ผมกับเขาอายุเท่ากันนะ ความสัมพันธ์เรามันปน ๆ กันไปหมด ทั้งเพื่อน ทั้งที่ปรึกษา เมนเทอร์-เมนที บางทีก็เหมือนหัวหน้างาน (เจ้ากรรมนายเวร 55) แต่ถ้าถามว่ารู้สึกยังไงจริง ๆ ก็คงเหมือนพี่น้องกันมากกว่า เพราะปกติก็คุยกันแทบทุกวัน
เขาเป็นคนที่คล้ายผมมาก เลยทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาเป็นพิเศษ ช่วงเกือบปีที่ผ่านมาผมก็ช่วยเขามาตลอด คอยสอน คอยให้คำปรึกษา คอยเชียร์อัพ ตอนเขาเจอปัญหาหนัก ๆ เขาก็ผ่านมาได้เพราะผมนั่งอยู่ข้าง ๆ นี่แหละ แล้วผมเองก็เปิดใจเล่าเรื่องชีวิตของผมให้เขาฟังด้วย ทั้งที่ปกติไม่ค่อยเล่าให้ใครฟังเลยนะ
หลังจากนั้นเขาก็เลยมาเล่าเรื่อง มาแชร์อะไรกับผมเกือบทุกวัน เพราะหลายอย่างที่เขาเจอมันดันคล้ายกับชีวิตผมอีก ตอนแรกผมคิดนะว่า เออ…เราก็คงแค่เป็นห่วงเขาในฐานะพี่ ฐานะคนที่อยากช่วยเฉย ๆ
แต่พอมาวันนี้ เขามาบอกว่าชอบเพื่อนของผม ผมนี่จุกเลยว่ะ มันเจ็บแบบงง ๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง จนเริ่มรู้ตัวว่า…หรือจริง ๆ แล้วผมชอบเขาอยู่ก็ไม่รู้
แต่ผมก็ยังทำเหมือนเดิมนะ ยังเฮฮา ยังช่วยเขาจีบเพื่อนผมอีก ทั้งที่

อึดอัดโคตร ๆ
พอแยกกันแล้วเขาไปนอน ผมก็ย้อนมาอ่านแชทเก่า ๆ ของเราดู ใจก็เริ่มนิ่งลงหน่อย แล้วก็มานั่งคิดกับตัวเองว่า หรือแค่ได้เป็น “พี่ที่เขาพึ่งพาได้” แบบนี้ มันก็ดีพอแล้ววะ
แต่ลึก ๆ แล้ว ผมก็ยังอยากบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปอยู่ดี ตอนนี้มันเลยรู้สึกสับสนมาก ไม่รู้ควรทำยังไงต่อจริง ๆ
ปล. เขาน่าจะเริ่มชอบเพื่อนผมมาประมาณอาทิตย์นึงแล้ว แล้วก็คุยกันจริงจังมาได้ประมาณ 2 วันเอง
เราชอบเขาแต่เขากำลังจีบเพื่อนเราอยู่
เขาเป็นคนที่คล้ายผมมาก เลยทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาเป็นพิเศษ ช่วงเกือบปีที่ผ่านมาผมก็ช่วยเขามาตลอด คอยสอน คอยให้คำปรึกษา คอยเชียร์อัพ ตอนเขาเจอปัญหาหนัก ๆ เขาก็ผ่านมาได้เพราะผมนั่งอยู่ข้าง ๆ นี่แหละ แล้วผมเองก็เปิดใจเล่าเรื่องชีวิตของผมให้เขาฟังด้วย ทั้งที่ปกติไม่ค่อยเล่าให้ใครฟังเลยนะ
หลังจากนั้นเขาก็เลยมาเล่าเรื่อง มาแชร์อะไรกับผมเกือบทุกวัน เพราะหลายอย่างที่เขาเจอมันดันคล้ายกับชีวิตผมอีก ตอนแรกผมคิดนะว่า เออ…เราก็คงแค่เป็นห่วงเขาในฐานะพี่ ฐานะคนที่อยากช่วยเฉย ๆ
แต่พอมาวันนี้ เขามาบอกว่าชอบเพื่อนของผม ผมนี่จุกเลยว่ะ มันเจ็บแบบงง ๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง จนเริ่มรู้ตัวว่า…หรือจริง ๆ แล้วผมชอบเขาอยู่ก็ไม่รู้
แต่ผมก็ยังทำเหมือนเดิมนะ ยังเฮฮา ยังช่วยเขาจีบเพื่อนผมอีก ทั้งที่
พอแยกกันแล้วเขาไปนอน ผมก็ย้อนมาอ่านแชทเก่า ๆ ของเราดู ใจก็เริ่มนิ่งลงหน่อย แล้วก็มานั่งคิดกับตัวเองว่า หรือแค่ได้เป็น “พี่ที่เขาพึ่งพาได้” แบบนี้ มันก็ดีพอแล้ววะ
แต่ลึก ๆ แล้ว ผมก็ยังอยากบอกความรู้สึกของตัวเองออกไปอยู่ดี ตอนนี้มันเลยรู้สึกสับสนมาก ไม่รู้ควรทำยังไงต่อจริง ๆ
ปล. เขาน่าจะเริ่มชอบเพื่อนผมมาประมาณอาทิตย์นึงแล้ว แล้วก็คุยกันจริงจังมาได้ประมาณ 2 วันเอง