ผมออกกำลังกายทุกเช้าที่สวนสาธารณะท้ายหมู่บ้าน ในเช้าวันนี้ มีรถมอไซย์คันนึงมาจอดบังเครื่องออกกำลังกาย ผมก็เห็นคนที่มาออกกำลังกายก็ไม่รู้ของใคร ไม่มีใครกล้าไปถาม รปภ ยืนเล่นมือถืออยู่ เป็นรปภ ทหารผ่านศึกนะเห็นชาวบ้านบอก ผมเลยอาสาเดินไปบอก ลุง รถใคร ทำไมมาจอดตรงนี้ได้ไง รปภ ลุงคนนั้น เล่นมือถืออยู่เงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแข็ง ของผมเอง พึ่งเข้ากะมา จอดไว้ก่อนยังไม่ได้ขยับ (ผมออกกำลังกายมา20นาทีแล้ว เห็นแกยืนเล่นมือถือ พึ่งเข้ากะมา อืม~) แกก็เดินมาขยับรถ ผมก็เลยบอกไปเห็นแกโมโหเลยอยากให้ใจเย็น บอกเหตุผลดีๆไป ผมกลัวพวกประธานหมู่บ้านมาเห็นลุงจะโดนเอาผมเป็นห่วง ลุงแกตอบกลับด้วยเสียงโมโหทันที ประธานหมู่บ้านกรรมการหมู่บ้านรู้ว่ารถของใคร ผมรู้สึกไม่ดีผมเลยกลับบ้าน และนี้คือ อาชีพบริการประเภทนึง ที่ต้องควบคุมอารมณ์ แต่ลุงผมว่าไม่ผ่าน แล้วยิ่งเป็นทหารผ่านศึกที่เขาพูดกันอีก ยิ่งสอบตกเลยการพูดการจาอวดเบ่งแบบนี้
รปภ ดีๆก็มีเยอะนะ แต่ที่เจอกับตัวเมื่อเช้า คือ รปภ ทหารผ่านศึกคนนึง?