O อาวรณ์ที่ซ่อนเร้น .. O

0 เผยออกมาสักทีจะดีไหม
ซ่อนเร้นอยู่ทำไม .. หนอ-ใจนั่น
เมื่อต่างก็ .. มีใจมอบให้กัน
พร้อมใฝ่ฝันเฝ้าอยู่ .. อย่างรู้คอย
0 คิดถึง .. ละห้อยเห็นเมื่อเร้นหน้า
ด้วยแววตาว่างเปล่า-คู่เหงาหงอย
เพียงเพราะภาพจับจอง .. คล้ายล่องลอย
สร้างรูปรอยขับเคลื่อนขึ้นเตือนใจ
0 ไย-ถึงต้องแฝงเร้นอยู่เช่นนั้น
กดข่มความผูกพัน .. ห้าม-สั่นไหว
ก็เมื่อแววในตา .. บ่งอาลัย
นึกหรือว่าความนัย .. ปิดได้พ้น ?
0 วับวามความอ่อนหวาน-ครั้นผ่านช่วง
ก็รับรู้แหนหวงที่ร่วงหล่น-
ลงในการร่ายรำ .. แห่งจำนน
ที่เอ่อล้นเผยล่วงผ่านดวงตา
0 กี่ครั้งแล้วแววตา-เกินกว่าซ่อน
เผลอ-เผยความอาวรณ์ออดอ้อนหา
รับรู้แววอ่อนหวานส่งผ่านมา
ย่อมรู้ว่าเกินคิดจะปิดบัง
0 เพียงแววตาพะเน้าพะนอจะพอหรือ
ว่านั่นคือรูปรอยให้คอยหวัง
แล้ว-หัวใจเต้นแผ่วจะแว่วดัง
ให้รับฟังเสียงสั่น .. เอาวันใด ?
0 เพียงแววตาฉายทอ .. ไม่พอหรอก
จะเผยบอกแรงถวิล .. จนสิ้นได้
จำต้องมีพจน์พากย์คอยฝากนัย
จึงอาจรู้อาลัยที่ในทรวง
0 ซ่อนเร้นด้วยขัดเขินมาเนิ่นนาน
จน-อ่อนหวานซ่านซึ้ง .. เริ่มถึงช่วง
ยาม-พจีรี่กระหวัดเข้ารัดดวง-
ใจ-ผู้หวงแหนฟ้องบ่งร่องรอย
0 คล้ายเนิ่นนานหนักหนากับท่าที
แฝงไมตรีปรุงเปรียบ .. อย่างเงียบหงอย
ตราบความหมายสืบสร้าง .. ไม่พรางรอย
จึงปลดปล่อยแหนหวง .. แนบดวงใจ
0 เมื่อท่าที, บทบาท-ไม่ขาดช่วง
ย่อมยากล่วงเลือนกัน .. จากกันได้
ต่างรับรองรับรู้ .. ว่าผู้ใด
ทั้งอาวรณ์อาลัย .. มีให้กัน
0 หยุดเถิด-ความอาวรณ์ที่ซ่อนเร้น
หยุดบีบเค้นหัวใจ, ความใฝ่ฝัน
ด้วยว่าความทรมาน .. จากนานวัน
ย่อมต้องผันผ่านช่วง .. จนล่วงพ้น
0 หยุดเถิด-ช่วงดวงใจที่ไหวสั่น
ด้วยว่านั่นเป็นช่วงการร่วงหล่น
ของอาวรณ์อาลัยที่ไหววน
อย่างจำนน, รอพร้อม-อุ่นอ้อมทรวง !
0 หรือจะให้คำนึงมีถึงกัน
ต้องถูกกั้นกีดชาติจนขาดช่วง
หรือจะให้แรงกรรมเคยบำบวง
ต้องเลือนล่วงสูญเปล่า .. ไม่เข้าที
0 ก็แค่เผยความนัย .. ออกให้รู้
ว่าแรงชู้พร้อมสรรพสำหรับที่
จะใช้เป็นสายใยบ่วงไมตรี
โอบรัดชีวิตสองมาพ้องกัน
0 คอยเถิด .. วงแขนโลภ .. รอโอบกอด
เมื่อพร่ำพลอดพริ้มพรับ-รอรับขวัญ
อกอุ่น, แรงปราโมช คือโทษทัณฑ์
ไว้กักกันอาวรณ์ .. เคย-ซ่อนเร้น !
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=12-2025&date=05&group=190&gblog=17