใจสลายแต่ยังคงมองแม่และยื่นเสื้อที่ผมตั้งใจทำให้แต่แม่รับไปและโยนทิ้งออกไปข้างนอกหน้าต่างผมรู้สึกจุกในอกและหัวใจไม่ออกผมหน้าเจื่อนมากๆตอนนั้นแต่ก็ไม่สนใจแผลที่เกิดจากที่แม่ขว้างถ้วยมาใส่เลยผมพยายามยิ้มและหยิบเค้กขึ้นมาให้แม่แม่ผมก็รับและปาใส่ผมและขว้างทั้งช้อนส้อมถ้วยต่างๆใส่ผมผมยอมรับว่าตอนนั้นผมใจสลายมากแต่แต่ผมก็รักแม่ผมมากเลือดที่ออกมาจากหัวผมเยอะมากตอนนั้นแต่ผมไม่สนใจผมกำลังจะอ้าปากพูดแต่แม่ด่าผมว่า"มันเหี้Eกูไม่เคยดีใจที่เกิดมาเลยมันไม่ใช่ลูกกูคิดเหรอว่าสิ่งที่เคยทำกูจะลืมอะต่อไปนี้ไม่ใช่ลูกกู"ผมปวดในใจมากๆเจ็บสุดๆราวกับหัวใจผมกำลังโดนบีบกับคำว่า"ต่อไปนี้ไม่ใช่ลูกกู"ผมรู้อดีตผมเคยผิดแต่ทำไมผมไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่นเลยเหรอสิ่งต่างๆที่ผมเคยทำพลาดผมก็แก้ไขหมดคนที่ผมเคยทำร้ายผมตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันแล้วผมรู้ว่าผมเลวในอดีตแต่แม่ไม่เคยเห็นสิ่งที่ผมพยายามเลยเหรอแม่บอกอยากให้ผมเรียนหมอผมก็เรียนแม่บอกอยากให้ผมเรียนดีๆผมก็ติด3อันดับแรกตลอดหนิแม่ทำไมอะผมปวดใจมากๆและข่าวอีกเรื่องที่ผมจะมาบอกคือเป็นมะเร็งสมองผมแค่ต้องการแสดงความรักที่มีต่อแม่เท่านั้นเองนะครับแต่ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้กับผมผมผิดขนาดที่แม่ยังไม่อยากให้อภัยเลยเหรอครับผมมันไม่ควรเกิดมาใช่มั้ยครับ