เนื่องจากกระทู้นี้ น่าจะเป็นกระทู้แนะนำตัวครั้งแรกของเราเลยล่ะมั้ง ปกติก็ฝังตัวอ่าน และถามปัญหาบ้างเป็นครั้งคราวไป มาคราวนี้ เห็นว่ามีอะไรๆที่พอจะโชว์ตัวได้กับเขาบ้าง เลยมาแบ่งปันแม่บ้านทุกท่านกันค่า
อย่าเยิ่นเย้อมากความ มา ตามมา ท่านแม่บ้านทั้งหลาย วันนี้เรามาเล่าให้ฟังค่ะ
เริ่มเรื่องคือลูกชายอายุ15 ของอิฉัน เขาได้รับมอบหมายงานในโครงงานวิจัยที่ต้องคิดเองว่าอยากทำอะไร ก็ลำบากลำบนคิดจนหัวจะแตก ไม่รู้จะทำอะไร แม่เลยเสนอไปว่า อ้าว ลูกก็เคยกวนน้ำยาล้างจานให้แม่ใช้ไง เรามาทำอันนี้มั้ย ง่ายดี ไม่ต้องลำบากคิดใหม่
ทีนี้ สมัยก่อน ลูกกวนให้ใช้ มันก็ใช้ N70เป็นสารตั้งต้นไง คือตัวเดียวกับสูตรน้ำยาล้างจานทั่วไปน่ะค่ะ มันคือ โซเดียมรอริลซัลเฟต อ่ะ ทั้งโซเดียม ทั้งซัลเฟตเลย แต่มันดีอย่างคือ เรากวนใช้เองเราจะไม่ใส่สารกันบูดไง ดังนั้น น้ำยาล้างจานเราจะปลอดจากพาราเบนแน่นอน
แต่ด้วยว่า โครงงานวิจัยมันต้องมีอะไรที่ไม่ทั่วไปหน่อยสิ แม่ลูกเลยสุมหัวช่วยกัน เอาไงดี เราจับปัญหาที่ คนรอบตัวเราละกัน ก็คือ น้า น้องสาวของแม่นี่ล่ะ เขาบ่นแพ้น้ำยาล้างจานมานานมาก ล้างทีไรต้องใส่ถุงมือ แล้วเพราะถ้าโดนฟองน้ำยาล้างจานโดยตรงมือนางจะแห้ง ลอก แดง บางทีถึงกับเป็นแผลเลย
แม่ลูกก็ อ่ะ งั้น เราหาอะไรที่เป็นที่มาของการแพ้กันก่อน ค้นๆๆจนพบว่า ผู้ที่แพ้น้ำยาล้างจาน มักจะมาจาก ความเป็นโซเดียม ซึ่งอาจจะมาจากจากตัว N70 เอง หรือมาจากสารทำให้ข้นก็ได้ เพราะนั่นก็คือเกลือล้วนๆเหมือนกัน อีกส่วนก็มาจากตัวซัลเฟต ซึ่งเป็นเคมีที่สามารถตกค้างติดบนภาชนะทำให้เรากลืนกินลงไปในร่างกายสะสมความเสี่ยงต่อมะเร็งได้ด้วยอีกแน่ะ (อันนี้แม่นั่งค้นไปเจอบางเวบของต่างชาติเขาบอกไว้ จะไม่ลงลึกว่าอะไรยังไงนะ เพราะเราก็ล้างกันหลายน้ำใช่ป่ะ ใครมันจะจุ่มๆแล้วขึ้นกันเนาะ) และอีกส่วนคือมาจากการแพ้สารตระกูลพาราเบนที่เป็นสารกันบูดนี่ล่ะ ทำให้คนที่ใช้น้ำยาล้างจานท้องตลาดอาจแพ้ได้
โจทย์ตั้งมาชัดล้ะ ก็เลยง่าย ก็ไปเสิร์ชหาสูตรน้ำยาล้างจานที่ไม่ใช้N70 เสิร์ชหาๆๆ ไม่ถูกใจสักที บางทีไปเจอที่บอกสูตรสมุนไพร หรือสูตรออร์แกนนิคก็ยังเป็นการเอาสมุนไพรมาใส่กับN70 อยู่ดี
จนกระทั่ง ไปเจอคลิปคนอินเดียที่ใช้สมุนไพรล้ วนๆ กวนๆคนๆ ทำจนขายกันสนุกสนานในช่องพวกเขา
เราเลยเอามาปรับประยุกต์ใช้ ตั้งสูตรใหม่ เพราะอินเดียใช้ของหมักทำ เราขี้เกียจรอ มัวหมักกันอยู่งานลูกไม่เสร็จสักทีแน่
ทำกันทุกลักทุเล ผิดๆถูกๆ จนได้สูตรนี้มาค่า
อ่ะ เชิญทัศนากันเน้อ ชาวแม่บ้านทั้งหลาย
ภาพจะใหญ่ไปไหนเนี่ย 😓
อ่ะ ส่วนผสมตามในภาพค่ะ ให้น้องเอไอช่วยได้มาเนี่ย😂
น้ำยาล้างจานนี้ ใช้สารชำระล้างมาจากวัตถุดับ 3 อย่าง คือ ดีซีลกลูโคไซด์ ที่เป็นสารชำระล้างที่แพงกว่าN70มาก มักใช้ในพวกเจลอาบน้ำทารก เพราะเป้นสารลดแรงตึงผิวที่ไม่มีประจุไฟฟ้า ผลิตจากกรดไขมันมะพร้าวกับกลูโคสจากข้าวโพด
อย่างที่2 และ3 คือสมุนไพรไทยๆที่มีสารซาโปนินที่เป็นสารเกิดฟองในพืช มีคุณสมบัติลดแรงตึงผิว คนโบราณในประวัติศาสตร์จีนใช้มาเป็นพันปี คนอินเดียก็ใช้มานาน คนไทยโบราณจริงฟก็รู้จักและใช้มา ปัจจุบันมีบางคนเห็นค่า นำมาใช้กันมากขึ้น นั่นคือ ลูกปะคำดีควาย กับฝักส้มป่อยค่ะ
พอต้มออกมากวนผสม อ้าว น้ำมันโจ๋งเจ๋งเลยค่ะ ไม่เหมาะแก่การใช้ เพราะเทลงไปก็พรวดดด ไปล้ะครึ่งขวด มันจะเปลืองไปเนาะ
เลยมาคิดกันต่อ เอ้า เอาอะไรมาทำเนื้อเจลดี ค้นหาไปก็เจอสิ่งที่คิดว่าดี คือ แซนแทนกัม เพราะมันเป็นสารที่ใส่ในแยม ในลูกอม ในขนมเยลลี่ที่เด็กๆชอบซื้อกินกันน่ะแหละ ในเมื่อกินได้ ก็น่าจะปลอดภัยต่อคนใช้น้ำยาล้างจานและคนกินอาหารจากภาชนะที่ล้างด้วยน้ำยาล้างจานนี้ จริงมั้ยล่ะ อ่ะ ซื้อมาใส่
พอเทพรวดลงไป กวนๆ เอ้า เป็นกระเอือกเลย โกยออกมาจากหม้อ เอามาต้ม มากรอง มาบีบ มาคั้น ต้มผสมกวนใหม่อยู่อย่างนั้นเป็นครึ่งค่อนวันกว่าจะได้เนื้อที่ต้องการสักที
เหนื่อยค่ะ บอกเลย งานลูกครั้งนี้ ทรมานแม่มาก
ตัวสุดท้าย ทีนี้ ด้วยประสบการณ์เคยต้มใบหมี่สระผมเองแล้ววางไว้ได้ไม่กี่วันนางบูด ต้องทิ้ง ต้มใหม่ใช้สด รอบนี้งานลูกเราจะไม่เจ้งจากเรื่องนี้เด็ดขาด น้ำยาล้างจานที่เราเคยกวนใช้ มันไม่สารกันบูดแล้วอยู่นานได้เพราะตัวเกลือที่ใส่จนหนืดนั่นล่ะ ทีนี้เราจะไม่ใส่เกลือไง เราเลยต้องไปค้นหากันต่อ ว่าอะไรช่วยได้
ค้นจนเจอว่าพวกแยมผลไม้ ขนมแห้ง ขนมปัง คนทำอาหารเขามีการใช้ โพแทสเซียมซอร์เบตกันด้วย
เราเลยยกเอาตัวนี้แหละมาใส่ อ้างอิงแนวทางที่ว่า ของกินได้ ย่อมไม่เป็นอันตรายต่อการใช้ล้างจาน
ก็จับมาใส่กัน ต้มปั่น กรอกใส่ถุง สนุกสนานกันไป
ดดยเป้าหมายคือ แจกจ่าย 100 ถุงให้บรรดาผู้ปกครองของนักเรียนเพื่อนๆลูกได้ลองใช้แล้วแสกนคิวอาร์โค้ดตอบแบบสอบถามกลับมา เพื่อให้ทันเวลาสรุปบทวิจัยบทที่4และ5 เตรียมจัดแสดงงานปลายเทอมนี้(จัดงาน2ก.พ.68)
นี่คือหน้าตาถุงที่ลูกเอาไปแจกเพื่อนค่ะ
และนี่คือสภาพการนั่งกวนทีละหม้อๆ กว่าจะได้ร้อยถุง หึหึ บอกเลย หลายคืน
ก็นับเป็นทางเลือกที่ดี ที่เราจะได้ใช้ของดีที่ปลอดภัยกับคนในบ้านเรานะคะ
ใครอยากตามไปดูความคืบหน้าหรือการอัพเดตใหม่ๆ ขอช่องทางได้ที่หลังไมค์เลยค่ะ
ต่อไปก็คิดว่าจะกวนใช้เองและปรับปรุงไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจ หรืออาจมีการผลิตอย่างอื่นใช้ด้วยสูตรตั้งต้นนี้ เช่น แชมพูสระผม ครีมนวดผม เจลอาบน้ำ ที่จะปลอดภัยและง่ายต่อการทำเอง
ใครสนใจอยากรับเป็น 1 ใน 100 ตัวอย่างทดลองในโครงงานวิจัยลูกชาย ก็หลังไมค์มาได้ ด่วนนะคะ นี่เริ่มแจกไปบ้างแล้ว ช้าอด หมด ไม่ลงทุนถุงใหม่จ้า ส่วนตัวใช้ใส่ขวดน้ำเปล่าไว้ใช้ ประหยัดดี
ใครเห้นโพสต์แล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ดี ขอกำลังใจผ่านเม้นท์ ผ่านแชร์ ผ่านไลค์ ผ่านวิธีใดๆ สื่อให้รู้กันด้วยนะจ้ะ
(สังคมตรงนี้ยังมีคนดูกันอยู่มั้ยนะ ใครช่วยบอกที)
คนอื่นเขามาแจกสูตรอาหาร เรามันแหกคอก มาแจกสูตรน้ำยาล้างจานสำหรับคนแพ้ง่าย อยากรู้ที่มาที่ไป ก็ตามมาโลด😊
เริ่มเรื่องคือลูกชายอายุ15 ของอิฉัน เขาได้รับมอบหมายงานในโครงงานวิจัยที่ต้องคิดเองว่าอยากทำอะไร ก็ลำบากลำบนคิดจนหัวจะแตก ไม่รู้จะทำอะไร แม่เลยเสนอไปว่า อ้าว ลูกก็เคยกวนน้ำยาล้างจานให้แม่ใช้ไง เรามาทำอันนี้มั้ย ง่ายดี ไม่ต้องลำบากคิดใหม่
ทีนี้ สมัยก่อน ลูกกวนให้ใช้ มันก็ใช้ N70เป็นสารตั้งต้นไง คือตัวเดียวกับสูตรน้ำยาล้างจานทั่วไปน่ะค่ะ มันคือ โซเดียมรอริลซัลเฟต อ่ะ ทั้งโซเดียม ทั้งซัลเฟตเลย แต่มันดีอย่างคือ เรากวนใช้เองเราจะไม่ใส่สารกันบูดไง ดังนั้น น้ำยาล้างจานเราจะปลอดจากพาราเบนแน่นอน
แต่ด้วยว่า โครงงานวิจัยมันต้องมีอะไรที่ไม่ทั่วไปหน่อยสิ แม่ลูกเลยสุมหัวช่วยกัน เอาไงดี เราจับปัญหาที่ คนรอบตัวเราละกัน ก็คือ น้า น้องสาวของแม่นี่ล่ะ เขาบ่นแพ้น้ำยาล้างจานมานานมาก ล้างทีไรต้องใส่ถุงมือ แล้วเพราะถ้าโดนฟองน้ำยาล้างจานโดยตรงมือนางจะแห้ง ลอก แดง บางทีถึงกับเป็นแผลเลย
แม่ลูกก็ อ่ะ งั้น เราหาอะไรที่เป็นที่มาของการแพ้กันก่อน ค้นๆๆจนพบว่า ผู้ที่แพ้น้ำยาล้างจาน มักจะมาจาก ความเป็นโซเดียม ซึ่งอาจจะมาจากจากตัว N70 เอง หรือมาจากสารทำให้ข้นก็ได้ เพราะนั่นก็คือเกลือล้วนๆเหมือนกัน อีกส่วนก็มาจากตัวซัลเฟต ซึ่งเป็นเคมีที่สามารถตกค้างติดบนภาชนะทำให้เรากลืนกินลงไปในร่างกายสะสมความเสี่ยงต่อมะเร็งได้ด้วยอีกแน่ะ (อันนี้แม่นั่งค้นไปเจอบางเวบของต่างชาติเขาบอกไว้ จะไม่ลงลึกว่าอะไรยังไงนะ เพราะเราก็ล้างกันหลายน้ำใช่ป่ะ ใครมันจะจุ่มๆแล้วขึ้นกันเนาะ) และอีกส่วนคือมาจากการแพ้สารตระกูลพาราเบนที่เป็นสารกันบูดนี่ล่ะ ทำให้คนที่ใช้น้ำยาล้างจานท้องตลาดอาจแพ้ได้
โจทย์ตั้งมาชัดล้ะ ก็เลยง่าย ก็ไปเสิร์ชหาสูตรน้ำยาล้างจานที่ไม่ใช้N70 เสิร์ชหาๆๆ ไม่ถูกใจสักที บางทีไปเจอที่บอกสูตรสมุนไพร หรือสูตรออร์แกนนิคก็ยังเป็นการเอาสมุนไพรมาใส่กับN70 อยู่ดี
จนกระทั่ง ไปเจอคลิปคนอินเดียที่ใช้สมุนไพรล้ วนๆ กวนๆคนๆ ทำจนขายกันสนุกสนานในช่องพวกเขา
เราเลยเอามาปรับประยุกต์ใช้ ตั้งสูตรใหม่ เพราะอินเดียใช้ของหมักทำ เราขี้เกียจรอ มัวหมักกันอยู่งานลูกไม่เสร็จสักทีแน่
ทำกันทุกลักทุเล ผิดๆถูกๆ จนได้สูตรนี้มาค่า
อ่ะ เชิญทัศนากันเน้อ ชาวแม่บ้านทั้งหลาย
ภาพจะใหญ่ไปไหนเนี่ย 😓
อ่ะ ส่วนผสมตามในภาพค่ะ ให้น้องเอไอช่วยได้มาเนี่ย😂
น้ำยาล้างจานนี้ ใช้สารชำระล้างมาจากวัตถุดับ 3 อย่าง คือ ดีซีลกลูโคไซด์ ที่เป็นสารชำระล้างที่แพงกว่าN70มาก มักใช้ในพวกเจลอาบน้ำทารก เพราะเป้นสารลดแรงตึงผิวที่ไม่มีประจุไฟฟ้า ผลิตจากกรดไขมันมะพร้าวกับกลูโคสจากข้าวโพด
อย่างที่2 และ3 คือสมุนไพรไทยๆที่มีสารซาโปนินที่เป็นสารเกิดฟองในพืช มีคุณสมบัติลดแรงตึงผิว คนโบราณในประวัติศาสตร์จีนใช้มาเป็นพันปี คนอินเดียก็ใช้มานาน คนไทยโบราณจริงฟก็รู้จักและใช้มา ปัจจุบันมีบางคนเห็นค่า นำมาใช้กันมากขึ้น นั่นคือ ลูกปะคำดีควาย กับฝักส้มป่อยค่ะ
พอต้มออกมากวนผสม อ้าว น้ำมันโจ๋งเจ๋งเลยค่ะ ไม่เหมาะแก่การใช้ เพราะเทลงไปก็พรวดดด ไปล้ะครึ่งขวด มันจะเปลืองไปเนาะ
เลยมาคิดกันต่อ เอ้า เอาอะไรมาทำเนื้อเจลดี ค้นหาไปก็เจอสิ่งที่คิดว่าดี คือ แซนแทนกัม เพราะมันเป็นสารที่ใส่ในแยม ในลูกอม ในขนมเยลลี่ที่เด็กๆชอบซื้อกินกันน่ะแหละ ในเมื่อกินได้ ก็น่าจะปลอดภัยต่อคนใช้น้ำยาล้างจานและคนกินอาหารจากภาชนะที่ล้างด้วยน้ำยาล้างจานนี้ จริงมั้ยล่ะ อ่ะ ซื้อมาใส่
พอเทพรวดลงไป กวนๆ เอ้า เป็นกระเอือกเลย โกยออกมาจากหม้อ เอามาต้ม มากรอง มาบีบ มาคั้น ต้มผสมกวนใหม่อยู่อย่างนั้นเป็นครึ่งค่อนวันกว่าจะได้เนื้อที่ต้องการสักที
เหนื่อยค่ะ บอกเลย งานลูกครั้งนี้ ทรมานแม่มาก
ตัวสุดท้าย ทีนี้ ด้วยประสบการณ์เคยต้มใบหมี่สระผมเองแล้ววางไว้ได้ไม่กี่วันนางบูด ต้องทิ้ง ต้มใหม่ใช้สด รอบนี้งานลูกเราจะไม่เจ้งจากเรื่องนี้เด็ดขาด น้ำยาล้างจานที่เราเคยกวนใช้ มันไม่สารกันบูดแล้วอยู่นานได้เพราะตัวเกลือที่ใส่จนหนืดนั่นล่ะ ทีนี้เราจะไม่ใส่เกลือไง เราเลยต้องไปค้นหากันต่อ ว่าอะไรช่วยได้
ค้นจนเจอว่าพวกแยมผลไม้ ขนมแห้ง ขนมปัง คนทำอาหารเขามีการใช้ โพแทสเซียมซอร์เบตกันด้วย
เราเลยยกเอาตัวนี้แหละมาใส่ อ้างอิงแนวทางที่ว่า ของกินได้ ย่อมไม่เป็นอันตรายต่อการใช้ล้างจาน
ก็จับมาใส่กัน ต้มปั่น กรอกใส่ถุง สนุกสนานกันไป
ดดยเป้าหมายคือ แจกจ่าย 100 ถุงให้บรรดาผู้ปกครองของนักเรียนเพื่อนๆลูกได้ลองใช้แล้วแสกนคิวอาร์โค้ดตอบแบบสอบถามกลับมา เพื่อให้ทันเวลาสรุปบทวิจัยบทที่4และ5 เตรียมจัดแสดงงานปลายเทอมนี้(จัดงาน2ก.พ.68)
นี่คือหน้าตาถุงที่ลูกเอาไปแจกเพื่อนค่ะ
และนี่คือสภาพการนั่งกวนทีละหม้อๆ กว่าจะได้ร้อยถุง หึหึ บอกเลย หลายคืน
ก็นับเป็นทางเลือกที่ดี ที่เราจะได้ใช้ของดีที่ปลอดภัยกับคนในบ้านเรานะคะ
ใครอยากตามไปดูความคืบหน้าหรือการอัพเดตใหม่ๆ ขอช่องทางได้ที่หลังไมค์เลยค่ะ
ต่อไปก็คิดว่าจะกวนใช้เองและปรับปรุงไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจ หรืออาจมีการผลิตอย่างอื่นใช้ด้วยสูตรตั้งต้นนี้ เช่น แชมพูสระผม ครีมนวดผม เจลอาบน้ำ ที่จะปลอดภัยและง่ายต่อการทำเอง
ใครสนใจอยากรับเป็น 1 ใน 100 ตัวอย่างทดลองในโครงงานวิจัยลูกชาย ก็หลังไมค์มาได้ ด่วนนะคะ นี่เริ่มแจกไปบ้างแล้ว ช้าอด หมด ไม่ลงทุนถุงใหม่จ้า ส่วนตัวใช้ใส่ขวดน้ำเปล่าไว้ใช้ ประหยัดดี
ใครเห้นโพสต์แล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ดี ขอกำลังใจผ่านเม้นท์ ผ่านแชร์ ผ่านไลค์ ผ่านวิธีใดๆ สื่อให้รู้กันด้วยนะจ้ะ
(สังคมตรงนี้ยังมีคนดูกันอยู่มั้ยนะ ใครช่วยบอกที)