คือ สถานการณ์ค่อนข้าง awkward ค่ะ เราทำตัวไม่ค่อยถูก เพราะเป็นที่ทำงานด้วย
เราจะเล่าคร่าวๆ กลัวคนที่ทำงานมาบังเอิญเจอกระทู้นี้ค่ะ
คือจริงๆเราสังเหตุว่าเขาไม่ใช่คนเส้นตื่นอะไร เเต่พอเราหัวเราะ เเบบเราเส้นตื้นอ่ะ หัวเราะง่าย เขาก็จะหัวเราะตาม ทั้งๆที่ตรงนั้นนั่งกันอยู่หลายคนมาก ไม่มีใครหัวเราะตามเราเลยมีเเต่เขาคนเดียวเป็นอยู่ น่าจะ สามสี่รอบ มั้งคะ ทางจิตวิทยาเขาเรียก mirroring ไหม
ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม เเต่ตอนเล่นบัดดี้จะมีจับฉลากเลือกบัดดี้กัน ก็ไล่จับกันไปทีละคน จนเราเป็นคนสุดท้าย เเล้วเหมือนตอนที่คนอื่นจับเขาไม่ได้สนใจ เเต่พอเราจับเขาก็หันมามอง เเบบมองอยู่นาน ไม่เเน่ใจว่าอาจจะอยากรู้รึเปล่าว่าเราได้ใคร
เราก็ไม่รู้ ไม่รู้คิดไปเองไหม ปกติเเล้วไม่เห็นเขาคุยกับใครนอกจากเพื่อนเขา เหมือนถ้าคนอื่นคุยก็คุยด้วยเเต่ถ้าไม่มีใครชวนคุยก่อนเหมือนจะคุยเเค่กับเพื่อนเขาเลย เเต่เขาชวนเราคุย ถึงบริบทจะเป็นเรื่องที่ ก็ไม่แปลกถ้าเขาจะต้องพูดกับเราก็เถอะ เเต่ดูดวงตาเป็นประกายอ่ะ == อ่าหรือเราจินตนาการมากไปจนหลอน
เริ่มสับสนเเล้วค่ะว่าผู้หญิงเซนส์ดีจริงไหมหรือคิดไปเอง ช่วยหน่อยนะคะฮือ จะเล่ามากกว่านี้ก็ไม่กล้า
เขาชอบเราหรือเราคิดไปเอง?
เราจะเล่าคร่าวๆ กลัวคนที่ทำงานมาบังเอิญเจอกระทู้นี้ค่ะ
คือจริงๆเราสังเหตุว่าเขาไม่ใช่คนเส้นตื่นอะไร เเต่พอเราหัวเราะ เเบบเราเส้นตื้นอ่ะ หัวเราะง่าย เขาก็จะหัวเราะตาม ทั้งๆที่ตรงนั้นนั่งกันอยู่หลายคนมาก ไม่มีใครหัวเราะตามเราเลยมีเเต่เขาคนเดียวเป็นอยู่ น่าจะ สามสี่รอบ มั้งคะ ทางจิตวิทยาเขาเรียก mirroring ไหม
ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม เเต่ตอนเล่นบัดดี้จะมีจับฉลากเลือกบัดดี้กัน ก็ไล่จับกันไปทีละคน จนเราเป็นคนสุดท้าย เเล้วเหมือนตอนที่คนอื่นจับเขาไม่ได้สนใจ เเต่พอเราจับเขาก็หันมามอง เเบบมองอยู่นาน ไม่เเน่ใจว่าอาจจะอยากรู้รึเปล่าว่าเราได้ใคร
เราก็ไม่รู้ ไม่รู้คิดไปเองไหม ปกติเเล้วไม่เห็นเขาคุยกับใครนอกจากเพื่อนเขา เหมือนถ้าคนอื่นคุยก็คุยด้วยเเต่ถ้าไม่มีใครชวนคุยก่อนเหมือนจะคุยเเค่กับเพื่อนเขาเลย เเต่เขาชวนเราคุย ถึงบริบทจะเป็นเรื่องที่ ก็ไม่แปลกถ้าเขาจะต้องพูดกับเราก็เถอะ เเต่ดูดวงตาเป็นประกายอ่ะ == อ่าหรือเราจินตนาการมากไปจนหลอน
เริ่มสับสนเเล้วค่ะว่าผู้หญิงเซนส์ดีจริงไหมหรือคิดไปเอง ช่วยหน่อยนะคะฮือ จะเล่ามากกว่านี้ก็ไม่กล้า