สวัสดีค่ะหนูอายุ18และกำลังจะจบไม่มีอนาคตไม่พัฒนาตัวเองให้เวลามันผ่านไปเรื่อยๆอย่างไร้ประโยชน์ ไม่รู้ตัวเองอยากทำไรสิ่งที่อยากเป็นก็พังทลายไปแล้วอยากเข้ามหาลัยแต่ทางครอบครัวส่งไม่ไหวกับกลัวไปอยู่คนเดียวไม่ได้ก็เลยให้เรียนแถวบ้านปวส.
หนูรู้สึกล้มเหลวจริงๆค่ะ มันมืดมนคิดว่าอนาคตจะทำไรก็รู้สึกโหว่งๆมันเจ็บปวดหลงทางในชีวิต บางครั้งก็เกลียดตัวเองขี้เหร่แล้วยังไม่เอาไหนเคยพยายามปรับปรุงตัวแล้วค่ะ แต่พยายามไม่มากพอมันทำให้หนูเกลียดตัวเองสุดๆไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ เครียดตลอดเวลาช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับเอาแต่คิดว่าจะเรียนต่อไหนจะเอายังไงกับชีวิต หนูไม่อยากคิดสั้นค่ะหนูสงสารแม่หนูรักแม่หนูมาก
เลยอยากมาถามคนที่ประสบพบเจอเหตุการณ์แบบหนูว่า พวกพี่ๆทำยังไงกันในสถานการณ์นี้แล้วหาทางออกกันยังไงบ้างคะ
ล้มเหลวในชีวิต
หนูรู้สึกล้มเหลวจริงๆค่ะ มันมืดมนคิดว่าอนาคตจะทำไรก็รู้สึกโหว่งๆมันเจ็บปวดหลงทางในชีวิต บางครั้งก็เกลียดตัวเองขี้เหร่แล้วยังไม่เอาไหนเคยพยายามปรับปรุงตัวแล้วค่ะ แต่พยายามไม่มากพอมันทำให้หนูเกลียดตัวเองสุดๆไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ เครียดตลอดเวลาช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับเอาแต่คิดว่าจะเรียนต่อไหนจะเอายังไงกับชีวิต หนูไม่อยากคิดสั้นค่ะหนูสงสารแม่หนูรักแม่หนูมาก
เลยอยากมาถามคนที่ประสบพบเจอเหตุการณ์แบบหนูว่า พวกพี่ๆทำยังไงกันในสถานการณ์นี้แล้วหาทางออกกันยังไงบ้างคะ