ประสบการณ์น่ากลัวของผมตอนเด็ก และเรื่องนี้มีเรื่องน่าสนใจด้วย

สวัสดีครับผมจะมาเล่าประสบการณ์ของผมส่วนมากผมยังไม่เจอเป็นจริงๆจังๆเห็นเป็นเงาเสียงเรียกและมีแว๊บๆแต่ยังไม่เคยได้กลิ่นเห็นเป็นตัวหรือสัมผัสได้มีแค่ขนลุก ตอนนั้นผมประมาณ7​ขวบ ผมกับพ่อจะออกไปซื้อของตอนนั้นผมซ้อนมอเตอร์ไซค์พ่อ ผมนั้งหน้าขี่มาสักพักเจอรถบันทุกจอดอยู่ข้างทางเหมือนกำลังโทรคุยธุระ จากนั้นผมเห็นมอไซค์ขี่มาช้าๆตัวคนนี้เห็นไม่ชัดมันสีดำทั้งตัวใส่หมวกกันน็อคแต่ไม่เปิดไฟหน้าอะไรเลยทางก็มืดแล้วเขาขี่มาชนท้ายรถบันทุกแต่มันทุละไปด้านหน้าเหมือนเขาล่องหนได้ขี่ทะลุไปเลย ผมคิดมาตลอดว่าตาฟาดแน่ๆ และเรื่องที่ 2 เป็นเรื่องของแม่ผมเองต้องย้อนกลับไปตอนปี พ.ศ. 2532 ตอนนั้นตากับยายผมไปทำงานในกรุงเทพ มีแค่แม่กับน้าผมอยู่บ้านและพี่สาวของยายมาดูแลให้ แม่ผมตอนนั้น7-8ขวบ​​ ปวดฉี่ตอนกลางคืนไม่รู้ดึกมากเท่าไหร่แล้วผมเดินลงบันไดบ้านไปฉี่สมัยนั้นเป็นบ้านไม้ ​2 ​ชั้นในแทบอีสานบ้านมีทุ่งนาล้อมรอบมีป่าบ้างแต่ไม่เยอะตอนนั้นแม่กำลังฉี่แล้วหันไปเห็นไฟประหลาดกลมๆสีเหลืองออกสมนิดๆเล็กกว่าลูกบอลแต่ใหญ่กว่ากำปั้นจะว่ากระสือก็ไม่ใช่จะมีผีเป้าผีโพรงก็ไม่ใช่อีกมันลอยขึ้นลอยลงเหมือนหาอะไรซักอย่างในทุ่งนาไฟผีกับแม่ผมห่างกันกว่า100เมตรแต่แปลกมากมันรู้ว่าแม่ผมเห็นมัน แล้วมันลอยมาเร็วมากนับแค่ 5 วิคือถึงตัวแม่ผมเลย มันเร็วมากๆมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยว่าจะเป็นคน แม่ผมรีบวิ่งขึ้นบันไดกำลังจะถึงประตูไอ้ไฟผีมันมาใกล้มากอีก3-4เมตรก็ถึงตัว แม่ผมตะโกนเสียงดังจนพี่สาวยายตื่นเลยบอกมาดู แต่ไฟนั้นมันหนีไปไหนไม่รู้คือเร็วมากมันเร็วกว่าตอนที่พุ่งมาหาแม่ผมอีก แม้แต่รถเร็วสุดในโลกก็สู้ไฟผีนี้ไม่ได้ ผมก็ลองหาข้อมูลอยู่นานไอ้ผีตัวนี่มันเป็นผีโบราณ บางคนก็ว่าเป็นผีเป้า แต่ทางภาคใต้เรียกผีชิน ถ้าไฟแดงส้มเหลืองมันมาร้าย ถ้าไฟสีฟ้าอ่อนๆสีนวลๆสวยๆมันมาดี จะดีหรือร้ายผมก็กลัวเหมือนกัน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคับ เรื่องอาจจะยาว