เป็นโรคคางทูม

คือเราจะต้องรับปริญญา 1-5 วัน ซึ่งเรามีอาการครั้งแรกในคืนวันที่ 2 เราเลยไปหาหมอในเย็นวันที่ 3 หมอบอกว่าเป็นคางทูม (เราคิดว่าเราติดกับเพื่อนร่วมงาน เชื้อมันอยู่ในร่างกายและมันรอแค่วันที่เราร่างกายอ่อนแอ) เราเครียดและกังวลมาก เพราะเพื่อนเราก็รับรู้แล้ว แล้วถ้าเราเลือกที่จะเข้ารับปริญญาในวันที่ 5 เราก็กลัวคนอื่นติดเรา เราไม่อยากแพร่ให้คนอื่น สุดท้ายเราก็เลือกที่จะบอกอาจารย์และเป็นไปตามคาด เราไม่สามารถเข้ารับปริญญาได้ (ถ้าอยากรับต้องโชว์ใบรับรองแพทย์ และเลื่อนเป็นปีหน้า) เราเสียใจมาก เพราะวันที่ 4 ครอบครัวเราก็จะเดินทางมาแล้ว เราคือเด็กซิ่วคนหนึ่ง ตอนเราซิ่ว ก็มีคนในครอบครัวไม่พอใจร่วมถึงตัวเราเองด้วย เพราะงั้นการที่เราเรียนจบในครั้งนี้เราอยากให้ครอบครัวได้เห็นเรารับปริญญา ได้เห็นว่าเราก็ตั้งใจเรียนจนจบในมหาวิทยาลัยที่ดีมาก ๆ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พังหมดเลย เราบอกครอบครัวไปว่าไม่เป็นไร พวกเราไปหาถ่ายรูปที่อื่นก็ได้ แต่ในใจก็เสียใจมาก เสียใจว่าถ้าเราไม่บอกออกไป ผลลัพธ์คืออาจจะไม่มีใครรู้ มีแค่เพื่อนที่รู้ แต่ถ้าเราไม่บอก เราก็กลัวคนอื่นติดโรค ตอนนี้คือเราแค่มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง เหมือนเป็นการระบายมากกว่า เราแค่ต้องการกำลังใจ และช่วยบอกทีค่ะว่าสิ่งที่เราตัดสินใจทำคือมันคือสิ่งที่สมควรแล้ว