กระทู้นี้ค่อนข้างละเอียดอ่อนสำหรับบางคนนะคะ รับฟังทุกคนนะคะอยากฟังหลายๆมุม เพราะเป็นเรื่องในครครอบครัวจริงๆ
......เรื่องมีอยู่ว่า...◌่ เมื่อปีที่แล้วเรากับพ่อของลูกเลิกกัน เพราะสาเหตุที่ไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆค่ะ ก่อนหน้านั่นเราไม่ได้ทำงานเลี้ยงลูกเอง มีบ้างที่ไปทำงานในระยะสั้นๆ เราอยู่กันแค่3คน พ่อแม่ลูกค่ะ และวันนึงแม่เรามาขออยู่ด้วยเพราะให้เหตุผลว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ กลัวคนเข้ามาทำมิดีมิร้าย (ก่อนหน้าที่แม่จะไปอยู่คนเดียวที่บ้านเก่าเรา แม่ไปอยู่กับครอบครัวของพี่ชายเราเอง แต่อยู่ไม่ได้ เพราะปัญหา ลูกสะใภ้แม่ผัว) เราเห็นใจ คิดว่านั่นคือแม่ ก็เลยให้มาอยู่ และเหตุผลคือญาติพี่น้องโทรมาด่าเราตลอดว่า ไม่ห่วงแม่หรอ ไม่สงสารแม่หรอปล่อยให้แม่อยู่คนเดียว เราเลยให้มาอยู่(เอาเราไปพูดในทางที่ไม่ดีกับทุกคนค่ะ)แรกๆดีค่ะไม่มีปัญหาอะไร พอปีหลังๆเริ่มจัดแจงชีวิตของเรา ลูก พ่อของลูก ว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เรากับพ่อของลูกค่อนข้างเครียดค่ะ เมื่อก่อนไม่เคยทะเลาะกันเลย พ่อของลูกจ่ายทุกอย่างในบ้าน ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ของใช้ในบ้านเราเป็นคนจ่าย กับข้าวเราเป็นคนหา พอแม่ต้องซื้อบ้าง ก็ว่าเราสารพัด หงายการ์ดว่า แม่มาอยู่นี้เป็นภาระหรอ เป็นแม่นะ ต้องช่วยด้วยหรอ หลังจากนั้นเราเริ่มมีปัญหากับพ่อของลูก เรากับลูกเลยออกมาขอพี่ชายอยู่ด้วย แม่ก็ออกมาอยู่ด้วยนะคะ แล้ววันนึงเรามีแฟนใหม่ เราเลยออกจากงานที่เราทำแล้วไปช่วยทางฝั่งแฟนใหม่ ได้เงินเป็นกอบเป็นกำค่ะ เรากลับมาบ้านหาลูกทุกวัน มีแค่ช่วงกลางวันที่เราไปทำงานทางบ้านแฟน แม่เราไม่ว่านะคะ เพราะเราให้เงินตลอด 2-3วันเราให้ที 2-3พัน ของลูกเราให้ต่างหาก พากินพาเที่ยว ตอนนั้นมีความสุขมากๆค่ะ แล้วมีวันนึงเรากับแฟนโดนโกงเงิน ทั้งหมด ครึ่งแสนค่ะ เรามืดแปดด้านมากๆ เพราะเราเองพึ่งออกจากงานได้เดือนเดียว พอแม่รู้ก็เริ่มพูดไม่ค่อยดี บอกว่าไม่น่าเอาใครมาเป็นภาระ ไปทำงานแล้วเอาเงินมาดูแลลูกสะ เราก็ทำเรื่อยๆค่ะ แต่ไม่ได้ให้แม่เหมือนเดิม เราให้แค่กับลูก ค่าใช้จ่ายลูก สุดท้าย แม่อยู่ที่บ้านของพี่ชายไม่ได้อีกแล้ว(เรื่องเดิมค่ะ แม่ผัวลูกสะใภ้) เลยออกมาเช่าห้องอยู่ พาลูกเรามาด้วยค่ะ คำพูดเรื่มรุนแรงขึ้น จากที่บอกว่าเราโชคดีนะที่เจอแฟนคนนี้ ซัพพอร์ทเราและลูกทุกเรื่อง แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราไม่มีเงินให้เขาอีกแล้ว คำพูดด่าทอมีทุกวันค่ะ บอกว่าเรากับแฟนเป็นภาระ ให้ไปหางานทำ แต่แฟนเราทำนะคะ อาจจะรายได้ไม่มากเท่าเดิม แต่ก็ยังให้ลูกตลอด ส่วนเรา ตกงานค่ะ ทำได้แป๊บๆก็ต้องออก เพราะแม่บอกว่าไม่มีคนอยู่กับลูก จะให้ลูกอยู่คนเดียวไม่ได้ (ลูกชายอายุ6ขวบ) เราเลยไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน เราไม่เคยเอาเงินจากแม่นะคะ ทุกอย่างหาเอง แค่มาขออยู่กับลูกตอนเย็นถึงเช้า แค่นั้น ว่าเราเหมือนขอทานเพราะไม่มีเงินให้ค่ะ ไม่รู้จะระบายให้ความรู้สึกนี้ให้ใครฟัง แล้วเข้าใจเราเลยค่ะ เพราะทุกคนมองเราไม่ดีไปแล้ว เพราะคำพูดของแม่ที่เอาเราไปพูด แต่เราไม่เคยไปพูดแก้ต่างให้ตัวเองนะคะ เรารอวันที่เราลูกได้ และสัญญากับตัวเอง จะพาลูกหนีไปให้ไกลที่สุด ไม่ติดต่อทุกคน ต่อให้ใครจะพูดแบบไหนเราจะไม่สนใจค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ
อยากระบายปัญหาชีวิต คิดเห็นอย่างไร รับฟังทุกมุมมองค่ะ
......เรื่องมีอยู่ว่า...◌่ เมื่อปีที่แล้วเรากับพ่อของลูกเลิกกัน เพราะสาเหตุที่ไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆค่ะ ก่อนหน้านั่นเราไม่ได้ทำงานเลี้ยงลูกเอง มีบ้างที่ไปทำงานในระยะสั้นๆ เราอยู่กันแค่3คน พ่อแม่ลูกค่ะ และวันนึงแม่เรามาขออยู่ด้วยเพราะให้เหตุผลว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ กลัวคนเข้ามาทำมิดีมิร้าย (ก่อนหน้าที่แม่จะไปอยู่คนเดียวที่บ้านเก่าเรา แม่ไปอยู่กับครอบครัวของพี่ชายเราเอง แต่อยู่ไม่ได้ เพราะปัญหา ลูกสะใภ้แม่ผัว) เราเห็นใจ คิดว่านั่นคือแม่ ก็เลยให้มาอยู่ และเหตุผลคือญาติพี่น้องโทรมาด่าเราตลอดว่า ไม่ห่วงแม่หรอ ไม่สงสารแม่หรอปล่อยให้แม่อยู่คนเดียว เราเลยให้มาอยู่(เอาเราไปพูดในทางที่ไม่ดีกับทุกคนค่ะ)แรกๆดีค่ะไม่มีปัญหาอะไร พอปีหลังๆเริ่มจัดแจงชีวิตของเรา ลูก พ่อของลูก ว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เรากับพ่อของลูกค่อนข้างเครียดค่ะ เมื่อก่อนไม่เคยทะเลาะกันเลย พ่อของลูกจ่ายทุกอย่างในบ้าน ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ของใช้ในบ้านเราเป็นคนจ่าย กับข้าวเราเป็นคนหา พอแม่ต้องซื้อบ้าง ก็ว่าเราสารพัด หงายการ์ดว่า แม่มาอยู่นี้เป็นภาระหรอ เป็นแม่นะ ต้องช่วยด้วยหรอ หลังจากนั้นเราเริ่มมีปัญหากับพ่อของลูก เรากับลูกเลยออกมาขอพี่ชายอยู่ด้วย แม่ก็ออกมาอยู่ด้วยนะคะ แล้ววันนึงเรามีแฟนใหม่ เราเลยออกจากงานที่เราทำแล้วไปช่วยทางฝั่งแฟนใหม่ ได้เงินเป็นกอบเป็นกำค่ะ เรากลับมาบ้านหาลูกทุกวัน มีแค่ช่วงกลางวันที่เราไปทำงานทางบ้านแฟน แม่เราไม่ว่านะคะ เพราะเราให้เงินตลอด 2-3วันเราให้ที 2-3พัน ของลูกเราให้ต่างหาก พากินพาเที่ยว ตอนนั้นมีความสุขมากๆค่ะ แล้วมีวันนึงเรากับแฟนโดนโกงเงิน ทั้งหมด ครึ่งแสนค่ะ เรามืดแปดด้านมากๆ เพราะเราเองพึ่งออกจากงานได้เดือนเดียว พอแม่รู้ก็เริ่มพูดไม่ค่อยดี บอกว่าไม่น่าเอาใครมาเป็นภาระ ไปทำงานแล้วเอาเงินมาดูแลลูกสะ เราก็ทำเรื่อยๆค่ะ แต่ไม่ได้ให้แม่เหมือนเดิม เราให้แค่กับลูก ค่าใช้จ่ายลูก สุดท้าย แม่อยู่ที่บ้านของพี่ชายไม่ได้อีกแล้ว(เรื่องเดิมค่ะ แม่ผัวลูกสะใภ้) เลยออกมาเช่าห้องอยู่ พาลูกเรามาด้วยค่ะ คำพูดเรื่มรุนแรงขึ้น จากที่บอกว่าเราโชคดีนะที่เจอแฟนคนนี้ ซัพพอร์ทเราและลูกทุกเรื่อง แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราไม่มีเงินให้เขาอีกแล้ว คำพูดด่าทอมีทุกวันค่ะ บอกว่าเรากับแฟนเป็นภาระ ให้ไปหางานทำ แต่แฟนเราทำนะคะ อาจจะรายได้ไม่มากเท่าเดิม แต่ก็ยังให้ลูกตลอด ส่วนเรา ตกงานค่ะ ทำได้แป๊บๆก็ต้องออก เพราะแม่บอกว่าไม่มีคนอยู่กับลูก จะให้ลูกอยู่คนเดียวไม่ได้ (ลูกชายอายุ6ขวบ) เราเลยไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน เราไม่เคยเอาเงินจากแม่นะคะ ทุกอย่างหาเอง แค่มาขออยู่กับลูกตอนเย็นถึงเช้า แค่นั้น ว่าเราเหมือนขอทานเพราะไม่มีเงินให้ค่ะ ไม่รู้จะระบายให้ความรู้สึกนี้ให้ใครฟัง แล้วเข้าใจเราเลยค่ะ เพราะทุกคนมองเราไม่ดีไปแล้ว เพราะคำพูดของแม่ที่เอาเราไปพูด แต่เราไม่เคยไปพูดแก้ต่างให้ตัวเองนะคะ เรารอวันที่เราลูกได้ และสัญญากับตัวเอง จะพาลูกหนีไปให้ไกลที่สุด ไม่ติดต่อทุกคน ต่อให้ใครจะพูดแบบไหนเราจะไม่สนใจค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ