เราเป็นคุณแม่ลูกสองที่มามีแฟนใหม่คนนี้แฟนคนนี้ไม่มีพันธะไม่มีลูกติดมีแต่แม่ที่ต้องคอยส่งเงินให้ทุกเดือนตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่เริ่มแรกเราจะเป็นคนคอย support เขาตลอดมาอยู่ด้วยกันแรกๆเขาก็เป็นคนย้ายมาอยู่ห้องเราโดยที่ไม่ได้ช่วยจ่ายค่าห้องอะไรเราก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าเราก็จ่ายแบบนี้มาเองตลอดเราก็จ่ายไปเรื่อยๆ มีให้เงินเดือนบ้างแต่ก็เหมือนฝากซะมากกว่าให้มาวิกละ 1,000 บาท 1,500 บาทแต่เราก็ต้องให้เขากลับไปกินข้าวทุกวันวันละ100 เงินเดือนเราจะเยอะกว่าเขา ประมาณ 5-6,000 บาทต่อเดือน นิสัยโดยรวมดีรักลูกเราดีแต่เลิกหาเงินจะไม่ค่อยเก่งเหมือนในบ้านสัก 70-80% จะเป็นเราออก พอผ่านไปสักปีนึงเราก็ขอจัดการเงินของเขาว่าเราขอจัดการเงินเดือนได้ไหมเขาไม่เคยให้บ่ายเบี่ยงตลอด เงินเดือนออกก็ไม่บอกกลัวเราจะรู้โกหกเราตลอดสมมุติเงินออก 8,000 บาทก็ต้องโกหกแล้วว่า 5,000 บาทบ้าง 6,000 บ้างแบบนี้ตลอดไม่รู้เอาตังค์ไปทำอะไรเราก็ไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าเออเราอยู่ด้วยกันก็ต้องช่วยกันเขาก็มีออกค่ากินบ้างแต่ก็น้อยมากที่จะออก เหมือนเวลาเราค่าห้องไม่พอเราก็จะมีถามเขาว่าพอหาให้เราได้ไหมค่าห้องแล้วไม่พอเขาก็จะบอกว่าไม่มีเขาจะไปหาที่ไหนเขาไม่เคยจะมาช่วยคิดในเรื่องนี้เราก็จะเป็นคนหาตลอดที่ทำงานเราจะเป็นร้านขายของที่เราจะสามารถเบิกได้ตลอดทั้งเดือนบางเดือนเรา support เขาจนเงินเดือนเราเหลือ 900 บาทก็มีเราก็ทำแบบนี้มาตลอด
พอนานวันเข้ามันเริ่มคิดว่าที่เขาอยู่กับเราที่เขารับได้ที่เรามีลูกเพราะว่าเราคอย support เขาตลอดหรือเปล่า เขาชอบมาพูดให้เราฟัง ว่าเพื่อนเขาเคยยืมตังค์แฟนเพื่อไปออกรถพอเงินออกมาแฟนก็ทวงๆๆตลอดทั้งๆที่รถก็ออกมาใช้ด้วยกันว่าไม่เหมือนเราเลยที่เขาขอเราเขายืมเราเขาไม่เคยคืนเราเราไม่เคยทวงเขานู่นนั่นนี่มันไม่ได้ทำให้เราดีใจเลยว่าเออเราเป็นคนดีนะที่ช่วยเขาได้มันกลับทำให้เราคิดว่าอ๋อที่อยู่กับเรามาตลอดเนี่ยเพราะเราคอยช่วยเหลือเงินทองเขาได้ใช่ไหม พอหลังจากอยู่กันมาน่าจะประมาณ 2 ปีให้หลังเราคุยกันว่าแบ่งค่าใช้จ่ายกัน
ว่าให้เราเป็นคนจ่ายค่างวดรถเราก็จะเบิกมาจ่ายค่างวดรถตรงตลอดทุกวันที่ 10 ของเดือนเราก็จะเบิกเงินมาจ่ายให้ตรงตลอดแล้ววันที่ 15 เขาจะเป็นคนจ่ายค่าห้อง ผ่านไปประมาณ 3 เดือนเจ้าของห้องทักมาหาเราเพราะปกติจะติดต่อทางเขาทักมาหาเราว่าเขาไม่จ่ายค่าห้องมา 3 เดือนแล้ว ผลสุดท้ายไอ้ค่าห้อง 3 เดือนนั้นน่ะเราก็เป็นคนมารับผิดชอบ
มีช่วงนึงเขาตกงานแล้วเขาอยากจะไปทำงานที่ใหม่แต่มันต้องใช้วุฒิซึ่งมันต้องใช้เงินแล้วเขาไม่มีเขาก็ให้เราหาให้เราก็หาเงินให้มันเป็นเงินดอก เขาก็โอเคพอเราหามาให้บอกว่าเออเดี๋ยวเงินเดือนเดือนแรกออกเดี๋ยวเขาจะจ่ายหนี้ตรงนี้เอง สุดท้ายพอเงินออกเขาก็โอนให้ทางบ้านนี่ตรงนั้นทั้งดอกทั้งอะไรเราก็เป็นคนรับผิดชอบ เงินออกเขาก็ไม่บอกเขาก็รีบโอนให้ไปทางบ้านกลัวแม่เขาทำบ้านจะไม่ได้กินแต่เขาไม่คิดเห็นเราว่าเราต้องมารับตรงนี้แทน เขาอยากได้โทรศัพท์ว่าโทรศัพท์เสียไม่มีโทรศัพท์ใช้เราก็ไปผ่อนมาให้ การผ่อนของเราคือการผ่อนกับร้านของเราซึ่งเราเป็นคนเอามาให้ คนสุดท้ายเขาไม่มีจ่ายเขา LINE ไปทวงแฟนก็ไม่รับทักไปก็ไม่อ่านสุดท้ายให้เรามารับหน้าแทนทุกวันเขาต้องขึ้นไปทวง จนผลสุดท้ายเหลือ 4,000 กว่าบาทเราก็ต้องเป็นคนมาจ่ายรู้สึกเหนื่อยมาก มันรู้สึกว่ามันเหนื่อยอยู่คนเดียวรู้สึกว่าเราหวังอยู่คนเดียวตั้งแต่วันแรกที่เราได้เขาเข้ามาเราก็ตักหวังว่าเออเราจะมีตังค์เก็บเราจะนู่นนั่นนี่แต่ผลสุดท้ายมันเหมือนเราทำอยู่คนเดียว เขาก็ดีไม่ใช่ไม่ดีเขาดูแลลูกแบบว่ารับส่งโรงเรียนให้เราอะไรแบบนี้ ก็ทำเหมือนรักลูกเราอยู่ ลูกเราก็ชอบเขามาก
จนมาช่วงนี้เราตกงานไม่ได้ทำงานประมาณ 2 เดือนแล้วเขาก็อยู่บ้านเฉยๆก็ดูแลลูกดูแลบ้านปกติเขาทำงานคนเดียว เขาก็จะบ่นตลอดว่าเขาเหนื่อยเขาไม่ไหวเขาหาตังค์คนเดียวก็เหนื่อยมากเขาให้เราต้องช่วยเขาต้องทำงานต้องนู่นนั่นนี่ มันรู้สึกว่าตลอดเวลา 3-4 ปีที่ผ่านมาเราก็ support เยอะมาตลอดในครอบครัวแล้วทำไมแค่ 2-3 เดือนนี้ที่เราไม่ได้ทำงานเขาไม่สามารถที่จะเลี้ยงดูเราได้เลยมันทำให้เราคิดว่าจะไปต่อกับเขาดีไหมมันรู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวเกินไปตอนเรามีประโยชน์ก็อยู่กับเราดีพอตอนเราไม่มีประโยชน์เราไม่ได้ทำงานเขากลับมองว่าเราเป็นภาระมากทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะเรียกว่าเราเลี้ยงดูเขาเลยก็ได้เพราะค่าใช้จ่ายในบ้านส่วนใหญ่เราเป็นคนออกหมด เหนื่อยมากเลยมีใครเคยเจอแบบนี้บ้าง คอยพูดแดกดันเราตลอดว่าดูเพื่อนคนนั้นเขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ก็ใช่สิก็เพื่อนคนนั้นมันให้ตังค์เมียมันตลอดให้ตังค์เมียมันทุกบาทมันอยากได้อะไรเมียมันก็ซื้อให้อันนี้เงินออกมากลัวแต่เราจะรู้ใช้จนหมดจนเหลือ 2,000-3,000 บาทค่อยมาบอกเราว่าเออตังค์ออกแล้วนะจ่ายค่านั้นไปแล้วนะจ่ายค่านี้ไปแล้วนะเป็นแบบนี้ตลอดทุกเดือนทั้งๆที่เคยคุยกันว่าเออเราขอเป็นคนจัดการเงินเราจะได้รู้ว่าจะต้องจ่ายอะไรก่อนหลังยังไงเพราะผลสุดท้ายถ้ามันไม่พอจ่ายจริงๆเราก็เป็นคนหาเหมือนเดิมเราแค่อยากเป็นคนที่แบบอยากรู้ว่าเราจะต้องจ่ายอะไรก่อนจัดการยังไงพอเงินมันไม่ได้มาอยู่ตรงกองกลางมันก็จัดการไม่ถูกเพราะมันต้องจัดการแค่เงินเราคนเดียวพอมาคุยกันก็บอกว่าอย่าใช้เงินตัวเองเอาแล้วเราล่ะเราหามาเราไม่อยากใช้บ้างเหรอเงินของเราต้องคอยมา support ในตัวนี้ตลอดแค่เรื่องลูกมันไม่เท่าไหร่เราสามารถจัดการเองได้เพราะว่าเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาหลายปีแล้วก่อนที่จะมาเจอเขาเราก็จัดการของเราเองมาตลอดพอมามีเขาเราเหมือนมีลูกเพิ่มมากกว่าที่จะมีผัว เวลาเขาไปสร้างหนี้เขาคิดแต่ว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราก็หาได้แต่เราก็ไปจ่ายให้เขาไม่เป็นไรถ้าเขาไม่ให้เงินเราก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราก็หามาให้เขากินได้เพราะคิดแต่แบบนี้ตลอด ตอนนี้เรารู้สึกว่าอยากเลิกกับเขามากเลยเรารู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วกันไม่มีความสุขมันไม่เหมือนครอบครัว
ค่าใช้จ่ายในบ้าน เราออก80% สามีออกน้อยกว่ามีจะ4ปีแล้ว
พอนานวันเข้ามันเริ่มคิดว่าที่เขาอยู่กับเราที่เขารับได้ที่เรามีลูกเพราะว่าเราคอย support เขาตลอดหรือเปล่า เขาชอบมาพูดให้เราฟัง ว่าเพื่อนเขาเคยยืมตังค์แฟนเพื่อไปออกรถพอเงินออกมาแฟนก็ทวงๆๆตลอดทั้งๆที่รถก็ออกมาใช้ด้วยกันว่าไม่เหมือนเราเลยที่เขาขอเราเขายืมเราเขาไม่เคยคืนเราเราไม่เคยทวงเขานู่นนั่นนี่มันไม่ได้ทำให้เราดีใจเลยว่าเออเราเป็นคนดีนะที่ช่วยเขาได้มันกลับทำให้เราคิดว่าอ๋อที่อยู่กับเรามาตลอดเนี่ยเพราะเราคอยช่วยเหลือเงินทองเขาได้ใช่ไหม พอหลังจากอยู่กันมาน่าจะประมาณ 2 ปีให้หลังเราคุยกันว่าแบ่งค่าใช้จ่ายกัน
ว่าให้เราเป็นคนจ่ายค่างวดรถเราก็จะเบิกมาจ่ายค่างวดรถตรงตลอดทุกวันที่ 10 ของเดือนเราก็จะเบิกเงินมาจ่ายให้ตรงตลอดแล้ววันที่ 15 เขาจะเป็นคนจ่ายค่าห้อง ผ่านไปประมาณ 3 เดือนเจ้าของห้องทักมาหาเราเพราะปกติจะติดต่อทางเขาทักมาหาเราว่าเขาไม่จ่ายค่าห้องมา 3 เดือนแล้ว ผลสุดท้ายไอ้ค่าห้อง 3 เดือนนั้นน่ะเราก็เป็นคนมารับผิดชอบ
มีช่วงนึงเขาตกงานแล้วเขาอยากจะไปทำงานที่ใหม่แต่มันต้องใช้วุฒิซึ่งมันต้องใช้เงินแล้วเขาไม่มีเขาก็ให้เราหาให้เราก็หาเงินให้มันเป็นเงินดอก เขาก็โอเคพอเราหามาให้บอกว่าเออเดี๋ยวเงินเดือนเดือนแรกออกเดี๋ยวเขาจะจ่ายหนี้ตรงนี้เอง สุดท้ายพอเงินออกเขาก็โอนให้ทางบ้านนี่ตรงนั้นทั้งดอกทั้งอะไรเราก็เป็นคนรับผิดชอบ เงินออกเขาก็ไม่บอกเขาก็รีบโอนให้ไปทางบ้านกลัวแม่เขาทำบ้านจะไม่ได้กินแต่เขาไม่คิดเห็นเราว่าเราต้องมารับตรงนี้แทน เขาอยากได้โทรศัพท์ว่าโทรศัพท์เสียไม่มีโทรศัพท์ใช้เราก็ไปผ่อนมาให้ การผ่อนของเราคือการผ่อนกับร้านของเราซึ่งเราเป็นคนเอามาให้ คนสุดท้ายเขาไม่มีจ่ายเขา LINE ไปทวงแฟนก็ไม่รับทักไปก็ไม่อ่านสุดท้ายให้เรามารับหน้าแทนทุกวันเขาต้องขึ้นไปทวง จนผลสุดท้ายเหลือ 4,000 กว่าบาทเราก็ต้องเป็นคนมาจ่ายรู้สึกเหนื่อยมาก มันรู้สึกว่ามันเหนื่อยอยู่คนเดียวรู้สึกว่าเราหวังอยู่คนเดียวตั้งแต่วันแรกที่เราได้เขาเข้ามาเราก็ตักหวังว่าเออเราจะมีตังค์เก็บเราจะนู่นนั่นนี่แต่ผลสุดท้ายมันเหมือนเราทำอยู่คนเดียว เขาก็ดีไม่ใช่ไม่ดีเขาดูแลลูกแบบว่ารับส่งโรงเรียนให้เราอะไรแบบนี้ ก็ทำเหมือนรักลูกเราอยู่ ลูกเราก็ชอบเขามาก
จนมาช่วงนี้เราตกงานไม่ได้ทำงานประมาณ 2 เดือนแล้วเขาก็อยู่บ้านเฉยๆก็ดูแลลูกดูแลบ้านปกติเขาทำงานคนเดียว เขาก็จะบ่นตลอดว่าเขาเหนื่อยเขาไม่ไหวเขาหาตังค์คนเดียวก็เหนื่อยมากเขาให้เราต้องช่วยเขาต้องทำงานต้องนู่นนั่นนี่ มันรู้สึกว่าตลอดเวลา 3-4 ปีที่ผ่านมาเราก็ support เยอะมาตลอดในครอบครัวแล้วทำไมแค่ 2-3 เดือนนี้ที่เราไม่ได้ทำงานเขาไม่สามารถที่จะเลี้ยงดูเราได้เลยมันทำให้เราคิดว่าจะไปต่อกับเขาดีไหมมันรู้สึกว่าเขาเห็นแก่ตัวเกินไปตอนเรามีประโยชน์ก็อยู่กับเราดีพอตอนเราไม่มีประโยชน์เราไม่ได้ทำงานเขากลับมองว่าเราเป็นภาระมากทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะเรียกว่าเราเลี้ยงดูเขาเลยก็ได้เพราะค่าใช้จ่ายในบ้านส่วนใหญ่เราเป็นคนออกหมด เหนื่อยมากเลยมีใครเคยเจอแบบนี้บ้าง คอยพูดแดกดันเราตลอดว่าดูเพื่อนคนนั้นเขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ก็ใช่สิก็เพื่อนคนนั้นมันให้ตังค์เมียมันตลอดให้ตังค์เมียมันทุกบาทมันอยากได้อะไรเมียมันก็ซื้อให้อันนี้เงินออกมากลัวแต่เราจะรู้ใช้จนหมดจนเหลือ 2,000-3,000 บาทค่อยมาบอกเราว่าเออตังค์ออกแล้วนะจ่ายค่านั้นไปแล้วนะจ่ายค่านี้ไปแล้วนะเป็นแบบนี้ตลอดทุกเดือนทั้งๆที่เคยคุยกันว่าเออเราขอเป็นคนจัดการเงินเราจะได้รู้ว่าจะต้องจ่ายอะไรก่อนหลังยังไงเพราะผลสุดท้ายถ้ามันไม่พอจ่ายจริงๆเราก็เป็นคนหาเหมือนเดิมเราแค่อยากเป็นคนที่แบบอยากรู้ว่าเราจะต้องจ่ายอะไรก่อนจัดการยังไงพอเงินมันไม่ได้มาอยู่ตรงกองกลางมันก็จัดการไม่ถูกเพราะมันต้องจัดการแค่เงินเราคนเดียวพอมาคุยกันก็บอกว่าอย่าใช้เงินตัวเองเอาแล้วเราล่ะเราหามาเราไม่อยากใช้บ้างเหรอเงินของเราต้องคอยมา support ในตัวนี้ตลอดแค่เรื่องลูกมันไม่เท่าไหร่เราสามารถจัดการเองได้เพราะว่าเราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาหลายปีแล้วก่อนที่จะมาเจอเขาเราก็จัดการของเราเองมาตลอดพอมามีเขาเราเหมือนมีลูกเพิ่มมากกว่าที่จะมีผัว เวลาเขาไปสร้างหนี้เขาคิดแต่ว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราก็หาได้แต่เราก็ไปจ่ายให้เขาไม่เป็นไรถ้าเขาไม่ให้เงินเราก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราก็หามาให้เขากินได้เพราะคิดแต่แบบนี้ตลอด ตอนนี้เรารู้สึกว่าอยากเลิกกับเขามากเลยเรารู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วกันไม่มีความสุขมันไม่เหมือนครอบครัว