วันก่อนดูหนังมาเรื่องนึง ช็อตสั้นๆ ของหนังที่ผมคิดว่ามีนัยยะ เรื่องการเลี้ยงลูกแบบฝรั่ง

ช็อตสั้นๆ ของหนังที่ผมคิดว่ามีนัยยะ เรื่องการเลี้ยงลูกแบบฝรั่ง
คือฉากนี้แม่เข้ามาในห้องลูกแล้วถามว่า พรุ่งนี้จะไปเคารพหลุมศพพ่อไหม คือ พ่องตายนานไปเป็นปี แต่ลูกไม่ยอมไป เพราะยังทำใจไม่ได้
แม่เลยพูดไปว่า "ลูกไม่ใช่คนเดียวที่เจอเรื่องอะไรร้ายร้ายแบบนี้หรอกนะ ยิ่งเข้าใจเรื่องนี้ได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี"
เป็นประโยคที่ไม่ได้มีคำปลอบใจลูก แต่เป็นการสอนให้ลูกยอมรับและเผชิญความจริง โลกแห่งความจริงมีทั้งเรื่องที่ดีต่อใจ และเรื่องที่เศร้าใจ แม่กำลังสอนว่า คนบนโลกนี้ย่อมเจอสิ่งที่เลวร้ายกันมาทั้งนั้น ให้ยอมรับและเผชิญกับมัน จะทำให้ลูกเข้มแข็งขึ้น
จะเห็นได้ว่าฝรั่งสอนด้วยเหตุผลอยู่บนความเป็นจริงนั่นเองครับ
แต่ถ้าบ้านเราผู้ปกครองไม่ค่อยสอนอธิบายให้ลูกตัวเองเท่าไหร่  ผมเลยไม่แปลกใจว่าทำไมเด็กฝรั่ง ในวัยเดียวกันกับฝั่งเอเชีย ถึงมีความคิดความอ่านดูโตกว่าเรา
บ้านเราเด็กจะถามอะไร ก็จะบอกปัดตกไปประมาณว่า ไม่ใช่เรื่องของเด็ก แต่ฝรั่งจะพยายามสื่อสารอธิบาย หรือสอนให้เอาไปคิดต่อเอง
อย่างที่ผมบอก ประโยคที่แม่บอกว่า "ลูกไม่ใช่คนเดียที่เจอเรื่องอะไรร้ายร้ายแบบนี้หรอกนะ ยิ่งเข้าใจเรื่องนี้ได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี" แล้วก็ออกจากห้องไป
มันเป็นประโยคสอนให้ลูกวิเคราะห์คิดตามครับ