- ดูจบไปราว 1 ชั่วโมง 2 นาทีที่สั้นได้ใจก็ประมวลผลในภาพรวมและตามจำนวนหนังที่เคยดูมาทั้งหมดในแนว Found Footage ผสม Analog Horror นี้คือมันมีความคล้ายกับเรื่อง Creep 1-2 (2014-2017) ที่สุดในแง่ของการเล่าที่อาศัยการเฝ้ามองอย่างค่อยเป็นค่อยไปแล้วค่อยทิ้งบอมในช่วงเวลาสุดท้ายตั้งแต่เปิดตัวด้วยการหันกล้องถ่ายหน้าตัวเองขณะกำลังเกริ่นความในใจเป็นการอารัมภบทว่ากูกำลังจะทำ Content อะไรให้พวกดูต่อไปนี้ก่อนที่หนังจะข้ามฉากต่อมาอย่างไวด้วยการพาไป Survey ตามตัวละครที่เป็นพลพรรค Youtuber นำโดยบัก Milk ที่รับบทโดย Curry Barker ผู้เป็นหัวโจก ผู้ก่อตั้ง รวมถึงเป็นผู้กำกับหนังเรื่องนี้นี่แหล่ะที่ผมรู้สึกเสววาบเมื่อเห็นสีหน้าของเขาโดยเฉพาะในตอน Talk คนเดียวผ่านกล้องในรถเป็นอะไรที่หลอนจับจิตอย่างบอกไม่ถูก
- ซึ่งขณะสังเกตุบวกทำความรู้จักตัวละครที่เสนอหน้าผ่านกล้องไปอาการก็เริ่มกรึ่ม ๆ คล้ายจะวูบหลับทันทีที่เพิ่งออกตัวไปได้ราว 10 นาที ด้วยเพราะจังหวะของการเปลี่ยนฉากตาม Footage ที่ถ่ายมาแต่ละแห่งสับเปลี่ยนกับหันไปพูดคุยคนนั้นทีคนโน้นทีไปเรื่อยได้โล่จนเกิดอาการมึนขึ้นมาว่าใครเป็นใครและอันไหนเกิดก่อนเกิดหลัง ? แม้จะจ่าหัวกำกับไว้เป็นลายลักษณ์อักษรแล้วก็ไม่ได้ช่วยทำให้ตั้งสติกลับมาเรียบเรียงตาม Story ที่กำลัง Run ไปตามแรงเหวี่ยงของกล้องผ่านมือของบัก Milk และ Seven คู่หูสลับไปมาขณะนั้น
- ขณะที่ไล่ตามทัน Situations ที่ยังสาละวนอยู่ระหว่างการเตรียมหาหน้าม้ามาทำ Content แกล้งคนด้วยการฆ่าคน ซึ่งเหยื่อครั้งนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือบรรดาเพื่อน ๆ ของบัก Milk นั่นแหล่ะที่กำลังจะโดนเล่นกับส่อง Private Life ของแต่ละคนที่ยังหาจุดตื่นเต้นไม่เจอซะทีว่าจะมากี่โมง ? จนเริ่มมีอาการไบโพล่าร์สำทับกับอาการวูบ ๆ เป็นระยะจนมาเจอกับตาลุงคนนึงเดินเข้ามาในบ้านของบัก Milk โต้ง ๆ เท่านั้นแหล่ะสัมผัสได้ลึก ๆ ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของความสะพรึงทีกำลังจะคืบคลานจนกลายเป็นว่าสารที่ไหลตามมากลับน่ากลัวยิ่งกว่าการประเคนความรุนแรงจากการหาทำของบัก Milk ที่ค่อย ๆ ถลำเข้าสู่ด้านมืดไปทีละนิดก็คือจิตใจของคนที่มีความลึกลับและซับซ้อนเกินกว่าจะรู้ได้ ตรงนี้คือสารที่น่าสนใจที่ทำให้ผมคาดการณ์หนทางต่อไปด้วยความลำบากในเมื่อมันแสดงถึงความบิดเบี้ยวผ่านมุมกล้องออกมาให้เห็นจนโดดตาตั้งแต่ต้น
- แล้วความเหนือชั้นที่ผมทึ่งนอกจากเป็นหนัง Horror ที่ผสมในเชิง Psychological หรือ เชิงจิตวิทยาสะท้อนสังคมยุคปัจจุบันที่ครอบคลุมด้วยสื่อ Social บนโลก Online ได้แนบเนียนไปกับตัว Concept ที่หยิบมาสร้างกี่ทีก็สนุกทุกครั้งแล้ว Production การถ่ายทำทุกสิ่งเห็นได้ถึงความเป็นมืออาชีพกับใส่ใจที่สามารถเทียบชั้นตามหนังฉายโรงได้เต็มปากอยู่ว่ามันเกินตัวสำหรับสเกลระดับนี้เอามาก ๆ แถมกว่าจะรู้ตัวอีกทีเอาตอนหวยออกก่อนจากที่สร้างความสะเทือนใจต่อศีลธรรมในตัวของมนุษย์เมื่อกิเลสข้ามเส้นแบ่งที่ยากจะเลี้ยวหัวกลับจนเกิดคำถามตามมาว่า คนเราจะสามารถหาทำเพื่อแลกกับการที่พาตนเองไปถึงจุดสูงสุดโดยไม่กลัวหรือสนใจผลลัพธ์ที่ตามมาหลังจากนี้ไม่ว่าจะในแง่ของกฎหมายหรือกฎแห่งกรรมที่มีราคาต้องจ่ายไม่ใช่ตัวเงินได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ?
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique
[CR] ์No.177 Milk & Serial (2024) : เปลี่ยน Theme “แกล้ง“ เรียกยอด “Kill”
- ดูจบไปราว 1 ชั่วโมง 2 นาทีที่สั้นได้ใจก็ประมวลผลในภาพรวมและตามจำนวนหนังที่เคยดูมาทั้งหมดในแนว Found Footage ผสม Analog Horror นี้คือมันมีความคล้ายกับเรื่อง Creep 1-2 (2014-2017) ที่สุดในแง่ของการเล่าที่อาศัยการเฝ้ามองอย่างค่อยเป็นค่อยไปแล้วค่อยทิ้งบอมในช่วงเวลาสุดท้ายตั้งแต่เปิดตัวด้วยการหันกล้องถ่ายหน้าตัวเองขณะกำลังเกริ่นความในใจเป็นการอารัมภบทว่ากูกำลังจะทำ Content อะไรให้พวกดูต่อไปนี้ก่อนที่หนังจะข้ามฉากต่อมาอย่างไวด้วยการพาไป Survey ตามตัวละครที่เป็นพลพรรค Youtuber นำโดยบัก Milk ที่รับบทโดย Curry Barker ผู้เป็นหัวโจก ผู้ก่อตั้ง รวมถึงเป็นผู้กำกับหนังเรื่องนี้นี่แหล่ะที่ผมรู้สึกเสววาบเมื่อเห็นสีหน้าของเขาโดยเฉพาะในตอน Talk คนเดียวผ่านกล้องในรถเป็นอะไรที่หลอนจับจิตอย่างบอกไม่ถูก
- ซึ่งขณะสังเกตุบวกทำความรู้จักตัวละครที่เสนอหน้าผ่านกล้องไปอาการก็เริ่มกรึ่ม ๆ คล้ายจะวูบหลับทันทีที่เพิ่งออกตัวไปได้ราว 10 นาที ด้วยเพราะจังหวะของการเปลี่ยนฉากตาม Footage ที่ถ่ายมาแต่ละแห่งสับเปลี่ยนกับหันไปพูดคุยคนนั้นทีคนโน้นทีไปเรื่อยได้โล่จนเกิดอาการมึนขึ้นมาว่าใครเป็นใครและอันไหนเกิดก่อนเกิดหลัง ? แม้จะจ่าหัวกำกับไว้เป็นลายลักษณ์อักษรแล้วก็ไม่ได้ช่วยทำให้ตั้งสติกลับมาเรียบเรียงตาม Story ที่กำลัง Run ไปตามแรงเหวี่ยงของกล้องผ่านมือของบัก Milk และ Seven คู่หูสลับไปมาขณะนั้น
- ขณะที่ไล่ตามทัน Situations ที่ยังสาละวนอยู่ระหว่างการเตรียมหาหน้าม้ามาทำ Content แกล้งคนด้วยการฆ่าคน ซึ่งเหยื่อครั้งนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือบรรดาเพื่อน ๆ ของบัก Milk นั่นแหล่ะที่กำลังจะโดนเล่นกับส่อง Private Life ของแต่ละคนที่ยังหาจุดตื่นเต้นไม่เจอซะทีว่าจะมากี่โมง ? จนเริ่มมีอาการไบโพล่าร์สำทับกับอาการวูบ ๆ เป็นระยะจนมาเจอกับตาลุงคนนึงเดินเข้ามาในบ้านของบัก Milk โต้ง ๆ เท่านั้นแหล่ะสัมผัสได้ลึก ๆ ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของความสะพรึงทีกำลังจะคืบคลานจนกลายเป็นว่าสารที่ไหลตามมากลับน่ากลัวยิ่งกว่าการประเคนความรุนแรงจากการหาทำของบัก Milk ที่ค่อย ๆ ถลำเข้าสู่ด้านมืดไปทีละนิดก็คือจิตใจของคนที่มีความลึกลับและซับซ้อนเกินกว่าจะรู้ได้ ตรงนี้คือสารที่น่าสนใจที่ทำให้ผมคาดการณ์หนทางต่อไปด้วยความลำบากในเมื่อมันแสดงถึงความบิดเบี้ยวผ่านมุมกล้องออกมาให้เห็นจนโดดตาตั้งแต่ต้น
- แล้วความเหนือชั้นที่ผมทึ่งนอกจากเป็นหนัง Horror ที่ผสมในเชิง Psychological หรือ เชิงจิตวิทยาสะท้อนสังคมยุคปัจจุบันที่ครอบคลุมด้วยสื่อ Social บนโลก Online ได้แนบเนียนไปกับตัว Concept ที่หยิบมาสร้างกี่ทีก็สนุกทุกครั้งแล้ว Production การถ่ายทำทุกสิ่งเห็นได้ถึงความเป็นมืออาชีพกับใส่ใจที่สามารถเทียบชั้นตามหนังฉายโรงได้เต็มปากอยู่ว่ามันเกินตัวสำหรับสเกลระดับนี้เอามาก ๆ แถมกว่าจะรู้ตัวอีกทีเอาตอนหวยออกก่อนจากที่สร้างความสะเทือนใจต่อศีลธรรมในตัวของมนุษย์เมื่อกิเลสข้ามเส้นแบ่งที่ยากจะเลี้ยวหัวกลับจนเกิดคำถามตามมาว่า คนเราจะสามารถหาทำเพื่อแลกกับการที่พาตนเองไปถึงจุดสูงสุดโดยไม่กลัวหรือสนใจผลลัพธ์ที่ตามมาหลังจากนี้ไม่ว่าจะในแง่ของกฎหมายหรือกฎแห่งกรรมที่มีราคาต้องจ่ายไม่ใช่ตัวเงินได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ?
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้