บ่นเรื่องทำงานที่ บ.นยยหทัย มีแต่คนผิดเพี้ยน

ทำงานทุกที่ก็มีปัญหา แต่ที่นี่คือรวมปัญหาที่ไม่เกี่ยวกับงานเลยสักอย่าง — คนก็แปลก ระบบก็ผิดเพี้ยน เหนื่อยกว่าเดิมคือเรื่องไร้สาระทั้งนั้นค่ะ

ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองทนมานานเกินไปแล้ว เลยขอระบายแบบหมดเปลือกค่ะ เผื่อมีใครเคยเจออะไรโคตรประสาทกับองค์กรแบบนี้บ้าง…

คือเรารู้นะ ว่าที่ทำงานทุกที่มันก็มีปัญหา
แต่ปัญหาที่นี่คือ “ไม่เกี่ยวกับงานจริงๆ เลยแม้แต่นิดเดียว”

งานจริงๆ ไม่ได้ยากค่ะ
แต่ องค์กรกับคนในบริษัทนี่แหละ ที่ทำให้ทุกอย่างยุ่งจนเละ โคตรเละจนใครเข้ามาก็อยู่ได้ไม่นาน
จะเรียกระดับจักรวาลก็ไม่เกินจริง เพราะ ตัวเนื้องานนอกจากทีมเราแล้ว ไม่มีใครเข้าใจอะไรเลยสักอย่าง

1. งานง่ายๆ แต่ถูกทำให้วุ่นวายแบบไร้เหตุผล


งานที่ควรจบใน 1 ชั่วโมง
ต้องผ่านผู้รู้ ผู้มีอำนาจ ผู้เห็นชอบ ผู้ขออนุญาต และผู้ที่ยังไม่ตื่นอีก 1 คน
กว่าจะขยับได้อย่างเดียว…ไฟในใจก็หมดไปครึ่งวันแล้วค่ะ

มันไม่ใช่งานยากนะ
แต่ ยากตรงต้องทำงานกับคนที่ชอบทำเรื่องง่ายให้เป็นดราม่า มากกว่า

2. ระบบโอที = ผิดเพี้ยนขั้นสุด

พูดตรงๆ เลยค่ะ
บังคับให้ทำงานดึก แต่ไม่ให้โอที
ถ้าอยากได้โอที ต้องไป “ชดวันหยุด” เอาเอง

แล้วถามจริง…
งานมันโหลดขนาดนี้ วันหยุดยังจะมีเวลาให้เราไปชดไหม?

สุดท้ายคือ เหนื่อยฟรี ดึกฟรี ชีวิตฟรี
หยุดอาทิตย์เดียวก็แทบจะหายใจไม่ทันอยู่แล้ว
แบบนี้เรียกเอาเปรียบก็ยังน้อยไปค่ะ

3. เนื้องานไม่สมเหตุสมผล เหมือนตั้งใจให้ทำจนหลังหัก

งานเยอะจนล้นจริงๆ ค่ะ
งานเพิ่มทุกเดือน เพิ่มแบบไม่มีพัก แต่ ไม่เคยคิดจะเพิ่มคน
เอางานคนสามคนมากองให้คนเดียวทำ แล้วจะมาคาดหวังผลงานระดับโลกอีก
ไม่รู้คิดว่าเรามีพลังพิเศษ หรือมี 8 แขนซ่อนอยู่ตรงไหน

ถ้าทำไม่ทัน?
ก็เตรียมโดนงานกองใหญ่อีกก้อนลงมาทับหัว เหมือนเป็นการลงโทษ
ทั้งที่มันเกินกำลังมนุษย์ปกติตั้งแต่แรกแล้วค่ะ

จะให้พูดตรงๆ คือ
องค์กรคิดแต่ว่าจะให้งานเพิ่ม แต่ไม่เคยคิดเพิ่มคนเลยแม้แต่นิดเดียว
สุดท้ายคือใครทำอยู่ ก็ “หลังหัก” เหมือนกันหมด


4. คนเพี้ยนเยอะจนไม่รู้ใครปกติ

บางคนคิดแปลก
บางคนไม่เข้าใจเนื้องานแต่จะเอาท่าเดียว
บางคนทำตัวเป็นหัวหน้า ทั้งที่ตำแหน่งไม่ใกล้เคียง
บางคนชอบสร้างเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่แบบไม่จำเป็น

ทั้งหมดรวมกันจนกลายเป็น ที่ทำงานที่อยู่ยากที่สุดในชีวิต

บอกตรงๆ เลยค่ะ
เหนื่อยเพราะงาน 30%
เหนื่อยเพราะระบบเพี้ยน + คนประหลาด 70%


5. ฝ่ายขายสนใจแต่ขาย ไม่สนใจหลังบ้านจะพังแค่ไหน

อันนี้คือพีคมากค่ะ จนอยากยื่นไมค์ถามจริงๆ ว่า คิดอะไรอยู่

ฝ่ายขายของบริษัทนี้คือทำงานแบบ
“ขอขายให้ได้ก่อน เรื่องหลังบ้านคือปัญหาของใครก็ไม่รู้”

– หาพื้นที่ อย่าเดียวล้วนมีโปรพิเศษแต่ไม่บอกกั้กต้องให้ไปถาม
– สัญญาว่าทุกอย่างทำได้หมด
– ขายให้ได้ก่อน ดีลให้ผ่านก่อน
แต่ ไม่เคยสนใจเลยว่าหลังบ้านเราจะรองรับได้ไหม

ของล้น
พื้นที่จัดการไม่พอ
ทีมหลังบ้านเหนื่อยจนจะตาย
กระบวนการพัง
…ก็ไม่ใช่เรื่องของเขา ทั้งที่รู้ปัญหา

สำคัญสุดคือ “ของต้องออกให้ได้”
ส่วนคนที่ต้องรับภาระคือเราเต็มๆ

มาตรฐานแบบโลกขนานมาก

สุดท้ายทีมหลังบ้านก็ต้องมารับศึก
ทั้งแก้ของ
แก้งาน แก้แบบ
แก้ปัญหาแบบไม่ทันตั้งตัว
เพราะฝ่ายขายคิดแต่ว่า “ขายได้ก็ไปต่อแล้ว ส่วนที่เหลือให้คนอื่นจัดการ”


6. สรุปคือ…เป็นที่เรา หรือที่นี่เพี้ยนทั้งระบบกันแน่

ตอนนี้เริ่มถามตัวเองแล้วค่ะ
ว่าเรามาทำงานปกติ หรือหลุดเข้ามาอยู่ในโลกคู่ขนานที่ทุกอย่างกลับด้านหมด

เลยอยากถามว่า…
มีใครเคยเจอที่ทำงานแบบนี้บ้างไหม?
ที่งานไม่หนักหรอก แต่ คนกับระบบทำให้หนักกว่าเดิมหลายเท่า

หรือจริงๆ แล้ว
บริษัทที่เราทำอยู่นี่…คือเลเวลบอสของวงการบริษัทกันแน่?


7. ใครทำไม่ได้ = ลดตำแหน่ง โยกย้ายมั่ว ใครสู้ตายแต่ยังไม่ผ่านโปรก็เฉดหัวได้

อันนี้คืออีกความผิดเพี้ยนที่ไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะ

ที่นี่มีตรรกะแปลกมากคือ
ใครทำงานเก่ง = โยนงานหนักให้
ใครทำงานไม่ได้ = ลดตำแหน่ง หรือย้ายไปแผนกมั่วๆ เพื่อกันไว้ก่อน

คือไม่ได้แก้ปัญหาที่ระบบ
แต่แก้ปัญหาด้วยการ เปลี่ยนคนมั่วซั่ว
โยกคนไปมาแบบเล่นเก้าอี้ดนตรี
สุดท้ายงานก็พังเหมือนเดิม แต่คนทำงานสับสนหนักกว่าเดิมอีก

ส่วนคนที่ตั้งใจทำงานเต็มที่
สู้จนจะไมเกรนขึ้น
แต่ดัน “ยังไม่ผ่านโปร” เพราะเหตุผลงงๆ อย่าง
– ทำให้ได้มากกว่านี้
– คาดหวังเยอะกว่านี้
– ไม่ได้ตามสไตล์ขององค์กร
…ทั้งที่งานเยอะเกินมนุษย์ตั้งแต่วันแรกแล้ว

ที่โหดคือ
ต่อให้ตั้งใจแค่ไหน เขาก็ประเมินตกได้ทุกเมื่อ
เหมือนมีโควตาตกโปรประจำปี ไม่รู้ว่าต้องตัดใครให้ครบ

ท้ายที่สุดคือ
คนดีๆ หนีหมด
เหลือแต่ระบบเพี้ยนๆ กับคนที่พออยู่รอดได้เพราะชินชาไปแล้ว


ปล. ใครอยากลองไปทำก็ตามสบายค่ะ แผนกอื่นอาจไม่มีปัญหา
แต่แผนกนี้…รับจบทุกอย่างค่ะ จะว่าเตือนก็ได้ จะว่าแนะนำก็ได้ ไม่ได้อยากใส่ร้ายแต่มันคือความจริงที่พบเจอ