"ถ้าเราไม่ทิ้งมัน ไม่ปล่อยมัน
มันก็จะหนีอยู่แล้ว อวัยวะร่างกายของเราน่ะ! มันพยายามจะหนีอยู่แล้วน่ะ
เห็นไหม ดูง่ายๆ ว่าเมื่อเกิดมาเป็นหนุ่ม
เป็นน้อย ผมมันก็ดำ เห็นไหม บัดนี้มันหงอก
นี่เรียกว่า...มันหนีแล้วนะ
ตาเราสว่างไสวดีตอนเป็นเด็กเป็นหนุ่ม
บัดนี้...
มันฝ้าฟางเห็นไหม นี่เรียกว่า...มันหนีแล้ว
เขาทนไม่ไหวเขาจะต้องหนี
ที่นี่! ไม่ใช่ที่อยู่ของเขาซะแล้ว อะไรทุกชิ้น
ทุกส่วนเขาก็จะหนีแล้ว ฟันของเรา เด็กๆมันแน่นหนาถาวรไหม บัดนี้มันโยกมันคลอน จะใส่ฟันใหม่เสีย ก็ได้ นี่! มันก็ของใหม่
ไม่ใช่ของเก่า ของเก่านั่น...เขาหนีแล้ว
สิ่งทั้งปวงในอวัยวะร่างกายเรานี่!
ของคุณยาย หรือคนทุก ๆคน เดี๋ยวนี้
เขาพยายามจะหนีกันแล้ว
ในร่างกาย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ทั้งหมด
เขาพยายามจะหนี ทำไม? ถึงจะหนี
เพราะตรงนี้ไม่ใช่ที่อยู่ของเขา เป็นสังขาร
อยู่...ไม่ได้ อยู่ชั่วคราวเท่านั้น ก็ไป
ไม่ว่าแต่ตัวของเราหรอก ทั้งหมดอวัยวะนี่
ผมก็ดี ขนก็ดี เล็บก็ดี ฟันก็ดี หนังก็ดี...
ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวนี้เขาเตรียมหนี
เขาหนีไปบ้างแล้ว แต่ยังไม่หมด
ยังเหลือแต่คนเฝ้าบ้านอยู่เล็กๆ น้อยๆ
เฝ้าบ้านอยู่...แต่ไม่ค่อยดีล่ะ ตา ก็ไม่ค่อยดี ฟัน ก็ไม่ค่อยดี หูนี่ ก็ไม่ค่อยจะดี ร่างกายนี้
ก็ไม่ค่อยจะดี ก็เพราะเขาหนีไปบ้างแล้วทยอยกันไป นี้ให้เราเข้าใจ
ที่นี่!ไม่ใช่ที่อยู่ของมนุษย์โดยตรง เป็นที่พักชั่วคราว เท่านั้นแหละ! ก็ไป
ฉะนั้น โยมไม่ควรห่วงใยอะไรมากมาย
มาอยู่ในโลก ก็ให้พิจารณาโลกอันนี้ว่า....
มันเป็นอย่างนั้น ไม่ว่าแต่อะไรทั้งหลาย
เขาเตรียมจะหนีกันแล้ว โยมคิดดูสิ ?
ดูตามสภาพร่างกายสิว่ามันมีอะไรเหมือนเก่าไหม? ร่างกายเหมือนเก่าไหม หนังเหมือนเก่าไหม ผมเหมือนเก่าไหม ตาเหมือนเก่าไหม หูเหมือนเก่าไหม ฟันเหมือนเก่าไหม...ไม่เหมือน
เขาไปที่ไหนกันหมดแล้ว นี่! ธรรมชาติเขาเป็นอย่างนั้น
เมื่ออยู่ตามวาระของเขาแล้ว...
เขาก็ต้องไป ทำไมเขาจะต้องไปเพราะธุระ
เขาเป็นอย่างนั้น...
ไอ้ความเป็นจริงมันเป็นอย่างนั้น
เพราะที่นี่...ไม่ใช่ ที่อยู่ที่แน่นหนาถาวรอะไร อยู่แล้วก็วุ่นๆ วายๆ สุขๆ ทุกข์ๆ ไม่สงบระงับ."
------------------------------------------------------------------
หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง.
ที่มา : บ้านที่แท้จริง
ร่างกายอวัยวะ มันไม่ใช่ของเราเหรอ? หมอ? ทำไมมันพยายามจะหนีเรา
มันก็จะหนีอยู่แล้ว อวัยวะร่างกายของเราน่ะ! มันพยายามจะหนีอยู่แล้วน่ะ
เห็นไหม ดูง่ายๆ ว่าเมื่อเกิดมาเป็นหนุ่ม
เป็นน้อย ผมมันก็ดำ เห็นไหม บัดนี้มันหงอก
นี่เรียกว่า...มันหนีแล้วนะ
ตาเราสว่างไสวดีตอนเป็นเด็กเป็นหนุ่ม
บัดนี้...
มันฝ้าฟางเห็นไหม นี่เรียกว่า...มันหนีแล้ว
เขาทนไม่ไหวเขาจะต้องหนี
ที่นี่! ไม่ใช่ที่อยู่ของเขาซะแล้ว อะไรทุกชิ้น
ทุกส่วนเขาก็จะหนีแล้ว ฟันของเรา เด็กๆมันแน่นหนาถาวรไหม บัดนี้มันโยกมันคลอน จะใส่ฟันใหม่เสีย ก็ได้ นี่! มันก็ของใหม่
ไม่ใช่ของเก่า ของเก่านั่น...เขาหนีแล้ว
สิ่งทั้งปวงในอวัยวะร่างกายเรานี่!
ของคุณยาย หรือคนทุก ๆคน เดี๋ยวนี้
เขาพยายามจะหนีกันแล้ว
ในร่างกาย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ทั้งหมด
เขาพยายามจะหนี ทำไม? ถึงจะหนี
เพราะตรงนี้ไม่ใช่ที่อยู่ของเขา เป็นสังขาร
อยู่...ไม่ได้ อยู่ชั่วคราวเท่านั้น ก็ไป
ไม่ว่าแต่ตัวของเราหรอก ทั้งหมดอวัยวะนี่
ผมก็ดี ขนก็ดี เล็บก็ดี ฟันก็ดี หนังก็ดี...
ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวนี้เขาเตรียมหนี
เขาหนีไปบ้างแล้ว แต่ยังไม่หมด
ยังเหลือแต่คนเฝ้าบ้านอยู่เล็กๆ น้อยๆ
เฝ้าบ้านอยู่...แต่ไม่ค่อยดีล่ะ ตา ก็ไม่ค่อยดี ฟัน ก็ไม่ค่อยดี หูนี่ ก็ไม่ค่อยจะดี ร่างกายนี้
ก็ไม่ค่อยจะดี ก็เพราะเขาหนีไปบ้างแล้วทยอยกันไป นี้ให้เราเข้าใจ
ที่นี่!ไม่ใช่ที่อยู่ของมนุษย์โดยตรง เป็นที่พักชั่วคราว เท่านั้นแหละ! ก็ไป
ฉะนั้น โยมไม่ควรห่วงใยอะไรมากมาย
มาอยู่ในโลก ก็ให้พิจารณาโลกอันนี้ว่า....
มันเป็นอย่างนั้น ไม่ว่าแต่อะไรทั้งหลาย
เขาเตรียมจะหนีกันแล้ว โยมคิดดูสิ ?
ดูตามสภาพร่างกายสิว่ามันมีอะไรเหมือนเก่าไหม? ร่างกายเหมือนเก่าไหม หนังเหมือนเก่าไหม ผมเหมือนเก่าไหม ตาเหมือนเก่าไหม หูเหมือนเก่าไหม ฟันเหมือนเก่าไหม...ไม่เหมือน
เขาไปที่ไหนกันหมดแล้ว นี่! ธรรมชาติเขาเป็นอย่างนั้น
เมื่ออยู่ตามวาระของเขาแล้ว...
เขาก็ต้องไป ทำไมเขาจะต้องไปเพราะธุระ
เขาเป็นอย่างนั้น...
ไอ้ความเป็นจริงมันเป็นอย่างนั้น
เพราะที่นี่...ไม่ใช่ ที่อยู่ที่แน่นหนาถาวรอะไร อยู่แล้วก็วุ่นๆ วายๆ สุขๆ ทุกข์ๆ ไม่สงบระงับ."
------------------------------------------------------------------
หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง.
ที่มา : บ้านที่แท้จริง