โลกียะภูมิ มีกว้าง ยาว สูง เป็น3มิติ
รูป มันมีมิติ กว้าง ยาว สูง พื้นที่ของรูปจึงคือ กว้าง*ยาว*สูง
ดับรูป รูปดับ คือ ดับความเป็นพื้นที่ กว้าง*ยาว*สูง นั้น
เมื่อดับ กายได้ จะเห็นที่รูปเป็นจุดเล็กๆ มองจากข้างบน รูปเป็นดั่งเม็ดทราย
เห็นรูปเป็นอย่างนี้ ก็มีผลต่อจิต เกิดทิฐิวิสุทธิ อันมีผลต่อ จิตวิสุทธิ
ทิฐิความเห็นว่ามีกาย กายเป็นเรา เราเป็นกาย มีอัตตาตัวตน ก็ลดลงหรือหายไป
ผลคือ จิตว่าง โล่ง เบา สบาย นี้คือ ประโยชน์ข้อที่1 ของการมี นามรูปปริจเฉทญาน
พิจารณาเห็นกายที่มันแตกดับไปทั้ง3แกน
รูป มันมีมิติ กว้าง ยาว สูง พื้นที่ของรูปจึงคือ กว้าง*ยาว*สูง
ดับรูป รูปดับ คือ ดับความเป็นพื้นที่ กว้าง*ยาว*สูง นั้น
เมื่อดับ กายได้ จะเห็นที่รูปเป็นจุดเล็กๆ มองจากข้างบน รูปเป็นดั่งเม็ดทราย
เห็นรูปเป็นอย่างนี้ ก็มีผลต่อจิต เกิดทิฐิวิสุทธิ อันมีผลต่อ จิตวิสุทธิ
ทิฐิความเห็นว่ามีกาย กายเป็นเรา เราเป็นกาย มีอัตตาตัวตน ก็ลดลงหรือหายไป
ผลคือ จิตว่าง โล่ง เบา สบาย นี้คือ ประโยชน์ข้อที่1 ของการมี นามรูปปริจเฉทญาน