คือพี่ชายผมพึ่งจะมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน เพราะปกติก่อนหน้านี้เขาจะไปทำงานที่ไกลๆจึงมีที่อยู่ของตัวเองอยู่แล้ว ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน
แล้วคือจริงๆหลายปีก่อนผมกับพี่ก็จะมีการคุยกันอยู่บางครั้งบางคราวซึ่งมันก็ปกติดีนั่นแหละ พูดคุยกันขำๆ จนนับตั้งแต่ที่พี่เขามาอยู่ด้วยกัน สภาพจิตใจของผมก็เริ่มที่จะเข้าขั้นว่าแย่เลยแหละ เพราะถ้าพี่เขาไม่พอใจแล้วด่าก็จะด่าหนัก หรือจะบ่นก็บ่นใส่กันไม่หยุด โดยทีแรกผมก็คิดในแง่ดีแหละว่าผมอาจจะทำอะไรให้ไม่ถูกใจรึป่าว ผมเลยไม่เถียงกลับหรือพูดอะไรใส่เลยแต่หลังๆก็เริ่มหนักขึ้น จนสุดท้ายทางเลือกเดียวของผมเลยกลายเป็นแก้ปัญหาด้วยการเก็บตัวไปเลย ถึงอย่างนั้นพอต้องเจอหน้ากันมันก็จะต้องมีบ่นผมให้ได้เลยทั้งๆที่ผมพยายามอยู่ในเชฟโซนของผมเอง
จนมาถึงตอนนี้ผมก็ยังสับสนอยู่เลยว่าควรจะเกลียดหรือไม่เกลียดดี แต่กลับกันผมรู้สึกซึมมากกว่า ทั้งคำพูดที่ด่าหรือตะคอกใส่มันก็ยังติดอยู่ในใจผมอยู่ตลอด ถึงมันก็จะมีหลายครั้งนั่นแหละที่พี่เขาก็จะซื้อพวกขนมหรือข้าวมาให้บลาๆมั่งทำเหมือนกับคนละคนเลย มันเลยยิ่งทำให้ผมเริ่มกลัวมากกว่าเดิมว่าสรุปแล้วผมควรจะรู้สึกยังไงดี เพราะว่าตอนนี้สภาพจิตใจผมมันก็ฝังใจกับสิ่งแย่ๆที่เขาทำไปแล้วน่ะครับ แค่คิดเรื่องที่เขาทำกับผมไว้มันก็ทำให้ผมแพนิคขึ้นมาเลย คือมันหนักจนถึงขั้นถ้าผมไม่นอนเพื่อพักจิตใจตัวเอง หัวผมจะปวดทั้งวันเลย แต่ความเป็นพี่น้องกันมันยิ่งทำให้ผมจะเกลียดก็รู้สึกเกลียดไม่ลงหรอก ผมเลยอยากได้คำปรึกษานิดหน่อยน่ะครับ
ควรแก้ปัญหาด้านความสัมพันธ์กับพี่ชายยังไงให้มันดีขึ้นครับ
แล้วคือจริงๆหลายปีก่อนผมกับพี่ก็จะมีการคุยกันอยู่บางครั้งบางคราวซึ่งมันก็ปกติดีนั่นแหละ พูดคุยกันขำๆ จนนับตั้งแต่ที่พี่เขามาอยู่ด้วยกัน สภาพจิตใจของผมก็เริ่มที่จะเข้าขั้นว่าแย่เลยแหละ เพราะถ้าพี่เขาไม่พอใจแล้วด่าก็จะด่าหนัก หรือจะบ่นก็บ่นใส่กันไม่หยุด โดยทีแรกผมก็คิดในแง่ดีแหละว่าผมอาจจะทำอะไรให้ไม่ถูกใจรึป่าว ผมเลยไม่เถียงกลับหรือพูดอะไรใส่เลยแต่หลังๆก็เริ่มหนักขึ้น จนสุดท้ายทางเลือกเดียวของผมเลยกลายเป็นแก้ปัญหาด้วยการเก็บตัวไปเลย ถึงอย่างนั้นพอต้องเจอหน้ากันมันก็จะต้องมีบ่นผมให้ได้เลยทั้งๆที่ผมพยายามอยู่ในเชฟโซนของผมเอง
จนมาถึงตอนนี้ผมก็ยังสับสนอยู่เลยว่าควรจะเกลียดหรือไม่เกลียดดี แต่กลับกันผมรู้สึกซึมมากกว่า ทั้งคำพูดที่ด่าหรือตะคอกใส่มันก็ยังติดอยู่ในใจผมอยู่ตลอด ถึงมันก็จะมีหลายครั้งนั่นแหละที่พี่เขาก็จะซื้อพวกขนมหรือข้าวมาให้บลาๆมั่งทำเหมือนกับคนละคนเลย มันเลยยิ่งทำให้ผมเริ่มกลัวมากกว่าเดิมว่าสรุปแล้วผมควรจะรู้สึกยังไงดี เพราะว่าตอนนี้สภาพจิตใจผมมันก็ฝังใจกับสิ่งแย่ๆที่เขาทำไปแล้วน่ะครับ แค่คิดเรื่องที่เขาทำกับผมไว้มันก็ทำให้ผมแพนิคขึ้นมาเลย คือมันหนักจนถึงขั้นถ้าผมไม่นอนเพื่อพักจิตใจตัวเอง หัวผมจะปวดทั้งวันเลย แต่ความเป็นพี่น้องกันมันยิ่งทำให้ผมจะเกลียดก็รู้สึกเกลียดไม่ลงหรอก ผมเลยอยากได้คำปรึกษานิดหน่อยน่ะครับ