ต้นเรื่องต้นตอ ...เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน ...คือ พระไตรปิฎกบาลี

ต้นเรื่องต้นตอ ...เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน... คือ พระไตรปิฎกบาลี
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ สุตฺต. ขุ. ขุทฺทกปาฐ-ธมฺมปทคาถา-อุทานํ-อิติวุตฺตก-สุตฺตนิปาตา
[๔๗]   ๑๐  เอวมฺเม  สุตํ  ฯ  
เอกํ  สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน   อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ   
เตน   โข   ปน  สมเยน พาหิโย   ทารุจีริโย   สุปฺปารเก   ปฏิวสติ   สมุทฺทตีเร  สกฺกโต  โหติ
ครุกโต   มานิโต   ปูชิโต   อปจิโต  ๔-  ลาภี  จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานํ ฯ

{๔๗.๑}   อถ  โข  พาหิยสฺส  ทารุจีริยสฺส รโหคตสฺส ปฏิสลฺลีนสฺส เอวํ  เจตโส  ปริวิตกฺโก  อุทปาทิ  เย  ๕-  โข  เกจิ โลเก อรหนฺโต
วา    อรหตฺตมคฺคํ    วา   สมาปนฺนา   อหํ   เตสํ   อญฺญตโรติ   ฯ
อถ       โข       พาหิยสฺส      ทารุจีริยสฺส      ปุราณสาโลหิตา เทวตา    อนุกมฺปิกา    ๖-    อตฺถกามา    พาหิยสฺส    ทารุจีริยสฺส
เจตสา     เจโตปริวิตกฺกมญฺญาย     เยน     พาหิโย     ทารุจีริโย เตนุปสงฺกมิ   อุปสงฺกมิตฺวา   พาหิยํ   ทารุจีริยํ   เอตทโวจ  เนว  โข

@เชิงอรรถ: ๑ โป. ยุ. อุมฺมุชฺชนิมฺมุชฺชํ กโรนฺเตปิ ฯ ม. ปิสทฺโท นตฺถิ ฯ  ๒ ม. สุจี ฯ
@๓ โป. โส สุจิ เจว พฺราหฺมโณติ ฯ  ๔ โป. อสญฺญิโต ฯ  ๕ ยุ. เย นุ ฯ
@๖ โป. อนุกมฺปกามา ฯ

ตฺวํ    พาหิย   อรหา   นาปิ   อรหตฺตมคฺคํ   วา   สมาปนฺโน   สาปิ เต   ปฏิปทา   นตฺถิ  ยาย  ตฺวํ  อรหา  วา  อสฺสสิ  ๑-  อรหตฺตมคฺคํ
วา  สมาปนฺโนติ  ฯ  
อถ  ๒-  เก  จรหิ  สเทวเก โลเก อรหนฺโต วา อรหตฺตมคฺคํ   วา   สมาปนฺนาติ   ฯ  
อตฺถิ  พาหิย  อุตฺตเรสุ  ชนปเทสุ สาวตฺถี   นาม   นครํ   ตตฺถ   โส   ภควา   เอตรหิ   วิหรติ  อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ   ฯ  
โส   หิ  พาหิย  ภควา  อรหา  เจว  อรหตฺตาย จ   ธมฺมํ  เทเสตีติ  ฯ  
อถ  โข  พาหิโย  ทารุจีริโย  ตาย  เทวตาย สํเวชิโต    ตาวเทว    สุปฺปารกมฺหา   ปกฺกามิ   สพฺพตฺถ   เอกรตฺติปริวาเสน    ๓-    เยน    ภควา    สาวตฺถิยํ   วิหรติ   เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม เตนุปสงฺกมิ ฯ