พอดีว่าสงสัยนี่เป็นคำถามจากคนอายุ 22 ปีในมุมมองความรักที่หนูเจออยู่อ่ะพี่ คือหนูไปชอบคนที่มีอายุ 31 ปี ไม่มีครอบครัวใดๆ แบบบเราใช้ชีวิตเหมือนแค่เหมือนแฟนกัน แต่ความแบบโรแมนติกก็มีบ้าง จนแบบเราคิดไกลล่ะคุยกันมาประมาณ 2-3 เดือน เราสำคัญตัวไปเอง5555+ แฟนเก่าเขาเสีย 1-2 ปีละ แบบเราพาเขาไปเดินห้างฯ ซึ่งเขาทักว่าที่นี่คือที่ทำงานเก่าของแฟนเก่า เราไม่โอเค วันนั้นทะเลาะกัน จบ. ครั้งต่อมาแบบเขาโพสต์รูปแฟนเก่าลงสตอรี่ แบบหนูโมโหมาก เขาบอกเขาทำปกตินะก่อนจะคุยกับเราอีก (ในใจแบบเป็นฉันที่ผิดสินะ) แล้วก็เขาบอกว่าก็เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ครั้งต่อมาคือหนูเห็นรูปแฟนเก่าอยู่ในโทรศัพท์เขา อยู่ในแอคต่างๆที่เก็บความลับไว้ (แบบเขาดูรักกันมากจริงๆ) ครั้งล่าสุดเจอคลิปต่างๆในไอแพด หนูแบบทำไม่เห็น อ๋อลืมบอกว่าการเจอกันแต่ละครั้งแบบเขาก็จะรับผิดชอบความรู้สึกเขา เราก็รับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง (ตอนนี้แบบเป็นแชทที่เขาตอบบ้างไม่ตอบบ้าง)คือหนูหายไป 2 wk. คือพื้นที่มันห่างไกลความเจริญมาก หนูแบบต้องพึ่งเขาบ้างบางครั้งตอนนี้ก็ดี (หนูรู้สึกว่าแบบเขาชอบที่หนูชอบเขา)มันดีมากจนอดคิดไม่ได้ว่าจะเจอแบบเดิมอีกไหม หนูจะอดทนได้ดีหรือเปล่า จะรับผิดชอบความรู้สึกตัวเองต่อไหวไหม หรือในมุมผู้ใหญ่แบบนี้คือเรื่องงี่เง่าไหม หนูทำเต็มที่แล้ว เหมือนตอนนี้จะรักไม่ไหวแล้วเลยค่ะหรือปล่อยให้เขาได้คิดถึงแฟนเก่าเขาได้เต็มที่เลยไหม ตอนนี้แบบหนูเหนื่อยมาก
อยากถามมุมมองความรักของคนอายุ 25+