เชื่อไหมครับ คุณหมอหนุ่มน้อย ท่านนึงได้มอบสิ่งล้ำค่าที่สุดให้กับผม

ผมอยากจะมาเล่าให้ฟังครับ
เรื่องราวแบบสรุปย่อๆคือ ผมเป็นผู้ป่วยซึมเศร้าทึ่มียาเสพติดเกี่ยวข้อง
ก่อนหน้านี้ผมเข้าบำบัด แล้วก็ไปติดใหม่ วนไปแบบนั้น ซึ่งยิ่งทำให้กระตุ้นอาการซึมเศร้าของผมยิ่งรุนแรงขึ้น มีอาการรุนแรงใส่ครอบครัว ซึ่งแสดงความรุนแรงเพราะไม่สามารถที่จะรับรู้ถึงบาดแผลในใจได้
จนถึงวันหนึ่งที่เป็นจุดเปลี่ยน ผมไปพบคุณหมอตามปกติ

ครั้งนี้ไม่ได้อยู่ในห้องตรวจ คุณหมอชวนผมออกมาเดินตลาดหน้าโรงบาล หมอซื้อขนมให้กิน ปฏิบัติเหมือนพี่ชายกำลังดูแลน้องชาย พอกลับขึ้นมาบนห้อง คุณหมอสวมกอดแล้วพูดกะผมว่าตอนนี้เราเป็นน้องชายหมอนะ
เชื่อไหมครับว่าน้ำตาผมมันพรั่งพรูออกมาแบบห้ามไม่ไหว เหมือนเด็กน้อย  (จากที่หมอพยายามหาอยู่หลายครั้งจนมาเจอในครั้งที่ 4)
ได้ข้อสรุปว่าผมต้องการความอบอุ่น ความรัก ที่อาจจะไม่มีในครอบครัว ทำให้ผมเผชิญความโดดเดี่ยว และชีวิตไร้ความหมายมา 28 ปี

มันอาจจะดูเวอร์นะครับที่เล่า แต่นี่คือความเมตตาที่ผมได้รับ มันเป็นสิ่งที่ผมอยากได้รับมากที่สุด

คุณหมอกลายเป็นต้นแบบของผมในทันทีครับ ผมมาเล่าอยากแสดงออกถึงความรัก ศรัทธาในตัวคุณหมอทุกท่านด้วยความจริงใจ
ที่สำคัญคือเมื่อทุกอย่างปลดล็อคผมจึงเริ่มเข้าสู่กระบวนการเยียวยา ตอนนี้ผมคิดว่าอนาคตผมอยากจะทำเหมือนที่คุณหมอเคยมอบให้ผม  ตอนนี้ผมเลิกยาได้อย่างจริงจังมั่นคง หวังว่าตัวเองจะพลิกจากคนติดยาสู่บทบาทในการช่วยเหลือคนอื่นในอนาคต
ผมไม่รู้จะตอบแทนความเมตตาของคุณหมอยังไงคครับ ^^ ช่วยส่งกำลังใจให้ผมกับพี่หมอของผมด้วยนะคับ