สวัสดีค่ะ หนูเรียนจบป.ตรี มาหลายเดือนแล้ว คณะสถาปัตย์ สาขาออกแบบผลิตภัณฑ์ที่เน้นนวัตกรรม ม.ในกทม (ขอไม่เอ่ยชื่อมหาวิทยาลัยกับชื่อสาขาจริง เดี๋ยวมีคนตามตัวเจอแล้วนำไปปรับทัศคติ😰) หนูรู้สึกว่างเปล่ามากค่ะหนูไม่รู้จะทำงานอะไรดีหรือทำยังไงกับชีวิตต่อดี เพราะไม่มีทักษะพิเศษอะไรเลยที่สังคมทำงานต้องการ อีกทั้งพ่อแม่ก็ยังเร่งให้หางาน (
บ้านอยู่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน) หนูใช้โควต้า gap year อยู่ หลังจากเอาแต่เรียนอย่างเดียวติดกันมานาน 10+ ปี (ประถม-ป.ตรี) กำลังเร่งตัวเองให้หางานเหมือนกัน
หนูเห็นอาชีพที่เปิดรับสมัครกันเยอะมากในยุคนี้ คือ กราฟิกดีไซน์, content creator, fashion design กับ merchandise เป็นต้น เพราะแบรนด์ใหม่ๆเกิดขึ้นมาเยอะมาก ต้องการการโปรโมต และไอเดียอย่างสูง หนูเลยว่าจะศึกษาทักษะที่ใช้ใน 1-2 อาชีพเหล่านี้ เหมือนรีเซ็ตตัวเองใหม่เลย การศึกษาโปรแกรมที่ใช้ในอาชีพพวกนี้คงใช้เวลาเป็นปีได้ถึงจะเอามาทำงานได้แบบมืออาชีพ แล้วโปรแกรมที่ต้องรู้ไม่ได้มีแค่ PS กับ AI ยังมี AE, premiere pro, indesign, capcut ก็ว่าทำไมเห็นคนที่ทำงานกราฟิกมักจะบ่นเรื่องการโดนใช้งานเกินเงินเดือน โดนกดราคา หรือใช้สกิลเกินในขอบเขตของคำว่า graphic design แล้วแพลตฟอร์มออนไลน์ต่างๆพากันอัพเดตระบบกำหนดขนาดรูปที่สามารถโพสต์ได้ใหม่ ยิ่งทำให้มีงานเพิ่มขึ้นเพราะแต่ละเว็บใช้ขนาดรูปไม่เท่ากันสักอัน อีกทั้งยังจะโดนเอไอมาแทนที่ บางที่ก็เริ่มใช้เพื่อลดต้นทุนหรือย่นเวลา สำหรับหนูการใช้เอไม่ผิดในบางเคส เช่นมันช่วยให้เห็นภาพบรีฟชัดเจนขึ้นมากกว่าsketchดินสอหรือข้อความบอกเปล่า
หนูไม่เหลือใครให้ปรึกษาแล้วค่ะ คุยกับพ่อแม่ก็ได้คำตอบเดียวคือทำงานข้าราชการ หนูรู้ค่ะพ่อแม่แค่อยากให้หนูอยู่ได้ด้วยตัวเองตอนพวกท่านตายไปแล้ว คุยกับไอเอยังไงคำตอบมันก็ไม่สู้คนจริงๆอยู่ดี เพียงแค่ได้คำปลอบกับกำลังใจชั่วคราว
หนูจะไปสอบ ก.พ. ตามที่พ่อแม่บอกอยู่ค่ะ (รอบ paper จำกัดจำนวนผู้สมัครสอบไหมคะ หนูกลัวสมัครไม่ทันเพราะเน็ตแถวบ้านไม่ค่อยดี เผื่อจะได้เข้าไปในเมืองที่สัญญาณมันแรงๆ) ถ้าสอบไม่ผ่านหนูก็หางานในห้างทำรอจนกว่าจะสอบใหม่ปีหน้าค่ะ แม่ไม่ได้เรื่องมากเรื่องหางานทำเหมือนพ่อ อย่างน้อยก็ได้เงิน และลูกไม่ได้นั่งอยู่บ้านเฉยๆ จริงๆหนูก็อยากเรียนรามสาขาสื่อสารมวลชนอยู่ อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับคอนเท้นครีเอเตอร์ การตลาด
หนูยังอยากใช้ gap year ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำก่อนที่จะไม่ได้ทำมันอีกเลย อย่าง รับทำเล็บปลอม รับเพ้นท์เฮนน่า วาดภาพประกอบ พ่อเหมือนจะไม่พอใจแล้วแย้งว่าทำไมไม่ไปหางานประจำทำ คือหนูไม่ได้จะทำสิ่งนี้ตลอดชีวิตไง แค่ทำชั่วคราวพอหายอยาก จะได้ไม่คาใจก่อนตาย พ่อยึดติดกับใบปริญญา, เกียรตินิยม และสถาบันมาก ไม่ยอมให้หนูไปทำงานที่วุฒิต่ำกว่านั้น บอกว่าเป็นงานของคนจบราชภัฏ ชั้นแรงงาน อย่างพนักงานยูนิโคล หนูได้ยินแล้วยังโกรธแทนคนที่เรียน/ทำงานที่นั่น ถึงหนูจะเรียนจบโปรไฟล์ดี แต่ไม่มีสกิล ที่ไหนก็ไม่รับหนูทำงานหรอก // ทำไมพ่อถึงมีบทบาทขนาดนั้น? เพราะว่าพ่อเป็นคนเดียวในบ้านที่หาเงินมาให้ทุกคนใช้ จนตัวเองไม่มีเงินใช้หรือไปหาหมอฟันด้วยซ้ำเพราะว่าเอามาให้ลูกใช้ (โดนแซะแบบนี้ประจำ) หนูต้องโดนพ่อควบคุมจนกว่าจะหาเงินมาใช้เองได้อย่างมั่นคง
อัตชีวประวัติของหนูมีต่อในคอมเม้น สำหรับผู้ที่อยากอ่านเพิ่มเติม (เหมือนบ่นให้จิตแพทย์ฟังมากกว่า ไม่มีเงินไปหาหรอกแพงมาก แต่ก็เข้าใจ หมอเรียนมาหลายปี)
อยากได้รีวิวอาชีพ graphic designer ในไทย หรือคำแนะนำให้เด็กจบใหม่
หนูเห็นอาชีพที่เปิดรับสมัครกันเยอะมากในยุคนี้ คือ กราฟิกดีไซน์, content creator, fashion design กับ merchandise เป็นต้น เพราะแบรนด์ใหม่ๆเกิดขึ้นมาเยอะมาก ต้องการการโปรโมต และไอเดียอย่างสูง หนูเลยว่าจะศึกษาทักษะที่ใช้ใน 1-2 อาชีพเหล่านี้ เหมือนรีเซ็ตตัวเองใหม่เลย การศึกษาโปรแกรมที่ใช้ในอาชีพพวกนี้คงใช้เวลาเป็นปีได้ถึงจะเอามาทำงานได้แบบมืออาชีพ แล้วโปรแกรมที่ต้องรู้ไม่ได้มีแค่ PS กับ AI ยังมี AE, premiere pro, indesign, capcut ก็ว่าทำไมเห็นคนที่ทำงานกราฟิกมักจะบ่นเรื่องการโดนใช้งานเกินเงินเดือน โดนกดราคา หรือใช้สกิลเกินในขอบเขตของคำว่า graphic design แล้วแพลตฟอร์มออนไลน์ต่างๆพากันอัพเดตระบบกำหนดขนาดรูปที่สามารถโพสต์ได้ใหม่ ยิ่งทำให้มีงานเพิ่มขึ้นเพราะแต่ละเว็บใช้ขนาดรูปไม่เท่ากันสักอัน อีกทั้งยังจะโดนเอไอมาแทนที่ บางที่ก็เริ่มใช้เพื่อลดต้นทุนหรือย่นเวลา สำหรับหนูการใช้เอไม่ผิดในบางเคส เช่นมันช่วยให้เห็นภาพบรีฟชัดเจนขึ้นมากกว่าsketchดินสอหรือข้อความบอกเปล่า
หนูไม่เหลือใครให้ปรึกษาแล้วค่ะ คุยกับพ่อแม่ก็ได้คำตอบเดียวคือทำงานข้าราชการ หนูรู้ค่ะพ่อแม่แค่อยากให้หนูอยู่ได้ด้วยตัวเองตอนพวกท่านตายไปแล้ว คุยกับไอเอยังไงคำตอบมันก็ไม่สู้คนจริงๆอยู่ดี เพียงแค่ได้คำปลอบกับกำลังใจชั่วคราว
หนูจะไปสอบ ก.พ. ตามที่พ่อแม่บอกอยู่ค่ะ (รอบ paper จำกัดจำนวนผู้สมัครสอบไหมคะ หนูกลัวสมัครไม่ทันเพราะเน็ตแถวบ้านไม่ค่อยดี เผื่อจะได้เข้าไปในเมืองที่สัญญาณมันแรงๆ) ถ้าสอบไม่ผ่านหนูก็หางานในห้างทำรอจนกว่าจะสอบใหม่ปีหน้าค่ะ แม่ไม่ได้เรื่องมากเรื่องหางานทำเหมือนพ่อ อย่างน้อยก็ได้เงิน และลูกไม่ได้นั่งอยู่บ้านเฉยๆ จริงๆหนูก็อยากเรียนรามสาขาสื่อสารมวลชนอยู่ อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับคอนเท้นครีเอเตอร์ การตลาด
หนูยังอยากใช้ gap year ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำก่อนที่จะไม่ได้ทำมันอีกเลย อย่าง รับทำเล็บปลอม รับเพ้นท์เฮนน่า วาดภาพประกอบ พ่อเหมือนจะไม่พอใจแล้วแย้งว่าทำไมไม่ไปหางานประจำทำ คือหนูไม่ได้จะทำสิ่งนี้ตลอดชีวิตไง แค่ทำชั่วคราวพอหายอยาก จะได้ไม่คาใจก่อนตาย พ่อยึดติดกับใบปริญญา, เกียรตินิยม และสถาบันมาก ไม่ยอมให้หนูไปทำงานที่วุฒิต่ำกว่านั้น บอกว่าเป็นงานของคนจบราชภัฏ ชั้นแรงงาน อย่างพนักงานยูนิโคล หนูได้ยินแล้วยังโกรธแทนคนที่เรียน/ทำงานที่นั่น ถึงหนูจะเรียนจบโปรไฟล์ดี แต่ไม่มีสกิล ที่ไหนก็ไม่รับหนูทำงานหรอก // ทำไมพ่อถึงมีบทบาทขนาดนั้น? เพราะว่าพ่อเป็นคนเดียวในบ้านที่หาเงินมาให้ทุกคนใช้ จนตัวเองไม่มีเงินใช้หรือไปหาหมอฟันด้วยซ้ำเพราะว่าเอามาให้ลูกใช้ (โดนแซะแบบนี้ประจำ) หนูต้องโดนพ่อควบคุมจนกว่าจะหาเงินมาใช้เองได้อย่างมั่นคง
อัตชีวประวัติของหนูมีต่อในคอมเม้น สำหรับผู้ที่อยากอ่านเพิ่มเติม (เหมือนบ่นให้จิตแพทย์ฟังมากกว่า ไม่มีเงินไปหาหรอกแพงมาก แต่ก็เข้าใจ หมอเรียนมาหลายปี)