10 ปีปิด 2,355 โรงเรียน — แต่ธุรกิจนานาชาติทะลุ 80,000 ล้าน
ภาพใหญ่ที่สะท้อนว่า “การศึกษาไทยกำลังแยกเป็นสองโลกจริง ๆ”
ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ประเทศไทยสูญเสียโรงเรียนไปกว่า 2,355 แห่ง
เพียงปี 2567 ปีเดียว โรงเรียนเอกชนปิดกิจการกว่า 40 แห่ง
และแนวโน้มยังดำเนินต่อเนื่อง
ฝั่งหนึ่ง…กำลังหายไป
แต่อีกฝั่ง…กลับเติบโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
🌍 โลกแรก: โรงเรียนเอกชนไทยที่อยู่ไม่รอด
3 ปัจจัยหลักที่บีบให้โรงเรียนต้องปิดตัว
เด็กเกิดน้อยลงต่อเนื่อง
จำนวนเด็กวัยเรียนลดลงปีละ 2.2% โรงเรียนเล็ก ๆ สูญเสียฐานนักเรียนจนแบกรับต้นทุนไม่ไหว
ครอบครัวชนชั้นกลางรับภาระไม่ไหว
เศรษฐกิจผันผวน หนี้สูง ค่าใช้จ่ายเพิ่ม ทำให้ค่าเทอมกลายเป็นภาระที่หลายบ้านต้องตัดออก
ต้นทุนโรงเรียนสูงขึ้น แต่ “ขึ้นค่าเทอมไม่ได้”
ค่าแรง ค่าน้ำไฟ มาตรฐานความปลอดภัยเพิ่มขึ้น แต่ผู้ปกครองอ่อนไหวต่อราคาจนปรับขึ้นไม่ได้จริง
ผลลัพธ์คือ…โรงเรียนไทยจำนวนมากถูกบีบให้ “ปิดเงียบ ๆ” ปีแล้วปีเล่า
🌍 โลกที่สอง: ธุรกิจโรงเรียนนานาชาติที่โตสวนทุกวิกฤต
ในช่วงเวลาเดียวกัน ธุรกิจโรงเรียนนานาชาติกลับเติบโตต่อเนื่องจนมีมูลค่าตลาด
สูงกว่า 80,000 ล้านบาท ในปี 2567
ตัวเลขที่น่าสนใจ:
จำนวนโรงเรียนนานาชาติเพิ่มเฉลี่ย 5% ต่อปี
นักเรียนเพิ่มขึ้น 10% ต่อปี
รายได้รวมกว่า 8,313 ล้านบาท และยังขึ้นต่อเนื่อง
กลุ่มลูกค้าหลัก “ไม่อ่อนไหวต่อเศรษฐกิจ” เพราะเป็นครอบครัวรายได้สูงทั้งไทยและต่างชาติ
ทำไมโตแรง?
หลักสูตรระดับโลก (IB, Cambridge, American)
กลยุทธ์ Multi-Campus ลดต้นทุน เพิ่มกำไร
รายได้เสริมจำนวนมาก เช่น after-school, รถรับ–ส่ง, โรงอาหาร
พ่อแม่ยุคใหม่มีลูกน้อย แต่ยอม “ทุ่มทุกอย่างให้ลูกคนเดียว”
🔥 สัญญาณใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น
เด็กไทยในโรงเรียนไทย ลดลง 1.7%
เด็กไทยในโรงเรียนนานาชาติ เพิ่มขึ้น 10.2%
กระแสเด็กจีน–ต่างชาติไหลเข้าไทยมากขึ้น
ค่าเทอมหลักล้านกำลังกลายเป็น “มาตรฐานใหม่” ของครอบครัวมีกำลังซื้อ
นี่ไม่ใช่การโตแบบชั่วคราว แต่เป็นโครงสร้างใหม่ของตลาดการศึกษาไทย
✅ สรุป: การศึกษาไทยกำลังแตกเป็นสองระบบจริง ๆ
โรงเรียนเอกชนไทยกำลังหายไป
เพราะพึ่งพาครอบครัวรายได้ปานกลางที่กำลังถูกเศรษฐกิจบีบคั้น และเจอจำนวนเด็กที่ลดลงอย่างหนัก
โรงเรียนนานาชาติกำลังเฟื่องฟู
เพราะเจาะกลุ่มกำลังซื้อสูงที่มีความต้องการเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งคนไทยและต่างชาติ
แม้อยู่ในประเทศเดียวกัน…
แต่โรงเรียนทั้งสองแบบนี้กำลังเดินคนละเส้นทางอย่างสิ้นเชิง
ทุกสิ่งที่ยืนหยัดได้ในระยะยาว ไม่ได้เกิดจากรายได้สูง หรือชื่อเสียงสวยหรู
แต่มันเกิดจาก “ระบบที่วางไว้ตั้งแต่วันแรก”
โรงเรียนนานาชาติเขาโตได้ เพราะเขามีโครงสร้างรองรับอนาคต
โรงเรียนไทยหลายแห่งปิด เพราะโครงสร้างเดิมรับโลกใหม่ไม่ไหว
ชีวิตเราก็เหมือนกันเลยครับ
ต่อให้เงินเดือนมากแค่ไหน ถ้าระบบชีวิตไม่ดีพอ
เราจะกังวลไม่ต่างจากคนที่รายได้น้อย
ในทางกลับกัน ต่อให้เริ่มต้นน้อย
ถ้าคุณมี Mindset–Habit–Skill ที่ถูกต้อง
คุณก็สร้างชีวิตที่มั่นคงและสบายใจได้ไม่แพ้ใคร
ผมเลยตั้งใจทำ Framework “ไร้กังวลเรื่องเงิน” ชุดนี้
เพื่อให้คุณมีระบบชีวิตที่ไม่ต้องกลัวอนาคตอีกต่อไป
ไม่ว่ารายได้ตอนนี้อยู่ระดับไหน
เพราะสิ่งสำคัญไม่ใช่ตัวเลข แต่คือระบบที่ทำให้คุณอยู่ได้ในทุกสภาพเศรษฐกิจ
ใครสนใจ E-Book ชื่อ คนเราเกิดมามีฐานะรวยจนแตกต่างกัน จะไร้กังวลเรื่องเงินเหมือนกันได้อย่างไร?
ถ้าสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่คอมเมนต์ล่างสุดนะครับ 😊
แก่นของการวางแผนการเงิน คือ
• ใช้ชีวิต “สมฐานะ”
• คิดเผื่อความไม่แน่นอนทั้ง “สมหวัง” และ “ผิดหวัง”
• โดยไม่เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น
เริ่มต้นที่ตัวเองก่อนเสมอ
อย่ารอคนอื่นที่เราควบคุมไม่ได้
วชิรเมษฐ์ ธเนศสถิตพงศ์
10yปิด2355รรแต่รรนานาชาตทลุ8หลบ
10 ปีปิด 2,355 โรงเรียน — แต่ธุรกิจนานาชาติทะลุ 80,000 ล้าน
ภาพใหญ่ที่สะท้อนว่า “การศึกษาไทยกำลังแยกเป็นสองโลกจริง ๆ”
ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ประเทศไทยสูญเสียโรงเรียนไปกว่า 2,355 แห่ง
เพียงปี 2567 ปีเดียว โรงเรียนเอกชนปิดกิจการกว่า 40 แห่ง
และแนวโน้มยังดำเนินต่อเนื่อง
ฝั่งหนึ่ง…กำลังหายไป
แต่อีกฝั่ง…กลับเติบโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
🌍 โลกแรก: โรงเรียนเอกชนไทยที่อยู่ไม่รอด
3 ปัจจัยหลักที่บีบให้โรงเรียนต้องปิดตัว
เด็กเกิดน้อยลงต่อเนื่อง
จำนวนเด็กวัยเรียนลดลงปีละ 2.2% โรงเรียนเล็ก ๆ สูญเสียฐานนักเรียนจนแบกรับต้นทุนไม่ไหว
ครอบครัวชนชั้นกลางรับภาระไม่ไหว
เศรษฐกิจผันผวน หนี้สูง ค่าใช้จ่ายเพิ่ม ทำให้ค่าเทอมกลายเป็นภาระที่หลายบ้านต้องตัดออก
ต้นทุนโรงเรียนสูงขึ้น แต่ “ขึ้นค่าเทอมไม่ได้”
ค่าแรง ค่าน้ำไฟ มาตรฐานความปลอดภัยเพิ่มขึ้น แต่ผู้ปกครองอ่อนไหวต่อราคาจนปรับขึ้นไม่ได้จริง
ผลลัพธ์คือ…โรงเรียนไทยจำนวนมากถูกบีบให้ “ปิดเงียบ ๆ” ปีแล้วปีเล่า
🌍 โลกที่สอง: ธุรกิจโรงเรียนนานาชาติที่โตสวนทุกวิกฤต
ในช่วงเวลาเดียวกัน ธุรกิจโรงเรียนนานาชาติกลับเติบโตต่อเนื่องจนมีมูลค่าตลาด
สูงกว่า 80,000 ล้านบาท ในปี 2567
ตัวเลขที่น่าสนใจ:
จำนวนโรงเรียนนานาชาติเพิ่มเฉลี่ย 5% ต่อปี
นักเรียนเพิ่มขึ้น 10% ต่อปี
รายได้รวมกว่า 8,313 ล้านบาท และยังขึ้นต่อเนื่อง
กลุ่มลูกค้าหลัก “ไม่อ่อนไหวต่อเศรษฐกิจ” เพราะเป็นครอบครัวรายได้สูงทั้งไทยและต่างชาติ
ทำไมโตแรง?
หลักสูตรระดับโลก (IB, Cambridge, American)
กลยุทธ์ Multi-Campus ลดต้นทุน เพิ่มกำไร
รายได้เสริมจำนวนมาก เช่น after-school, รถรับ–ส่ง, โรงอาหาร
พ่อแม่ยุคใหม่มีลูกน้อย แต่ยอม “ทุ่มทุกอย่างให้ลูกคนเดียว”
🔥 สัญญาณใหญ่ที่กำลังเกิดขึ้น
เด็กไทยในโรงเรียนไทย ลดลง 1.7%
เด็กไทยในโรงเรียนนานาชาติ เพิ่มขึ้น 10.2%
กระแสเด็กจีน–ต่างชาติไหลเข้าไทยมากขึ้น
ค่าเทอมหลักล้านกำลังกลายเป็น “มาตรฐานใหม่” ของครอบครัวมีกำลังซื้อ
นี่ไม่ใช่การโตแบบชั่วคราว แต่เป็นโครงสร้างใหม่ของตลาดการศึกษาไทย
✅ สรุป: การศึกษาไทยกำลังแตกเป็นสองระบบจริง ๆ
โรงเรียนเอกชนไทยกำลังหายไป
เพราะพึ่งพาครอบครัวรายได้ปานกลางที่กำลังถูกเศรษฐกิจบีบคั้น และเจอจำนวนเด็กที่ลดลงอย่างหนัก
โรงเรียนนานาชาติกำลังเฟื่องฟู
เพราะเจาะกลุ่มกำลังซื้อสูงที่มีความต้องการเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งคนไทยและต่างชาติ
แม้อยู่ในประเทศเดียวกัน…
แต่โรงเรียนทั้งสองแบบนี้กำลังเดินคนละเส้นทางอย่างสิ้นเชิง
ทุกสิ่งที่ยืนหยัดได้ในระยะยาว ไม่ได้เกิดจากรายได้สูง หรือชื่อเสียงสวยหรู
แต่มันเกิดจาก “ระบบที่วางไว้ตั้งแต่วันแรก”
โรงเรียนนานาชาติเขาโตได้ เพราะเขามีโครงสร้างรองรับอนาคต
โรงเรียนไทยหลายแห่งปิด เพราะโครงสร้างเดิมรับโลกใหม่ไม่ไหว
ชีวิตเราก็เหมือนกันเลยครับ
ต่อให้เงินเดือนมากแค่ไหน ถ้าระบบชีวิตไม่ดีพอ
เราจะกังวลไม่ต่างจากคนที่รายได้น้อย
ในทางกลับกัน ต่อให้เริ่มต้นน้อย
ถ้าคุณมี Mindset–Habit–Skill ที่ถูกต้อง
คุณก็สร้างชีวิตที่มั่นคงและสบายใจได้ไม่แพ้ใคร
ผมเลยตั้งใจทำ Framework “ไร้กังวลเรื่องเงิน” ชุดนี้
เพื่อให้คุณมีระบบชีวิตที่ไม่ต้องกลัวอนาคตอีกต่อไป
ไม่ว่ารายได้ตอนนี้อยู่ระดับไหน
เพราะสิ่งสำคัญไม่ใช่ตัวเลข แต่คือระบบที่ทำให้คุณอยู่ได้ในทุกสภาพเศรษฐกิจ
ใครสนใจ E-Book ชื่อ คนเราเกิดมามีฐานะรวยจนแตกต่างกัน จะไร้กังวลเรื่องเงินเหมือนกันได้อย่างไร?
ถ้าสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่คอมเมนต์ล่างสุดนะครับ 😊
แก่นของการวางแผนการเงิน คือ
• ใช้ชีวิต “สมฐานะ”
• คิดเผื่อความไม่แน่นอนทั้ง “สมหวัง” และ “ผิดหวัง”
• โดยไม่เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น
เริ่มต้นที่ตัวเองก่อนเสมอ
อย่ารอคนอื่นที่เราควบคุมไม่ได้
วชิรเมษฐ์ ธเนศสถิตพงศ์