คำว่าทำงานอะไร เรียนที่ไหน กับคนเพิ่งรู้จักใหม่
ผมคิดว่าเป็นคำถามที่มัน "ก้าวล่วงเข้ามาในcomfort zoneเกินไป"
แบบ เวลาเจอคำถามนี้ ผมคิดทุกครั้งว่า "เมิงจะรู้ไปทำไม"
ผมได้ทดลองมา3แบบ
เมื่อ5ปีก่อน ผมเพิ่งจบมาใหม่ๆ
ย้ายไปทำใกล้แหล่งที่ผมเอาของใกล้ๆ แถวๆมีนบุรี
ผมทำขายออนไลน์ ทำ SEO (ระบบเก่า) มีหน้าร้านขายใน shopee และ lazada
และ เป็นครีเอเตอร์สมัครเล่น ใน TTและYT คือ ทำคอนเทนให้ตลก คนติดตาม แล้วตบท้ายด้วยโปรโมตขายของ
ซึ่งได้ผลดี
ผมเป็นคนตอนกลางวัน
ชอบไปหาร้านข้าวแถวนั้นกิน อาจนั่งยาว3-4ชม. กินกาแฟ กินชาอะไรของผมไป
มันจะมีคนมาถาม แบบประมาณว่า มาอยู่ที่นี่ใหม่เหรอ
และหลายคนชอบถาม ทำงานอะไร
ผมก็บอก อ๋อ ขายของออนไลน์ครับ
พอพูดปุ๊บ มาและ การสั่งสอน
"แล้วมันจะมั่นคงเหรอ" "ทำไมไม่ทำงานประจำ"
ผมก็บอกก็ทำเรื่อยๆครับ มีความสุขดี
วันต่อๆมามีอีกคนมาถามคำถามเดิม"ทำงานอะไรเหรอ"
ผมตอบไปแล้ว ตอบเหมือนเดิมเลย
คำถามต่อมา "จบที่ไหน เรียนอะไร"
ผมตอบ จบรัฐศาตร์ ม.xxxxx ครับ
เขาบอกทำไมไม่สอบบรรจุราชการล่ะ
ผมบอก "ไม่ใช่แนว" ไม่มีแพชชั่นทางนั้น ผมรู้ตัวก่อนจบอีกอีกครับ แต่มันปี3แล้วอีกปีนึงจบก็เลย เอาให้จบๆมาก่อน
มาอีกแล้วแนวสั่งสอน "เด็กสมัยนี้นี่นะ เรียนมาไม่ใช้วุฒิ กว่าพ่อแม่ส่งมาได้ เรียนทิ้งๆขว้าง"
และเขาบอก เขา ทำงานที่เขตมีนบุรีรู้จักผู้ใหญ่ข้างใน ฝากให้มั้ย
ผมบอกไม่เป็นไรครับ ผมไม่เสียดายวุฒิ งานผมก็สนุกดี
"สนุก แต่ไม่มั่นคง" ยังจะแขวะต่ออีก
และผมก็ปล่อยๆไป นั่งร้านนั้นมา2ปี มีมาถามเรื่อยๆแบบนี้
-------
ย้ายบ้าน
ที่ทำงานครั้งที่2 ไปอยู่แถวราชพฤกษ์ บางบัวทอง
คราวนี้คิดใหม่ อะ ความจริงครึ่ง แต่งเรื่องครึ่ง จะได้เลิกสั่งสอน
ผมก็หาร้านอร่อยที่ชอบได้แล้ว
จะเอาที่นี่นั่งประจำ สำหรับใช้โน๊ตบุคทำงานตอนกินข้าว
มาเหมือนเดิม มีเจ้าถิ่นมาถาม "ทำงานอะไร"
ผมเลยบอก CEO บริษัทไอที ผมส่งของโลจิสติกทุกวัน มีคนงาน20กว่าคน (จริงๆมีแค่ลูกน้องคนเดียว รับออเดอร์ และ แพคของ)
คราวนี้ปากต่อปาก มีคนมาคุยทุกวัน พอเราบอกไปอย่างนั้น
เหมือนเขาเข้ามาคุยเพราะว่า อาจมีเส้น อาจมีประโยชน์ ควรรู้จักไว้
จนถึงยืมตัง ก็มีมาแล้ว
จนผมต้องย้ายร้านนั่ง
--------
ปีต่อมา
ย้ายที่ทำงานครั้งที่ 3 มาแถวสัมมากร ราม เพราะที่เก่าค่าเช่าร้านขึ้น
เจอร้านข้าวร้านใหม่ที่ถูกใจแล้ว
และเหมือนเดิม ผมมีโน๊ตบุคตัวไปนั่งที่ร้านข้าวยามบ่าย
ก็มีเจ้าถิ่นมาถามเหมือนเดิม
และ คราวนี้ผมคิดมาเรียบร้อยแล้ว จะตอบว่าอะไร
น้องมาอยู่ใหม่เหรอ
น้องทำงานอะไร
ผมตอบ
"อ๋อ ผมตกงานครับ ตกงานมา5ปีแล้ว ตอนนี้เกาะพ่อแม่กิน"
ทุกอย่างจบ และ ปากต่อปากไวกว่าความเร็วแสง
ไม่มีใครยุ่งกับผม ไม่มีใครสนใจผม ไม่มีใครสั่งสอนผม
เพราะผมคิดมาดีแล้ว ว่า เขาจะคิดว่า
คนนี้สถานะต่ำ . ไม่มีประโยชน์เชิงเครือข่าย
คบไปก็ไม่เพิ่มอะไร
ผลลัพธ์: ตัดการปฏิสัมพันธ์ ไม่อยากยุ่ง มองผ่าน
นี่คือ การคัดทิ้งเชิงโครงสร้าง
ไม่ใช่เกลียด — แต่ “ไม่คุ้มค่าในการลงทุนทางสังคม”
โครตเจ๋ง ผมนั่งสบายๆ มา3-4เดือนแล้ว ไม่มีใครมายุ่งกับผมจริงๆ
สำหรับ introvert รำคาญมั้ยกับเวลาเจอคนที่เพิ่งรู้จักแล้วถามว่าทำงานอะไร ผมมีวิธีไม่ให้ใครมายุ่งกับเรา
ผมคิดว่าเป็นคำถามที่มัน "ก้าวล่วงเข้ามาในcomfort zoneเกินไป"
แบบ เวลาเจอคำถามนี้ ผมคิดทุกครั้งว่า "เมิงจะรู้ไปทำไม"
ผมได้ทดลองมา3แบบ
เมื่อ5ปีก่อน ผมเพิ่งจบมาใหม่ๆ
ย้ายไปทำใกล้แหล่งที่ผมเอาของใกล้ๆ แถวๆมีนบุรี
ผมทำขายออนไลน์ ทำ SEO (ระบบเก่า) มีหน้าร้านขายใน shopee และ lazada
และ เป็นครีเอเตอร์สมัครเล่น ใน TTและYT คือ ทำคอนเทนให้ตลก คนติดตาม แล้วตบท้ายด้วยโปรโมตขายของ
ซึ่งได้ผลดี
ผมเป็นคนตอนกลางวัน
ชอบไปหาร้านข้าวแถวนั้นกิน อาจนั่งยาว3-4ชม. กินกาแฟ กินชาอะไรของผมไป
มันจะมีคนมาถาม แบบประมาณว่า มาอยู่ที่นี่ใหม่เหรอ
และหลายคนชอบถาม ทำงานอะไร
ผมก็บอก อ๋อ ขายของออนไลน์ครับ
พอพูดปุ๊บ มาและ การสั่งสอน
"แล้วมันจะมั่นคงเหรอ" "ทำไมไม่ทำงานประจำ"
ผมก็บอกก็ทำเรื่อยๆครับ มีความสุขดี
วันต่อๆมามีอีกคนมาถามคำถามเดิม"ทำงานอะไรเหรอ"
ผมตอบไปแล้ว ตอบเหมือนเดิมเลย
คำถามต่อมา "จบที่ไหน เรียนอะไร"
ผมตอบ จบรัฐศาตร์ ม.xxxxx ครับ
เขาบอกทำไมไม่สอบบรรจุราชการล่ะ
ผมบอก "ไม่ใช่แนว" ไม่มีแพชชั่นทางนั้น ผมรู้ตัวก่อนจบอีกอีกครับ แต่มันปี3แล้วอีกปีนึงจบก็เลย เอาให้จบๆมาก่อน
มาอีกแล้วแนวสั่งสอน "เด็กสมัยนี้นี่นะ เรียนมาไม่ใช้วุฒิ กว่าพ่อแม่ส่งมาได้ เรียนทิ้งๆขว้าง"
และเขาบอก เขา ทำงานที่เขตมีนบุรีรู้จักผู้ใหญ่ข้างใน ฝากให้มั้ย
ผมบอกไม่เป็นไรครับ ผมไม่เสียดายวุฒิ งานผมก็สนุกดี
"สนุก แต่ไม่มั่นคง" ยังจะแขวะต่ออีก
และผมก็ปล่อยๆไป นั่งร้านนั้นมา2ปี มีมาถามเรื่อยๆแบบนี้
-------
ย้ายบ้าน
ที่ทำงานครั้งที่2 ไปอยู่แถวราชพฤกษ์ บางบัวทอง
คราวนี้คิดใหม่ อะ ความจริงครึ่ง แต่งเรื่องครึ่ง จะได้เลิกสั่งสอน
ผมก็หาร้านอร่อยที่ชอบได้แล้ว
จะเอาที่นี่นั่งประจำ สำหรับใช้โน๊ตบุคทำงานตอนกินข้าว
มาเหมือนเดิม มีเจ้าถิ่นมาถาม "ทำงานอะไร"
ผมเลยบอก CEO บริษัทไอที ผมส่งของโลจิสติกทุกวัน มีคนงาน20กว่าคน (จริงๆมีแค่ลูกน้องคนเดียว รับออเดอร์ และ แพคของ)
คราวนี้ปากต่อปาก มีคนมาคุยทุกวัน พอเราบอกไปอย่างนั้น
เหมือนเขาเข้ามาคุยเพราะว่า อาจมีเส้น อาจมีประโยชน์ ควรรู้จักไว้
จนถึงยืมตัง ก็มีมาแล้ว
จนผมต้องย้ายร้านนั่ง
--------
ปีต่อมา
ย้ายที่ทำงานครั้งที่ 3 มาแถวสัมมากร ราม เพราะที่เก่าค่าเช่าร้านขึ้น
เจอร้านข้าวร้านใหม่ที่ถูกใจแล้ว
และเหมือนเดิม ผมมีโน๊ตบุคตัวไปนั่งที่ร้านข้าวยามบ่าย
ก็มีเจ้าถิ่นมาถามเหมือนเดิม
และ คราวนี้ผมคิดมาเรียบร้อยแล้ว จะตอบว่าอะไร
น้องมาอยู่ใหม่เหรอ
น้องทำงานอะไร
ผมตอบ
"อ๋อ ผมตกงานครับ ตกงานมา5ปีแล้ว ตอนนี้เกาะพ่อแม่กิน"
ทุกอย่างจบ และ ปากต่อปากไวกว่าความเร็วแสง
ไม่มีใครยุ่งกับผม ไม่มีใครสนใจผม ไม่มีใครสั่งสอนผม
เพราะผมคิดมาดีแล้ว ว่า เขาจะคิดว่า
คนนี้สถานะต่ำ . ไม่มีประโยชน์เชิงเครือข่าย
คบไปก็ไม่เพิ่มอะไร
ผลลัพธ์: ตัดการปฏิสัมพันธ์ ไม่อยากยุ่ง มองผ่าน
นี่คือ การคัดทิ้งเชิงโครงสร้าง
ไม่ใช่เกลียด — แต่ “ไม่คุ้มค่าในการลงทุนทางสังคม”
โครตเจ๋ง ผมนั่งสบายๆ มา3-4เดือนแล้ว ไม่มีใครมายุ่งกับผมจริงๆ