ดึกแล้วแต่ยังไม่อยากนอน… เพราะยังนั่งมองช่อดอกไม้จากคลาสเย็นวันนี้อยู่เลยค่ะ

สวัสดีค่ะ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ห้องเงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดินชัดมาก แต่ตัวฉันยังไม่ง่วงเลยสักนิด
ทั้งที่วันนี้ก็เหนื่อยเหมือนเดิม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อาจเพราะยังติดฟีลจากคลาสจัดดอกไม้เย็นนี้อยู่ก็ได้ค่ะ

ตอนเลิกคลาส ครูให้เรานำช่อกลับบ้าน ทุกคนรีบกลับกันเพราะฝนทำท่าจะตก แต่ฉันกลับค่อย ๆ เดิน
ถือช่อกุหลาบสีขาวกับยูคาลิปตัสที่ตัวเองจัดแบบไม่รีบเลย เหมือนอยากยืดเวลาให้ยาวที่สุด
เพราะช่วงที่ได้ยืนเลือกดอกไม้ มันเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองไม่ต้องแข่งขันกับอะไรเลย

พอกลับถึงห้อง ฉันวางช่อดอกไม้ไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง เปิดไฟส้มอ่อน ๆ มันสะท้อนกลีบกุหลาบให้ดูนุ่มกว่าเดิมอีก ตอนนั้นรู้สึกว่าห้องที่เคยดูว่าง ๆ มันเหมือนมีลมหายใจเพิ่มขึ้นทันที ทั้งที่ก็เป็นแค่ดอกไม้ไม่กี่ดอกเอง
ตอนนี้ฉันนั่งพิงหมอน ดูช่อดอกไม้อยู่เงียบ ๆ เสียงแอร์ดังเบา ๆ ลมจากข้างนอกก็ไม่มี แต่ใจกลับนิ่งกว่าทุกคืนที่ผ่านมา
ไม่รู้ว่าเพราะความสวยของดอกไม้ หรือเพราะช่วงเวลาสั้น ๆ ในคลาสที่ฉันได้อยู่กับตัวเองจริง ๆ ก็ไม่แน่ใจ
แค่รู้สึกว่า… คืนนี้มันนุ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ แม้จะดึกมากแล้วก็ตาม