สวัสดีคนชอบอ่าน
วันนี้เป็นวันที่เรารู้สึกจิตตกทั้งวันเลย ตอนที่กำลังเดินกลับห้อง เราเดินไป คิดไป แต่จำไม่ได้ว่าคิดเรื่องอะไร รู้แค่ว่าในความคิดของเรามันไม่ใช่เรื่องที่คิดแล้วมีความสุขหรือคิดถึง แต่มันรู้สึก ทำไมถึงเป็นเรา หน้าตาเราดูหน้าโง่หรอ ทำไมมีอะไรก็เป็นเราตลอดเลย
ทุกครั้งที่เราทำอะไร ก็รู้สึกว่า มันผิด มันต้องผิด อะไรแบบนี้ตลอด อย่างเช่น เราทำงานในร้านเกี่ยวกับไอที บางครั้งเวลาลูกค้ามาถามสินค้าที่ร้านเราไม่มี หัวหน้าเราก็จะพูดทันทีว่า มี แล้วก็บอกให้เราดูดีๆ ซึ่งเรามีข้อมูลสินค้าในมือ เราเช็คของในร้าน แล้วก็เช็คในเน็ตมาหมดแล้ว ของที่ลูกค้าต้องการ มันไม่มีในร้าน หัวหน้าก็ยังไล่ให้ดูดีๆ อีก สุดท้ายก็ไม่มีจนทำให้ลูกค้าหงุดหงิด
หรือจะเรื่องที่เวลาเราถามกับอะไรบางอย่าง เขาก็จะอธิบายลากยาวตลอด ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องอธิบายยาวอะไรเลย อย่างเช่น เรื่องการรับประกันสินค้า
เขากำหนดไว้แล้วแหละว่า เงื่อนไขการประกัน จะต้องแบบนี้ แบบนี้นะ โอเค อันนี้เข้าใจ
แต่มีวันหนึ่ง ลูกค้าเอาสินค้ามาเคลม เราบอกว่าเคลมไม่ได้ เพราะผิดเงื่อนไข แต่หัวหน้ากลับเดินมาแล้วบอกว่า เคลมได้ พอหลังจากนั้นก็มาบอกว่า ให้เป็นเคสบายเคส แล้วอธิบายลากยาวว่าทำไมต้องเป็นเคสบายเคส
แล้วก็วันนี้ เป็นช่วงที่กำลังจะปิดร้าน เราก็ทำการเคลียเอกสารให้เสร็จ แล้วเราเจอเอกสารชิ้นหนึ่งที่มันผิดปกติ เราเลยพยายามหาข้อเท็จจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้น มีคนบันทึกผิดหรือเปล่า
ผลสรุปก็คือหัวหน้าเราเป็นคนบึกทึกข้อมูลเอง แล้วอธิบายลากยาวอีกว่าทำไมถึงบันทึกข้อมูลแบบนั้น แล้วก็พูดอีกว่า เวลาอธิบายให้เราฟังทีไร ต้องอธิบาย ตั้งแต่ต้นจนจบทุกทีเลย ประโยคนี้มันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ เลย
ทำไมหรอ ในสายตาเขา เราเป็นคนหน้าโง่หรอ หรือในสายตาเขา เราทำอะไรก็ขัดหูขัดตาตลอด หรือเราเป็นคนโง่จริงๆ ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็มีแต่สร้างปัญหาให้เขาทุกครั้งเลยหรือเปล่า ถ้าเป็นงั้น ทำไมไม่เชิญเราออก หรือยังหาคนมาแทนที่เรายังไม่ได้ เลยยังไม่เชิญออก
เราคิดว่า เราก็เป็นลูกจ้างที่ไม่ได้เรื่องมากนะ เข้างานตรงเวลา ออกตรงเวลา ไม่มาสาย ไม่ลางานนอกวันหยุด ไม่ได้ขอโบนัส ไม่ได้ขอเงินเดือนเพิ่ม แต่ทำให้เราลูกสึกแย่จังเลย
ขอระบาย ถามแล้วต้องโดนด่าทุกครั้งเลยใช่ไหม?
วันนี้เป็นวันที่เรารู้สึกจิตตกทั้งวันเลย ตอนที่กำลังเดินกลับห้อง เราเดินไป คิดไป แต่จำไม่ได้ว่าคิดเรื่องอะไร รู้แค่ว่าในความคิดของเรามันไม่ใช่เรื่องที่คิดแล้วมีความสุขหรือคิดถึง แต่มันรู้สึก ทำไมถึงเป็นเรา หน้าตาเราดูหน้าโง่หรอ ทำไมมีอะไรก็เป็นเราตลอดเลย
ทุกครั้งที่เราทำอะไร ก็รู้สึกว่า มันผิด มันต้องผิด อะไรแบบนี้ตลอด อย่างเช่น เราทำงานในร้านเกี่ยวกับไอที บางครั้งเวลาลูกค้ามาถามสินค้าที่ร้านเราไม่มี หัวหน้าเราก็จะพูดทันทีว่า มี แล้วก็บอกให้เราดูดีๆ ซึ่งเรามีข้อมูลสินค้าในมือ เราเช็คของในร้าน แล้วก็เช็คในเน็ตมาหมดแล้ว ของที่ลูกค้าต้องการ มันไม่มีในร้าน หัวหน้าก็ยังไล่ให้ดูดีๆ อีก สุดท้ายก็ไม่มีจนทำให้ลูกค้าหงุดหงิด
หรือจะเรื่องที่เวลาเราถามกับอะไรบางอย่าง เขาก็จะอธิบายลากยาวตลอด ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องอธิบายยาวอะไรเลย อย่างเช่น เรื่องการรับประกันสินค้า
เขากำหนดไว้แล้วแหละว่า เงื่อนไขการประกัน จะต้องแบบนี้ แบบนี้นะ โอเค อันนี้เข้าใจ
แต่มีวันหนึ่ง ลูกค้าเอาสินค้ามาเคลม เราบอกว่าเคลมไม่ได้ เพราะผิดเงื่อนไข แต่หัวหน้ากลับเดินมาแล้วบอกว่า เคลมได้ พอหลังจากนั้นก็มาบอกว่า ให้เป็นเคสบายเคส แล้วอธิบายลากยาวว่าทำไมต้องเป็นเคสบายเคส
แล้วก็วันนี้ เป็นช่วงที่กำลังจะปิดร้าน เราก็ทำการเคลียเอกสารให้เสร็จ แล้วเราเจอเอกสารชิ้นหนึ่งที่มันผิดปกติ เราเลยพยายามหาข้อเท็จจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้น มีคนบันทึกผิดหรือเปล่า
ผลสรุปก็คือหัวหน้าเราเป็นคนบึกทึกข้อมูลเอง แล้วอธิบายลากยาวอีกว่าทำไมถึงบันทึกข้อมูลแบบนั้น แล้วก็พูดอีกว่า เวลาอธิบายให้เราฟังทีไร ต้องอธิบาย ตั้งแต่ต้นจนจบทุกทีเลย ประโยคนี้มันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ เลย
ทำไมหรอ ในสายตาเขา เราเป็นคนหน้าโง่หรอ หรือในสายตาเขา เราทำอะไรก็ขัดหูขัดตาตลอด หรือเราเป็นคนโง่จริงๆ ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็มีแต่สร้างปัญหาให้เขาทุกครั้งเลยหรือเปล่า ถ้าเป็นงั้น ทำไมไม่เชิญเราออก หรือยังหาคนมาแทนที่เรายังไม่ได้ เลยยังไม่เชิญออก
เราคิดว่า เราก็เป็นลูกจ้างที่ไม่ได้เรื่องมากนะ เข้างานตรงเวลา ออกตรงเวลา ไม่มาสาย ไม่ลางานนอกวันหยุด ไม่ได้ขอโบนัส ไม่ได้ขอเงินเดือนเพิ่ม แต่ทำให้เราลูกสึกแย่จังเลย