เเค่ไม่รู้จะเริ่มเล่ายังไง...คือผมกับเเฟนคบกันมาฝ่ายอะไรกันมาเยอะจะเข้าปีที่5 เริ่มคบกันมาตั้งเเต่เรียนมหาลัยจนจึดเปลี่ยนเริ่มจากการที่ผมตัดสินใจลาออกจากมหาลัยเพราะอยากหาความมันคงเพื่อจะได้อยู่ข้างๆเค้าได้เต็มที่เเต่ตลอดเวลาที่ผ่านเค้าเองก็ซัยพอตผมมาตลอดเหมือนกันผมกับเค้าทำงานเเยกกันได้เจอกันบ้างเดือนละ5-6ครั้งเเต่เเฟนทำทุระกิจส่วนตัวกับทางบ้านเลยนานๆจึงจะได้อยู่ด้วยกันเเบบจริงๆเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัด เราก็มีเเผนจะสร้างบ้านสร้างครอบครัวด้วยกัน เเต่เราทั้งคู่ตกลงกันว่าตัวผมต้องได้ย้ายที่ทำงานมาอยู่จว.เดียวกัน ซึ่งจุดเริ่มของปัญหามันก็จากตรงนี้ งานที่ผมทำอยู่มันมั้นคงก็จริงเเต่การโยคย้ายมันก็ยากมากๆ ผมเข้าใจเค้ามากๆเลยว่าเค้าเป็นห่วงผมไม่ว่าจะด้วยความเสี่ยงเรื่องงานการเดินทาง จนมาถึงปี่ที่4เข้าปีที่5คงถึงจุดที่เค้าเหนื่อยมากๆเเล้วเค้าจึงยื่นคำขาดกับผมว่าถ้าในอีก2ปีผมยังไม่ได้กลัยมาทำงานที่จว.เดียวกันจะลดสถานะเป็นเเค่เพื่อน ผมก็พูดคุยกับเค้าตามความจริงๆว่าถ้าในอีก2ปีมันยากมากๆเเต่ผมก็จะพยายามสุดฝีมือ ถึงในใจผมจะรู้ดีว่ามันเป็นไปเเทบไม่ได้ด้วยระบบงานของผมที่มันข้อนข้างจะเอัออำนวยให้กับลูกคนใหญ่คนโต ผมมีเเผนว่าจะลาออกจากงานนำเงินเก็บไปทำทุรกิจเล็กๆเเต่ด้วยความจริงไม่โลกสวยไม่เบียว ทุรกิจไปได้ดีก็ดีไปเเต่ถ้าไม่ดีถ้าผมล้มคนเดียวไม่เป็นไรเเต่ถ้าพาเค้าไปด้วย คงเเย่กว่าเดิม ผมไม่ได้จะอะไรหรอกครับเเค่ อยากรู้ว่าควรทำใจยังไงถ้าถึงจุดทึ่เกินมือผม5555
ถ้าในอีก2ปีผมต้องเลิกกับเเฟนขอบคุณที่คบกันมา5ปีผมควรทำอย่างไร