ตามชื่อเลยครับ ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องทำธรรมชาติรู้ว่ามีเกิดมีดับแต่ผมทำใจยอมรับไม่ได้
คิดมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็เด็กอยู่และคิดมากกว่าเดิม ตอนเด็กไม่กลัวความตายเลยคิดว่าเดี๋ยวก็ตายละไม่เห็นจะเป็น◌ำร พอโตขึ้นมาเรื่อยๆกลับกลัวแทน
ผมคิดว่าแก่ไปเดียวความรู้สึกนี้ก็หายไปแต่ผมก็กลัวอยู่ถ้าตายก็ไม่รู้สึกอะไรไม่มีความคิดไม่มีอะไรเลยแต่ผมไม่ต้องการแบบนั้น
เคยคุยเรื่องนี้กับเพื่อนคนอื่นนิดหน่อยมีแต่คนไม่กลัวไม่อะไรต่อมันเลยบางคนบอกเป็นเรื่องดีด้วย แต่ผมก็ไม่กล้าคุยเรื่องนี้เยอะกลัวว่าเขาจะมีความคิดกลัวแบบนี้ไปกับผม
มันชอบเป็นตอนกลางคืนเวลาผมคิดผมกลัวถึงตอนเช้าไม่คิดถึงมันเลยหรือบางวันก็ไม่คิดแต่มันไม่ได้หายไปไหนแค่ยังไม่คิดขอ
วิธีทำให้ไม่กลัวทีครับ
ไม่ต้องแนะนำไปฟังธรรมนะครับคือผมรู้อยู่ว่าทำไมแบบมันมีเกิดเจ็บป่วยตาย มีเกิดมีดับเป็นเรื่องธรรมช◌าติ ให้รู้จักปล่อยวาง แต่ผมท◌ำไม่ได้
มีวิธีทำให้อยากตายไหมครับจะได้ไม่กลัวความตาย
กลัวความตายทำยังไงให้ความรู้สึกนี้หายไป,ขอวิธีทำให้อยากตายจะได้ไม่กลัวความตาย
คิดมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ก็เด็กอยู่และคิดมากกว่าเดิม ตอนเด็กไม่กลัวความตายเลยคิดว่าเดี๋ยวก็ตายละไม่เห็นจะเป็น◌ำร พอโตขึ้นมาเรื่อยๆกลับกลัวแทน
ผมคิดว่าแก่ไปเดียวความรู้สึกนี้ก็หายไปแต่ผมก็กลัวอยู่ถ้าตายก็ไม่รู้สึกอะไรไม่มีความคิดไม่มีอะไรเลยแต่ผมไม่ต้องการแบบนั้น
เคยคุยเรื่องนี้กับเพื่อนคนอื่นนิดหน่อยมีแต่คนไม่กลัวไม่อะไรต่อมันเลยบางคนบอกเป็นเรื่องดีด้วย แต่ผมก็ไม่กล้าคุยเรื่องนี้เยอะกลัวว่าเขาจะมีความคิดกลัวแบบนี้ไปกับผม
มันชอบเป็นตอนกลางคืนเวลาผมคิดผมกลัวถึงตอนเช้าไม่คิดถึงมันเลยหรือบางวันก็ไม่คิดแต่มันไม่ได้หายไปไหนแค่ยังไม่คิดขอ
วิธีทำให้ไม่กลัวทีครับ
ไม่ต้องแนะนำไปฟังธรรมนะครับคือผมรู้อยู่ว่าทำไมแบบมันมีเกิดเจ็บป่วยตาย มีเกิดมีดับเป็นเรื่องธรรมช◌าติ ให้รู้จักปล่อยวาง แต่ผมท◌ำไม่ได้
มีวิธีทำให้อยากตายไหมครับจะได้ไม่กลัวความตาย