เรามาเล่าประสบการณ์ตอนไปเข้าค่ายลูกเสือตอนอยู่ ม.1 ค่ะ (หมายเหตุนะคะ เราแค่อยากเล่าไม่รู้ว่ามีสาระไหม แต่คือ จะเล่าในแบบสไตล์เรา ซึ่งเป็นตัวเอง ไม่สุภาพจ๋า หรือมีคพหยาบคายนะคะ)
ช่วงนั่นน่าจะเดือนธันวาคม ปี2566 เราก็ไม่รู้หรอกวันไหน จำได้ว่าเป็นแคมป์ค่ายสักอย่างในตัวจังหวัดนครราชสีมา คือมีนักเรียนโรงเรียนอื่นด้วย รวมโรงเรียนเราก็มี 5 โรงเรียนได้
ประเด็นที่แร๊งแรง และแรงมากคือ ครูฝึกรึเปล่า? น่าจะใช้แหละครูฝึก พากันให้จับหมู่กลุ่มกัน ข้าพเจ้าแทบน้ำตาซึมลั่นเข่า ร่ำไห้ลั่นโลกาคือมาอยู่ในหมู่ดงคนโรงเรียนอื่น คือเราเดียวดายมากค่ะ อยู่ตัวหัวโด่คนเดียว คนรู้จักไม่มีเลยสักนิด จำได้ว่าเราเงียบเหมือนเป็นใบ้เลยค่ะ ไม่ใช่เพราะเป็นใบ้นะคะ แต่ไม่รู้ว่าตนเองควรพูดอะไรดี
จำได้ว่าตอนแรกก็มีคนทักเรา แต่ทำไม๊ทำไมเขาถอยห่าง เราก็ว่าคุยดีๆนะ หรือว่าเราเผลอทำอะไรผิดลงไปรึเปล่าหว่า ก็สงสัยนะแต่ก็ไม่อยากถาม ความขี้เกียจมันเข้าสิงร่างน่ะค่ะ
ตัดมาตอนเที่ยง กินข้าว เราพอกินเสร็จก็หล่อยกระดึ๊บไปเล่นกับเพื่อน ในหมู่อื่นเพราะเขาให้ปล่อยพักอยู่ แล้วแบบเอ๊ะ เอ๊ะ! ตกใจยิ่งกว่าเจอจิ้งจก เพื่อนเราหาเพื่อนใหม่ได้เฉย มาจากโรงเรียนอื่นด้วย เราก็แบบ ทิ้ง! อึ้ง! พูดไม่ออกอย่างแรง ตัดภาพมาที่ตนเองคนเขาพากันถอยห่าง เราออกจะเป็นมิตรนะ หรือว่ามันดูเหมือนมิจจี้มากกว่าหว่า555+
พอตอนอาบน้ำช่วงเย็น พีคสุด คือเจอ กกน.ใครไม่รู้ พีคแรงกว่านั่น เราไม่อาบน้ำจ้า ก็แบบเราไม่ได้ลุยอะไรเลยนี่นา ไม่มีเหงื่อ ไม่เล่นด่านด้วย แล้วก็มันจะมีห้องน้ำสองแบบ ข้างบนจะเป็นห้องน้ำอาบแยกส่วนตัวมันมี 5ห้อง คือคนอาบช้ามากจ้า คือเรายืนรอจนขาแข็งเป็นคนแก่แล้วค่ะ พอกระดึ๊บจะไปอาบน้ำห้องน้ำรวม ...สงครามโลกครั้งที่ 2 เสียงดังโครมครามเห็นแล้ว ใจเราไหวหวั่นที่แปลว่าสะพรึงหวันเกรง ไม่ใช่หวั่นไหวที่หัวใจมันเต้นตึกตักๆ จังหวะตกหลุมรัก เป็นอย่างงี้ เสี้ยววินาทีที่ฉันได้เจอ มาเป็นเพลง พอๆ555+ สภาพเอาง่ายๆสุด ไม่อาบน้ำ
ขี้คร้านเล่าช่วงรอบกองไฟมากค่ะ แต่รอบกองไฟก็เหมือนปกติแหละ ไม่มีอะไรหวือหว่า ดูจบ นอน วันต่อมา ทำอะไรนิดหน่อยมั้งนะ แล้วขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน END จบแล้วค่ะ555+
คือสาระไม่มี เน้นเล่าอย่างเดียว แบบไม่มีสาระ ตามสิ่งที่เจ้าของกระทู้อย่างเราอยากพิมพ์ให้อ่าน55+
ติดแท็กกระทู้ว่า ชีวิตวัยรุ่น,ค่ายลูกเสือ ไม่รู้ถูกรึเปล่า ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะถ้าผิดพลาดประการใด
เล่าเรื่อง การไปเข้าค่ายลูกเสือตอนช่วงอยู่ ม.1 เทอม2
ช่วงนั่นน่าจะเดือนธันวาคม ปี2566 เราก็ไม่รู้หรอกวันไหน จำได้ว่าเป็นแคมป์ค่ายสักอย่างในตัวจังหวัดนครราชสีมา คือมีนักเรียนโรงเรียนอื่นด้วย รวมโรงเรียนเราก็มี 5 โรงเรียนได้
ประเด็นที่แร๊งแรง และแรงมากคือ ครูฝึกรึเปล่า? น่าจะใช้แหละครูฝึก พากันให้จับหมู่กลุ่มกัน ข้าพเจ้าแทบน้ำตาซึมลั่นเข่า ร่ำไห้ลั่นโลกาคือมาอยู่ในหมู่ดงคนโรงเรียนอื่น คือเราเดียวดายมากค่ะ อยู่ตัวหัวโด่คนเดียว คนรู้จักไม่มีเลยสักนิด จำได้ว่าเราเงียบเหมือนเป็นใบ้เลยค่ะ ไม่ใช่เพราะเป็นใบ้นะคะ แต่ไม่รู้ว่าตนเองควรพูดอะไรดี
จำได้ว่าตอนแรกก็มีคนทักเรา แต่ทำไม๊ทำไมเขาถอยห่าง เราก็ว่าคุยดีๆนะ หรือว่าเราเผลอทำอะไรผิดลงไปรึเปล่าหว่า ก็สงสัยนะแต่ก็ไม่อยากถาม ความขี้เกียจมันเข้าสิงร่างน่ะค่ะ
ตัดมาตอนเที่ยง กินข้าว เราพอกินเสร็จก็หล่อยกระดึ๊บไปเล่นกับเพื่อน ในหมู่อื่นเพราะเขาให้ปล่อยพักอยู่ แล้วแบบเอ๊ะ เอ๊ะ! ตกใจยิ่งกว่าเจอจิ้งจก เพื่อนเราหาเพื่อนใหม่ได้เฉย มาจากโรงเรียนอื่นด้วย เราก็แบบ ทิ้ง! อึ้ง! พูดไม่ออกอย่างแรง ตัดภาพมาที่ตนเองคนเขาพากันถอยห่าง เราออกจะเป็นมิตรนะ หรือว่ามันดูเหมือนมิจจี้มากกว่าหว่า555+
พอตอนอาบน้ำช่วงเย็น พีคสุด คือเจอ กกน.ใครไม่รู้ พีคแรงกว่านั่น เราไม่อาบน้ำจ้า ก็แบบเราไม่ได้ลุยอะไรเลยนี่นา ไม่มีเหงื่อ ไม่เล่นด่านด้วย แล้วก็มันจะมีห้องน้ำสองแบบ ข้างบนจะเป็นห้องน้ำอาบแยกส่วนตัวมันมี 5ห้อง คือคนอาบช้ามากจ้า คือเรายืนรอจนขาแข็งเป็นคนแก่แล้วค่ะ พอกระดึ๊บจะไปอาบน้ำห้องน้ำรวม ...สงครามโลกครั้งที่ 2 เสียงดังโครมครามเห็นแล้ว ใจเราไหวหวั่นที่แปลว่าสะพรึงหวันเกรง ไม่ใช่หวั่นไหวที่หัวใจมันเต้นตึกตักๆ จังหวะตกหลุมรัก เป็นอย่างงี้ เสี้ยววินาทีที่ฉันได้เจอ มาเป็นเพลง พอๆ555+ สภาพเอาง่ายๆสุด ไม่อาบน้ำ
ขี้คร้านเล่าช่วงรอบกองไฟมากค่ะ แต่รอบกองไฟก็เหมือนปกติแหละ ไม่มีอะไรหวือหว่า ดูจบ นอน วันต่อมา ทำอะไรนิดหน่อยมั้งนะ แล้วขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน END จบแล้วค่ะ555+
คือสาระไม่มี เน้นเล่าอย่างเดียว แบบไม่มีสาระ ตามสิ่งที่เจ้าของกระทู้อย่างเราอยากพิมพ์ให้อ่าน55+
ติดแท็กกระทู้ว่า ชีวิตวัยรุ่น,ค่ายลูกเสือ ไม่รู้ถูกรึเปล่า ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะถ้าผิดพลาดประการใด