คือผมพึ่งจะอายุ17ปีครับ แต่เรียนจบแค่ป.6เพราะฐานะครอบครัวไม่มีแรงส่งผมเรียน ผมเลยต้องทำงานตั้งแต่อายุ14ครับ คือถ้าทางบ้านขอให้ ช่วยออกเงินจ่ายค่าใช้จ่ายอะไรผมก็พอช่วยได้ แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ผมรู้สึกแย่ที่สุดครับ คือทางบ้านขอให้ผมช่วยออกค่ารถ คือขอไว้ตั้งแต่ต้นเดือนผมก็ยังจำได้ จนมาถึงวันที่เขาบอกว่าต้องจ่าย เขาก็ถามผมแหละครับว่ายืมได้ใช่มั้ย ผมก็พยักหน้าไป จนถึงตอนเย็นผมก็สงสัยว่าทำไมเขายังไม่ขอ พอกลับถึงบ้านก็เหมือนจะปกติ จนเขาเริ่มบ่นว่าไม่มีใครช่วยเขาจ่ายอะไรสักอย่างเลย เขาเหนื่อยเขาเบื่อ ผมก็เลยถามว่าไม่ช่วยอะไรก็บอกอยู่ว่ายืมได้ ก่อนที่เขาจะบ่นก่อนหน้านี้เขาถามผมว่าได้เอาตังค์(ที่เขาขอยืม)ได้เอาไปให้คนนี้มั้ย(ขอไม่ระบุชื่อ) ผมก็ตอบไปว่าไม่ ทำไมอ่ะ สักพักเขาก็เงียบแล้วก็เริ่มบ่นตามที่ผมพิมพ์ไป คือที่ผมไม่เข้าใจคือเขาไม่เคยบอกผมเลยว่าต้องเอาตังค์ให้ใคร เขาถามแค่ว่ายืมได้มั้ยแค่นั้นเลย พอเขาบ่นไปสักพักก็เริ่มมีคำหยาบครับ ทั้งไม่ต้องมาเรียกกู ไม่ต้องมาคุยกับกูต่อจากนี้ และก็อย่าจะจับรถกูอีก ไล่ผมออกจากบ้าน ไล่ผมไปตายต่างๆนาๆ(ไล่ไปตายกับคำพูดที่ว่าไม่น่าให้เกิดมาโดนบ่อยขนเริ่มคิดแล้วครับ) คืออยากรู้ว่าผมเข้าใจอะไรผิดหรือผมควรไปจริงๆ(ผมอยู่กับเขาแต่พ่อผมอยู่คนล่ะที่ไม่ได้ติดต่อมาเป็นปีๆแล้วครับ)
ผมควรยอมรับผิดหรือควรไปตายตาทที่เขาพูดครับ