ผมกับเเฟนอายุห่างกัน2ปี ตอนนั้นผมอายุ17เเฟนอายุ15 เเฟนอยู่บ้านกับน้องสาว1คน และญาติพี่น้องในหมู่บ้าน(อยู่คนละหลังกับเเฟน)
พ่อแม่ของผมและพ่อแม่ของแฟนผม ต่างไปทำงานที่กรุงเทพฯ ช่วงนั้นผมมาเล่นบ้านเเฟนบ่อยจนเลยเถิดไปมีอะไรกัน เเล้วเรื่องถึงพ่อแม่ของฝ่ายหญิง
ตอนนั้นพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็คุยกันแต่คุยกันผ่านโทรศัพท์ คุยกันประมาณว่า "พ่อแม่ฝ่ายหญิงอยากให้มาขอมาหมั้นไว้"เเต่พ่อเเม่ผมขอเวลาอีกสองปีให้ผมจบ มี.6ก่อนจะมาเเต่งเลย ไม่มาหมั้นไว้ พ่อแม่ผมเชื่อว่าถ้าหมั้นไว้ มันจะทำให้ มีเรื่องต้องให้ได้เลิกกันก่อนเเต่ง (ผมก็ไม่รู้ว่าความเชื่อนี้มีอยู่จริงไหม)
ทั้งสองฝ่ายก็โอเครตรงกัน หลังจากนั้นผมมาหาเเฟนบ่อย จนกลายเป็นว่ามาอยู่ด้วยกันเลย พอจะเรียนจบ(เหลือเทอมสุดท้าย) พ่อเเม่ของฝ่ายหญิงได้ถามผมว่าคุยกับพ่อเเม่ยังเรื่องจะมาขอมาเเต่งผมเลยตอบว่ายังถามเเบบนี้ประมาญสองถึงสามครั้ง ผมก็ยังไม่คุย เเม่ของเเฟนจึงขอช่องทางติดต่อเพิ่มเติมกับผมเพื่อคุยกับพ่อเเม่ของผมครับ พ่อเเม่ของผมก็ว่าปีใหม่กลับบ้านมาคุยกัน (ตอนนี้เดือนพฤศจิกายนครับ) เเล้ววันถัดมาสองสามวัน ผมทะเลาะกับเเฟนเรื่องเเฟนหิวข้าวเเต่ไม่มีรถไป ซึ่งตอนนั้นผมอยู่กับเพื่อนสนิท(ช◌าย)เเฟนจึงว่าเห็นเพื่อนสำคัญกว่าเเฟนตัวเอง เเล้วเเฟนก็บอกเลิก ผมก็โอเคร บอกพ่อเเม่ทั้งสองฝ่าย พ่อเเม่เเฟนว่าเเฟนผมเอาเเต่ใจดุว่าเเฟนผม เเล้วบอกผมว่า"อดเอาน้องมันเอาเเต่ใจ เเม่กะพยามบอกอยู่"เเม่พูดเเบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกันตลอด ส่วนพ่อเเม่ผมพูดว่า "ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน เวลาโมโหอย่าคุยกัน" พอวันต่อเเม่ เเม่เเฟนผมทักมาว่า พ่อเเม่ของผม จะมาเเต่งตอนจบปริญญาตรี หลังจากนั้นเเฟนผมก็พูดถึงครอบครัวในทำนองที่ไม่พอใจเลย เเม่เเฟนก็ทักมาหาผมว่าพ่อเเม่ผมไม่มาเเต่งเเล้วนะ รอเรียนจบปริญญาตรี ถ้าผมรักลูกสาวเพิ่นจริงกะพากันหาเงินมาว่างเอา
ตอนนี้ผมทำอะไรได้บ้างครับ ผมเข้าใจทั่งสองฝ่ายเเต่ทำอะไรไม่ได้เลย
ผมควรทำอย่างไรเมื่อผมกับเเฟน พ่อเเม่ผมเเละพ่อเเม่เฟนเป็นเเบบนี้
พ่อแม่ของผมและพ่อแม่ของแฟนผม ต่างไปทำงานที่กรุงเทพฯ ช่วงนั้นผมมาเล่นบ้านเเฟนบ่อยจนเลยเถิดไปมีอะไรกัน เเล้วเรื่องถึงพ่อแม่ของฝ่ายหญิง
ตอนนั้นพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็คุยกันแต่คุยกันผ่านโทรศัพท์ คุยกันประมาณว่า "พ่อแม่ฝ่ายหญิงอยากให้มาขอมาหมั้นไว้"เเต่พ่อเเม่ผมขอเวลาอีกสองปีให้ผมจบ มี.6ก่อนจะมาเเต่งเลย ไม่มาหมั้นไว้ พ่อแม่ผมเชื่อว่าถ้าหมั้นไว้ มันจะทำให้ มีเรื่องต้องให้ได้เลิกกันก่อนเเต่ง (ผมก็ไม่รู้ว่าความเชื่อนี้มีอยู่จริงไหม)
ทั้งสองฝ่ายก็โอเครตรงกัน หลังจากนั้นผมมาหาเเฟนบ่อย จนกลายเป็นว่ามาอยู่ด้วยกันเลย พอจะเรียนจบ(เหลือเทอมสุดท้าย) พ่อเเม่ของฝ่ายหญิงได้ถามผมว่าคุยกับพ่อเเม่ยังเรื่องจะมาขอมาเเต่งผมเลยตอบว่ายังถามเเบบนี้ประมาญสองถึงสามครั้ง ผมก็ยังไม่คุย เเม่ของเเฟนจึงขอช่องทางติดต่อเพิ่มเติมกับผมเพื่อคุยกับพ่อเเม่ของผมครับ พ่อเเม่ของผมก็ว่าปีใหม่กลับบ้านมาคุยกัน (ตอนนี้เดือนพฤศจิกายนครับ) เเล้ววันถัดมาสองสามวัน ผมทะเลาะกับเเฟนเรื่องเเฟนหิวข้าวเเต่ไม่มีรถไป ซึ่งตอนนั้นผมอยู่กับเพื่อนสนิท(ช◌าย)เเฟนจึงว่าเห็นเพื่อนสำคัญกว่าเเฟนตัวเอง เเล้วเเฟนก็บอกเลิก ผมก็โอเคร บอกพ่อเเม่ทั้งสองฝ่าย พ่อเเม่เเฟนว่าเเฟนผมเอาเเต่ใจดุว่าเเฟนผม เเล้วบอกผมว่า"อดเอาน้องมันเอาเเต่ใจ เเม่กะพยามบอกอยู่"เเม่พูดเเบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกันตลอด ส่วนพ่อเเม่ผมพูดว่า "ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน เวลาโมโหอย่าคุยกัน" พอวันต่อเเม่ เเม่เเฟนผมทักมาว่า พ่อเเม่ของผม จะมาเเต่งตอนจบปริญญาตรี หลังจากนั้นเเฟนผมก็พูดถึงครอบครัวในทำนองที่ไม่พอใจเลย เเม่เเฟนก็ทักมาหาผมว่าพ่อเเม่ผมไม่มาเเต่งเเล้วนะ รอเรียนจบปริญญาตรี ถ้าผมรักลูกสาวเพิ่นจริงกะพากันหาเงินมาว่างเอา
ตอนนี้ผมทำอะไรได้บ้างครับ ผมเข้าใจทั่งสองฝ่ายเเต่ทำอะไรไม่ได้เลย