พูดถึงท่าดินแดง มันก็เป็นชุมชนแบบโบราณ (ตามความคิดผมนะ) ที่ยงคงสภาพได้ดี
ซึ่ง เป็นแหล่งขายของกินหลากหลายมาก ในสมัยผมเรียน ผมก็มีเพื่อนที่เป็นบ้านขายของชำติดถนนนี่แหล่ะ
ช่วงนึง ผมไปบ้านเขาบ่อย เพราะมีดวลสตรีทไฟท์เตอร์กัน จากบ้านผม 20 ต่อเดียวถึงเลย
และ เค้าก็พาผมไปกินก๋วยจั๊บเจ้านึง ตรงท่าดินแดงพลาซ่า ซอยนั้นแหล่ะเดินเข้าไปหน่อย ผมว่าอร่อยดี
ไหนจะต้องติดตามเป็นบอดีการ์ดอาม่า ไปท่าดินแดงซื้อของอยู่บ่อยๆ เพราะแกแวะไปหาคนรู้จักกัน
ที่บ้านเก่าด้วย และ ชอบไปซื้อทองที่ท่าดินแดงเป็นประจำ เลยเป็นที่ที่ไปค่อนข้างบ่อย
และยังมีของกินอีกอย่างคือ โป๊กเกี๊ยะ ที่ใช้เส้นบะหมี่มาใส่ มันไม่เหมือนแถวบ้านผมที่ไม่มี
ที่ผมชอบแวะกินประจำ เนื่องจาก ถ้าท่านใช้ชีวิตในช่วงสร้างสะพานสูง
ท่านพอจะประมาณการได้ว่า หลัง 4 โมงครึ่ง รถแถวนั้นตั้งแต่ ฝั่งพระนคร วงเวียนใหญ่ กว่าจะผ่านแยกมไหสวรรค์ มันติดนรกแตกแค่ไหน
ช่วงหลังๆ ผมเลย เดินเตร่ จากโรงเรียน ข้ามสะพานพุทธ เลาะเข้าตลาดสมเด็จ (ย้ายออกมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็รู้สึกคุ้นเคย)
แล้วผมจะเดินทะลุไปขึ้นรถที่อู่ สาย 20 จากซอยใกล้ๆ ศาลเจ้ากวนอู เพื่อนั่งรถเมล์กลับบ้านไประยะนึงเลย
ข้อดีคือ ได้นั่งครับ และ รถอ้อมไปทางลาดหญ้ารู้สึกมันติดน้อยกว่า บางวันถ้าไม่ไหวจริงๆ ผมยอมนั่งสาย 6 อ้อมไป
แล้วเดินดัดเข้าถนนสุขสวัสดิ์ แล้วเดินต่อเข้าบ้านกันเลยทีเดียว แต่เรื่องพวกนี้ ขอจบไว้ตรงนี้ก่อน เพราะ
ประเด็นที่ผมตั้งเขียนมาตั้งกระทู้นั้น อยู่ข้างล่างครับ
ถ้าพูดถึง "ท่าดินแดง" แล้ว สำหรับผม อิมเมจที่วิ่งเข้ามาชนในหัวเลยก็คือ หมูสะเต๊ะครับ
ซึ่ง ที่บ้านผมเนี่ย จะเน้นซื้อร้านตี๋ สำหรับผมจากความจำในวันเด็ก เป็นเจ้าที่ผมชอบมากเลย
ขอสารภาพตรงๆ ว่า ผมไม่เคยรู้เลยนะว่าร้านเขาชื่ออะไร ผมจะจำได้แค่ว่า มีช่องทีวีแปะอยู่ที่ป้ายร้าน 555
เพราะว่า หมูเค้านุ่ม กลิ่นดี อาจาด น้ำจิ้มค่อนข้างอร่อย เวลามีไหว้เจ้า บ้านผมจะซื้อมาก็ 3-4 ร้อยไม้ เพราะอยู่กันเยอะ
ซึ่งตัวผมเองคนเดียวก็เล่นกินไป 100 ไม้แล้ว แม่ผมเลยซื้อแยกไว้ให้เลย เพราะกลัวคนอื่นไม่ได้กิน
ผมกินแบบนั้นตั้งแต่ประถมครับ กินไป นับไม้ไป เป็นความสุขของเด็กอ้วนอันเป็นที่สุด
(แต่พอเข้ามหาลัย อยากจีบสาว เลยลดจนผอมซูบเลย กลับบ้านไป อาม่าถามว่าติดยาหรือป่าว? 555+)
แต่หลังๆ มานี้ เวลาผมกลับเข้าไปกรุงเทพฯ แม่ผมก็ซื้อมาทิ้งไว้ให้บ้างนะ
แต่ก็ 30-40 ไม้ เพราะผมไม่ได้เป็นคนอ้วนแล้ว และ กินไม่หนักเหมือนก่อน ซึ่ง ผมก็ถามแกว่า
นี่ใช่เจ้าที่ซื้อมาให้ประจำไหม? แกก็บอกว่าใช่ แต่ผมกินแล้วรู้สึกไม่เหมือนเดิมเท่าไร แต่ก็อร่อยแหล่ะ
แต่เหมือนกินแล้วรู้สึกว่ามันไม่ถึง ผมรู้สึกว่ามันอร่อยๆ สุดๆ จนถึงช่วงไม้ละ 3 บาท พอช่วงปรับเป็น 5 บาท เริ่มไม่อร่อยเหมือนเดิม
แม่ผมก็บอกว่า ช่วงที่ผมไม่อยู่ กทม. เค้าก็มีขึ้นๆ ลงๆ กับคู่แข่งข้างๆ ช่วงไหนร้านนึงขายดี อีกร้านก็จะตก ประมาณนั้น
พอ เจอคดีท่าดินแดงเข้าไป กะว่าคราวนี้เข้ากรุงเทพฯ ว่าจะไปหาซื้อกินเสียหน่อยให้หายคิดถึง
คราวนี้แปลก เพราะปกติจะโดนยึดแบบงงๆ แต่คราวนี้ทีมงาน ให้กลับมาเฉย ก็รู้สึกว่า ยังมีความเป็นธรรมขึ้นมาหน่อย
แต่ในใจ ตอนสมัครไอดีนี้มา คิดไว้เสมอว่า ถ้าโดนยึดไป คงไม่เข้ามาอ่านอีกแล้ว จะเป็นไอดีสุดท้ายแล้ว ที่จะสมัคร
แต่ก็ยังมีความโชคดี ที่ทีมงานเขายังเหลือไอดีให้ผมไว้ เพื่อฆ่าเวลา ระหว่างไม่มีงานทำ ต้องขอขอบคุณจริงๆ ที่ยังมีความเห็นใจกัน
ไม่งั้นผมคงเบื่อตายเลย...
สุดท้าย เขียนโม้มาตั้งนาน เนื้อหามีแค่ 2 บรรทัดเท่านี้แหล่ะ คือ
สำหรับท่านที่ผ่านแถวนั้น หรือ แวะเวียนไปแถวท่าดินแดงบ่อย ตอนนี้ถ้าซื้อ หมูสะเต๊ะ ท่านจะแนะนำผมซื้อร้านไหนครับ???
กะว่าถ้าโดนยึดไอดี จะเลิกเล่นถาวร เพราะเมื่อก่อนโดนระงับไม่เคยได้คืน เจอคดีท่าดินแดงไป เลยมาคุยเรื่องหมูสะเต๊ะ
ซึ่ง เป็นแหล่งขายของกินหลากหลายมาก ในสมัยผมเรียน ผมก็มีเพื่อนที่เป็นบ้านขายของชำติดถนนนี่แหล่ะ
ช่วงนึง ผมไปบ้านเขาบ่อย เพราะมีดวลสตรีทไฟท์เตอร์กัน จากบ้านผม 20 ต่อเดียวถึงเลย
และ เค้าก็พาผมไปกินก๋วยจั๊บเจ้านึง ตรงท่าดินแดงพลาซ่า ซอยนั้นแหล่ะเดินเข้าไปหน่อย ผมว่าอร่อยดี
ไหนจะต้องติดตามเป็นบอดีการ์ดอาม่า ไปท่าดินแดงซื้อของอยู่บ่อยๆ เพราะแกแวะไปหาคนรู้จักกัน
ที่บ้านเก่าด้วย และ ชอบไปซื้อทองที่ท่าดินแดงเป็นประจำ เลยเป็นที่ที่ไปค่อนข้างบ่อย
และยังมีของกินอีกอย่างคือ โป๊กเกี๊ยะ ที่ใช้เส้นบะหมี่มาใส่ มันไม่เหมือนแถวบ้านผมที่ไม่มี
ที่ผมชอบแวะกินประจำ เนื่องจาก ถ้าท่านใช้ชีวิตในช่วงสร้างสะพานสูง
ท่านพอจะประมาณการได้ว่า หลัง 4 โมงครึ่ง รถแถวนั้นตั้งแต่ ฝั่งพระนคร วงเวียนใหญ่ กว่าจะผ่านแยกมไหสวรรค์ มันติดนรกแตกแค่ไหน
ช่วงหลังๆ ผมเลย เดินเตร่ จากโรงเรียน ข้ามสะพานพุทธ เลาะเข้าตลาดสมเด็จ (ย้ายออกมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็รู้สึกคุ้นเคย)
แล้วผมจะเดินทะลุไปขึ้นรถที่อู่ สาย 20 จากซอยใกล้ๆ ศาลเจ้ากวนอู เพื่อนั่งรถเมล์กลับบ้านไประยะนึงเลย
ข้อดีคือ ได้นั่งครับ และ รถอ้อมไปทางลาดหญ้ารู้สึกมันติดน้อยกว่า บางวันถ้าไม่ไหวจริงๆ ผมยอมนั่งสาย 6 อ้อมไป
แล้วเดินดัดเข้าถนนสุขสวัสดิ์ แล้วเดินต่อเข้าบ้านกันเลยทีเดียว แต่เรื่องพวกนี้ ขอจบไว้ตรงนี้ก่อน เพราะ
ประเด็นที่ผมตั้งเขียนมาตั้งกระทู้นั้น อยู่ข้างล่างครับ
ถ้าพูดถึง "ท่าดินแดง" แล้ว สำหรับผม อิมเมจที่วิ่งเข้ามาชนในหัวเลยก็คือ หมูสะเต๊ะครับ
ซึ่ง ที่บ้านผมเนี่ย จะเน้นซื้อร้านตี๋ สำหรับผมจากความจำในวันเด็ก เป็นเจ้าที่ผมชอบมากเลย
ขอสารภาพตรงๆ ว่า ผมไม่เคยรู้เลยนะว่าร้านเขาชื่ออะไร ผมจะจำได้แค่ว่า มีช่องทีวีแปะอยู่ที่ป้ายร้าน 555
เพราะว่า หมูเค้านุ่ม กลิ่นดี อาจาด น้ำจิ้มค่อนข้างอร่อย เวลามีไหว้เจ้า บ้านผมจะซื้อมาก็ 3-4 ร้อยไม้ เพราะอยู่กันเยอะ
ซึ่งตัวผมเองคนเดียวก็เล่นกินไป 100 ไม้แล้ว แม่ผมเลยซื้อแยกไว้ให้เลย เพราะกลัวคนอื่นไม่ได้กิน
ผมกินแบบนั้นตั้งแต่ประถมครับ กินไป นับไม้ไป เป็นความสุขของเด็กอ้วนอันเป็นที่สุด
(แต่พอเข้ามหาลัย อยากจีบสาว เลยลดจนผอมซูบเลย กลับบ้านไป อาม่าถามว่าติดยาหรือป่าว? 555+)
แต่หลังๆ มานี้ เวลาผมกลับเข้าไปกรุงเทพฯ แม่ผมก็ซื้อมาทิ้งไว้ให้บ้างนะ
แต่ก็ 30-40 ไม้ เพราะผมไม่ได้เป็นคนอ้วนแล้ว และ กินไม่หนักเหมือนก่อน ซึ่ง ผมก็ถามแกว่า
นี่ใช่เจ้าที่ซื้อมาให้ประจำไหม? แกก็บอกว่าใช่ แต่ผมกินแล้วรู้สึกไม่เหมือนเดิมเท่าไร แต่ก็อร่อยแหล่ะ
แต่เหมือนกินแล้วรู้สึกว่ามันไม่ถึง ผมรู้สึกว่ามันอร่อยๆ สุดๆ จนถึงช่วงไม้ละ 3 บาท พอช่วงปรับเป็น 5 บาท เริ่มไม่อร่อยเหมือนเดิม
แม่ผมก็บอกว่า ช่วงที่ผมไม่อยู่ กทม. เค้าก็มีขึ้นๆ ลงๆ กับคู่แข่งข้างๆ ช่วงไหนร้านนึงขายดี อีกร้านก็จะตก ประมาณนั้น
พอ เจอคดีท่าดินแดงเข้าไป กะว่าคราวนี้เข้ากรุงเทพฯ ว่าจะไปหาซื้อกินเสียหน่อยให้หายคิดถึง
คราวนี้แปลก เพราะปกติจะโดนยึดแบบงงๆ แต่คราวนี้ทีมงาน ให้กลับมาเฉย ก็รู้สึกว่า ยังมีความเป็นธรรมขึ้นมาหน่อย
แต่ในใจ ตอนสมัครไอดีนี้มา คิดไว้เสมอว่า ถ้าโดนยึดไป คงไม่เข้ามาอ่านอีกแล้ว จะเป็นไอดีสุดท้ายแล้ว ที่จะสมัคร
แต่ก็ยังมีความโชคดี ที่ทีมงานเขายังเหลือไอดีให้ผมไว้ เพื่อฆ่าเวลา ระหว่างไม่มีงานทำ ต้องขอขอบคุณจริงๆ ที่ยังมีความเห็นใจกัน
ไม่งั้นผมคงเบื่อตายเลย...
สุดท้าย เขียนโม้มาตั้งนาน เนื้อหามีแค่ 2 บรรทัดเท่านี้แหล่ะ คือ
สำหรับท่านที่ผ่านแถวนั้น หรือ แวะเวียนไปแถวท่าดินแดงบ่อย ตอนนี้ถ้าซื้อ หมูสะเต๊ะ ท่านจะแนะนำผมซื้อร้านไหนครับ???