หัวข้อ: "ทฤษฎีสมดุลสัมบูรณ์: เมื่อโลกคืออะตอมยักษ์ และชั้นบรรยากาศคืออิทธิพลของอิเล็กตรอน"
โครงสร้างแนวคิดเพื่อการพิจารณา:
การนิยามเชิงโครงสร้าง: มองว่าระบบดาวเคราะห์และอะตอมมีโครงสร้างพื้นฐานที่ซ้ำกัน (Fractal Structure) โดยมีแกนโลกทำหน้าที่เป็นนิวเคลียส (โปรตอน/นิวตรอน) และชั้นบรรยากาศทำหน้าที่เป็นกลุ่มหมอกอิเล็กตรอน
นิวเคลียสและแกนโลก: โปรตอนคือแกนหลักที่กำหนดตัวตนของระบบ ส่วนนิวตรอนทำหน้าที่รักษาพลังงานและสร้างแรงดึงดูด (Gravity) เพื่อยึดเหนี่ยวแผ่นดินและมวลสารทั้งหมดให้เสถียร
อิเล็กตรอนและชั้นบรรยากาศ: ชั้นบรรยากาศเปรียบเสมือนรัศมีของอิเล็กตรอน เป็นจุดที่สร้างแรงดัน (Pressure) และเป็น "ผิวสัมผัส" ที่มองไม่เห็น เมื่อดาวดวงอื่น (อะตอมอื่น) เข้ามาใกล้ จะเกิดการปฏิสัมพันธ์และดึงดูดกันที่ชั้นพลังงานนี้ก่อนเสมอ
สมดุลแห่งชีวิต: การที่มนุษย์ยืนอยู่บนโลกได้ ไม่ใช่เพียงเพราะแรงดึงดูด (ที่ดึงเข้า) แต่เป็นสมดุลระหว่างแรงดึงดูดจากแกนโลกกับแรงดัน/แรงต้านจากชั้นพลังงานภายนอก (ที่ดันออก) ทำให้เกิดพื้นที่ที่ "สมบูรณ์แบบ" สำหรับสิ่งมีชีวิต
ความสอดคล้องของจักรวาล: ระบบดาวเคราะห์ที่หมุนล้อกันไปโดยไม่แยกจากกัน คือการทำงานร่วมกันของ "อะตอมขนาดมหึมา" ที่เชื่อมต่อกันด้วยสนามพลังงานที่ขอบนอก (อิเล็กตรอน/บรรยากาศ)
วัตถุประสงค์: เพื่อจุดประกายการพิสูจน์ความเชื่อมโยงระหว่างฟิสิกส์อนุภาค (Quantum) และฟิสิกส์ดาราศาสตร์ (Cosmology) ว่าแท้จริงแล้วอาจเป็นกฎของแรงชนิดเดียวกันที่ทำงานในคนละระดับสเกล
เรื่องเกียวกับทฤษฎีแรงดึงดูด แนวความคิดนี้ พอจะเป็นประโยชน์ไหมครับ